ദേവസുന്ദരി 2 [HERCULES] 542

തോന്നണുള്ളൂ.

കുറച്ചുമുന്നേ കണ്ട അതേ തരുണീമണി.

പുള്ളിക്കാരിയെന്റെ ഫയൽ ഒക്കെ ചെക്ക് ചെയ്യുകയാണ്.

ടേബിളിന്റെ പുറത്ത് ചെറിയ ഒരു ബോർഡ് ഉണ്ട്. അതിൽ മാനേജർ  “അഭിരാമി ശ്രീനിവാസ് “ എന്ന് കൊത്തിവച്ചിട്ടുണ്ടായിരുന്നു.

അഭിരാമി… കൊള്ളാം നല്ല പേര്.

ഞാൻ വീണ്ടും അവളെ ശ്രെദ്ധിച്ചു.മേൽചുണ്ടിന് മേലെ അല്പം വിയർപ്പ് പൊടിഞ്ഞിരിക്കുന്നുണ്ട്. നനവർന്ന ചുവന്ന ചോരച്ചുണ്ടുകൾ. ലിപ്സ്റ്റിക് ഉപയോഗിച്ചിട്ടില്ല എന്ന് തോന്നി. അല്ലാതെ തന്നെ അവ ആകർഷണീയമായിരുന്നു. വിടർന്ന കണ്ണുകൾ. ആ കൃഷ്ണമണികളുടെ ചലനത്തിന് പോലും വല്ലാത്തൊരു ഭംഗി ഉണ്ടെന്നെനിക്ക് തോന്നിപ്പോയി. 

ഫയൽ നോക്കുന്നതിനിടെ മുഖത്തേക്ക് വീണുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന മുടിയിഴകളെ ഇടയ്ക്കിടെ ഇടത്കൈ കൊണ്ട് മാടിയോടുതുക്കി ചെവിക്കിടയിൽ തിരുകുന്നു. അവളുടെ ഒരോ ചലനത്തിനും ഒരു താളമുള്ളത് പോലെ.

പെട്ടന്നായിരുന്നു അവൾ എന്നെ നോക്കിയത്. അവളെത്തന്നെ നോക്കിയിരുന്ന ഞാനൊന്ന് ഞെട്ടി. എന്നാൽ അവളുടെ മുഖത്ത് നിന്ന് നോട്ടം മാറ്റാനെനിക്ക് പറ്റുന്നുന്നില്ല. എനിക്കാകെ വെപ്രാളമായി.

അവസാനം അവൾ തന്നെ നോട്ടം പിൻവലിച്ചു. അവളുടെ മുഖത്ത് വിരിഞ്ഞ ഭാവം പുച്ഛം മാത്രമായിരുന്നു.

അതുകൂടെ കണ്ടതോടെ “ഊമ്പിയ ദിവസം ” എന്ന് ഞാൻ മനസില് ഓർത്തുപോയി.

എന്നാലും എന്നെപ്പറ്റി അവളെന്ത് കരുതിക്കാണും… വെറുമൊരു വായിനോക്കിയെന്നോ…

അയ്യേ…

ഒരു സോറി പറഞ്ഞാലോ… അയ്യോ വേണ്ട… ഇനി അങ്ങനൊന്നും കരുതീട്ടില്ലെങ്കി ഞാനായിട്ട് സമ്മതിച്ചു കൊടുക്കണപോലെ ആവും.

 എന്തൊക്കെയോ ചിന്തിച്ചിരുന്ന എന്നെ അതിൽ നിന്ന് മോചിപ്പിച്ചത് പുള്ളിക്കാരി തൊണ്ടയനക്കിയപ്പോയാണ്.

ഞാൻ അവളെ നോക്കി. മുഖത്ത് ഇപ്പോഴും പുച്ഛഭാവം തന്നെയാണ്.