ഏദൻസിലെ പൂമ്പാറ്റകൾ 13 [Hypatia] 304

ടീച്ചർക്ക് ആഗ്രഹമുണ്ടായിരുന്നു.

“ചേച്ചി.. ഞാൻ ഒരു കാര്യം ചോദിച്ചാ.. വിഷമാവോ…” ടീച്ചർ സംശയത്തോടെ ചോദിച്ചു.

“ഇല്ല.. നീ ചോദിക്കാടി..”

“അല്ല… ചേച്ചിയും.. സാറും തമ്മിൽ….” ടീച്ചർ പാതിയിൽ പറഞ്ഞു വെച്ചു. എന്നിട്ട് ജെനിയുടെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി.

“കളിച്ചിട്ടുണ്ടോ എന്നാണോ..?” ജെനി ഒരു മറയും കൂടാതെ ചോദിച്ചപ്പോ ടീച്ചർ ഒന്ന് ചമ്മിയെങ്കിലും ആ ചോദ്യം ടീച്ചർക്ക് നന്നായി ബോധിച്ചു.

“ആഹ്..”

“ഉണ്ട്…”

“എങ്ങനായിരുന്നു തുടക്കം..” ടീച്ചർക്ക് അറിയാൻ ആവേശമായി.

“അത് ഒരു നീണ്ട കഥയാണ്… ഒരിക്കൽ ഞാൻ വീട്ടിൽ കയറി ചെന്നപ്പോ ചേട്ടായി വീട്ടിലെ വേലക്കാരി പെണ്ണിനെ കളിചോണ്ടിരിക്കുന്നു. അത് കണ്ട എനിക്ക് കലിവന്നു. ഞാൻ ചേട്ടായിയെ കുറെ ചീത്ത പറഞ്ഞു. അവളെ വീട്ടീന്ന് ഇറക്കി വിട്ടു. അതിന് ശേഷം ചേട്ടായി എന്നോട് മിണ്ടാതായി. ഞാൻ കരുതിയത് ഒരു വേലക്കാരിപെണ്ണിനോട് തോന്നിയ ക്രഷ് മാത്രമായിരിക്കുമെന്നാണ്. പക്ഷെ ചേട്ടായിക്ക് അവളോട് മുടിഞ്ഞ പ്രേമമായിരുന്നു. അത് കഴിഞ്ഞ് ചേട്ടായി ജോലിക്ക് ചെന്നൈയിൽ പോയി. പിന്നെ വീട്ടിൽ വരാതായപ്പോ ഞാൻ ചേട്ടായി പഠിപ്പിക്കുന്ന കോളേജിൽ വിളിച്ച് നോക്കി. അവിടെന്ന് ഞാൻ അറിഞ്ഞു ചേട്ടായി ആ പെണ്ണിന്റെ കൂടെയാണെന്ന്. എങ്ങനെയെങ്കിലും ചേട്ടായിയെ നാട്ടിൽ കൊണ്ട് വരണമെന്ന് കരുതി, ഞാൻ അപ്പൻ സുഖമില്ലാന്ന് പറഞ്ഞ് ചേട്ടായിയെ വിളിച്ചു വരുത്തി. ചേട്ടായിയെ നാട്ടിൽ പിടിച്ച് നിർത്താൻ ഒരു മാർഗമേ എനിക്കുണ്ടായിരുന്നൊള്ളു. എന്നെ കൊടുക്കുക. ഞാൻ കൊടുത്തു. പിന്നെ ചേട്ടായി എന്നെ വിട്ട് പോയിട്ടില്ല. ഇന്നും ചേട്ടായി എന്റെ കൂടെ ഉണ്ട്…” ജെനി കഥ പറഞ്ഞു നിർത്തിയപ്പോൾ ആനിത ടീച്ചർക്ക് കൗതുകമാണ് തോന്നിയത്.

“അപ്പൊ അനു..” ടീച്ചർ സംശയത്തോടെ ചോദിച്ചു.

“അതിനു ശേഷം അപ്പൻ എന്റെ കല്യാണം ഒക്കെ കഴിപ്പിച്ചു. കല്യാണത്തിന്റെ തലേ ദിവസം വരെ ചേട്ടായി എന്നെ കളിച്ചിരുന്നു. പക്ഷെ ഞാൻ കല്യാണം കഴിഞ്ഞു പോയാൽ ചേട്ടായി വീണ്ടും അവളുടെ അടുത്തേക്ക് പോകുവോ എന്ന് ഞാൻ ഭയന്നിരുന്നു. അത് കൊണ്ട് ഞാൻ എല്ലാ ആഴ്ചയും ചേട്ടായിയെ കാണാൻ വീട്ടിൽ വന്നു കൊണ്ടിരുന്നു. അനുമോൾ സത്യത്തിൽ ചേട്ടായിടെ മോള് തന്നെയാണ്. അത് ചേട്ടായിക്കോ എന്റെ ഹസ്ബന്റിനോ അറിയില്ല…”

“അപ്പൊ അവിടെ ഹട്ടിൽ സാർ…. മോളെ..” അത് പറഞ്ഞു വന്നപ്പോൾ ടീച്ചറുടെ കണ്ഠം വിക്കി പോയി.

“അവിടെ ഇപ്പൊ എന്താ… ചേട്ടായി മോളെ കളിക്കുന്നുണ്ടാവും…” ജെനി അത് ചിരിച്ചു കൊണ്ടാണ് പറഞ്ഞത്. “എന്റെ ചേട്ടായിക്ക് ഞാൻ എന്തും കൊടുക്കും… ഞാൻ എന്നെ തന്നെ കൊടുത്തില്ലേ…” അത് പറഞ്ഞു നിർത്തുമ്പോഴും ജെനിയുടെ ചുണ്ടിൽ ഒരു ചിരിയുണ്ടായിരുന്നു.

ചീറി പാഞ്ഞു പോയ ഒരു ആംബുലൻസിന്റെ ശബ്ദം കേട്ട് കൊണ്ടാണ് അനിത ടീച്ചർ ഓർമകളിൽ നിന്നും ഉണർന്നത്. പുറത്തേക്ക് നോക്കിയപ്പോൾ വീട്ടിലേക്കുള്ള വഴിയിലേക്ക് തിരിഞ്ഞിരിക്കുന്നു. ചുറ്റുപാടുള്ള വഴികളിലേക്കും കാഴ്ചകളിലേക്കും ടീച്ചർ കണ്ണോടിച്ചു. അപരിചിതമായ ഒരു വഴിയിലേക്കോ, മുമ്പ് എപ്പോയോ വന്നു പോയ ഒരിടത്തേക്കോ വീണ്ടും വന്നത് പോലെ തോന്നി അവൾക്ക്. തന്റെ ജീവിതത്തിന്റെ താളം തന്നെ രണ്ടു മൂന്ന് ദിവസം കൊണ്ട്