ഇടവപ്പാതി ഒരു ഓർമ്മ 3 [വിനയൻ] 330

” പോരാ ” ! ഒരു സുഖം തോന്നുന്നില്ല ഇനിയും വേണം ……….

അവൾ പറഞ്ഞു ! ഇനി ഇല്ല , ഇത്രേ ഉള്ളൂ. ……..

അവളുടെ സാരിക്ക് ഇടയിൽ കൂടി തൻ്റെ വലതു കൈ കടത്തി അവളുടെ നഗ്നമായ വയറിൽ ചേറു ങ്ങനെ അമർത്തി കൊണ്ട് അവൻ പറഞ്ഞു ………

എനിക്ക് അറിയാം ഈ ശരീരത്തിൽ ഇതിൽ കൂടുതൽ ഭാരം ഉണ്ടെന്ന് ” …….

അത് കേട്ട അവൾ പറഞ്ഞു മോന് വിശ്വാസം വരുന്നില്ലെങ്കിൽ വീട്ടിൽ ചെല്ലട്ടെ എന്നിട്ട് എൻ്റെ ശേരിക്കുള്ള ഭാരം എത്രയെന്ന് ഇന്ന് ഞാൻ മോനെ അറിയിക്കാം ……….

” ഉറപ്പാണോ ” ? ……..

എന്നെ നിനക്ക് വിശ്വാസം ഇല്ലെ ? ………

അവളുടെ പുറകിൽ അവൻ തൻ്റെ ഇടതു ക വിൾ ചേർത്ത് കൊണ്ട് അവൻ പതിയെ പറഞ്ഞു ഈ ലോകത്ത് എനിക്ക് എൻ്റെ ചെറിയമ്മെ മാത്രേ വിശ്വാസം ഉള്ളൂ …………

ഓടുന്ന വണ്ടിയുടെ ഫുഡ് ബോർഡിൽ സർ ക്കസ്സ് കാരെ പോലെ തൂങ്ങി നിന്ന കിളി ഉറക്കെ വിളിച്ചു പറഞ്ഞു കുന്നംപാറ …….. കുന്നംപാറ ……. കുന്നംപാറ ആള് ഇറങ്ങാനുണ്ടോ ? ………

കിളിക്ക് പൈസ കൊടുത്ത് പുറത്തേക്ക് ഇറ ങ്ങിയ ലെതിക അവൻ്റെ കൈ പിടിച്ചു റോഡ് ക്രോ സ് ചെയ്ത് നേരെ വീട് ലക്ഷ്യമാക്കി നടന്നു ……….

വീട്ടിലേക്കുള്ള കയറ്റം കയറുമ്പോൾ അവൾ പറഞ്ഞു മണി പത്തര ആയിട്ടെ ഉള്ളൂ അപ്പോൾ ത ന്നെ വെയിലിൻ്റെ ചൂട് സഹിക്കാൻ കഴിയുന്നി ല്ല ………. സാരിയുടെ മുന്താണി പിടിച്ചു തലയിൽ ഇട്ട് കൊണ്ട് അവൾ ചൊതിച്ച് മോന് ചൂട് എടുക്കുന്നി ല്ലെ എനിക്ക് അത്ര ചൂട് തോന്നുന്നില്ല ചെറിയമ്മെ ………..

വീടെത്തിയ ലെതിക പേഴ്സിൽ നിന്നു താക്കോൽ എടുത്തു അവനു കൊടുത്തു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു വേഗം തുറക്ക് മോനെ ……… വാതിൽ തുറന്നു അകത്തു കടന്ന അവർ വാതിൽ ലോക്ക് ചെയ്തു മുറിയിലേക്ക് പോയി ലൈറ്റും ഫാനും ഓൺ ചെയ്തു ……….. ഇവിടെ കറണ്ട് കിട്ടിട്ട് എത്ര നാളായി ചെറിയമ്മെ ? സാരി അഴിച്ചു കട്ടിലിൽ ഇട്ട് ബ്ലൗസിൻ്റെ കുട്ക്കുകൾ അഴിച്ചു കൊണ്ട് അവൾ പറഞ്ഞു ………..

മൂന്ന് മാസം ആകും മോനെ പഞ്ചായത്ത്ന്ന് ചെയ്തു തന്നതാ അധികം താമസിയാതെ ഇവിടേ ക്കുള്ള വഴിയും ശെരിയാക്കി ഗതാഗത യോഗ്യമാ ക്കുമെന്ന് അന്ന് ഇവിടത്തെ പഞ്ചായത്ത് മെമ്പർ പറഞ്ഞു കേട്ടു ……… എന്തായാലും നമ്മുടെ സര്ക്കാര് നാടിന് വേണ്ടി നല്ല കാര്യങ്ങൾ ചെയ്യുന്നുണ്ട് ………

. അഴിച്ച് എടുത്ത ബ്ലൗസ് അയയിൽ ഇട്ട് അടി പ്പാവാടയും ബ്രായും മാത്രം ധരിച്ച് നിന്ന അവൾ ഒരു ദീർഘശ്വാസം എടുത്തു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു ” ഹൊ ” ഇപ്പോഴാഡാ