ഏദൻസിലെ പൂമ്പാറ്റകൾ 8 [Hypatia] 259

കണ്ണുകളടച്ച് എത്ര നേരം അങ്ങനെ കിടന്നു എന്നറിയില്ല. ബോധത്തിലാണെങ്കിലും പുതിയൊരു അനുഭൂതിയുടെ ചിറകിലേറി പാറി നടക്കുകയായിരുന്നു ടീച്ചറുടെ മനസ്സ്. ചെറിയ തണുത്ത കാറ്റ് ഗൗണിന്റെ വിടവുകളിലൂടെ അകത്തേക്ക് കയറി. അവളുടെ ശരീരത്തെ ഗാഢമായി പുൽകി. അവളുടെ കുഞ്ഞു രോമങ്ങൾ പതിയെ കുലച്ച കുണ്ണ കണക്കെ എഴുന്നേറ്റ് നിന്നു.

“ചേച്ചി….” കണ്ണമ്മ അടുത്ത് വന്ന് വിളിച്ചത് ടീച്ചർ കേട്ടില്ല.
കണ്ണമ്മ അവളുടെ തോളിൽ തട്ടി “ചേച്ചി..”

തന്റെ ശരീരത്തിൽ ഒരു ചൂടുള്ള കൈ സ്പർശമറിഞ്ഞാണ് അനിതടീച്ചർ ഞെട്ടി കണ്ണ് തുറന്നത്. മുന്നിൽ നിൽക്കുന്ന കണ്ണമ്മയെ കണ്ട് ടീച്ചർ ഒന്ന് ചിരിക്കാൻ ശ്രമിച്ചു.

“ചേച്ചി… ചായ..” കണ്ണമ്മ ആവി പറക്കുന്ന കട്ടൻ ചായ നീട്ടി.
“താങ്ക്സ്..” നന്ദി പറഞ്ഞു കൊണ്ട് ടീച്ചർ അത് വാങ്ങി.
ഒരു ചെറു പുഞ്ചിരി സമ്മാനിച്ച് കണ്ണമ്മ തിരിഞ്ഞു നടന്നു.

ഇന്നലെ രാത്രിയിൽ ഒരു നോട്ടം കണ്ടിരുന്നെങ്കിലും, കണ്ണമ്മയെ ടീച്ചർ ഇപ്പോഴാണ് ശരിക്കും ശ്രദ്ധിച്ചത്.
കറുത്തതാണെങ്കിലും കരുത്തുള്ള ശരീരമാണെന്ന് അവൾക്ക് തോന്നി. നല്ല ഭംഗിയുള്ള കറുപ്പ്. ചർമങ്ങൾക്ക് ഒരു തരം തിളക്കമുള്ളത് പോലെ തോന്നി. മണ്ണിൽ അധ്വാനിക്കുന്നത് കൊണ്ടാവും കൈ കാലുകൾക്ക് ഒരു ചടുലതയുണ്ട്. അത് നടത്തത്തിൽ കാണാനുണ്ട്. വലിയ വിരിഞ്ഞ നിതമ്പം. ഉടുത്ത മാക്സിക്കുള്ളിൽ കിടന്ന് ഇളകിയാടുന്നത് കണ്ടപ്പോൾ അനിത ടീച്ചർക്ക് ചിരി വന്നു.

കണ്ണമ്മ കണ്ണിൽ നിന്നും മറഞ്ഞപ്പോൾ അവൾ ചൂട് ചായ ഊതി കുടിച്ചു. ആ തണുപ്പിൽ കണ്ണമ്മയുടെ ചായയുടെ സ്വാദ് അവളുടെ ശരീരത്തിന് അനിവാര്യമായിരുന്നു. അത് അവളിൽ പുതിയൊരു ഊർജം പകർന്നു.

കുടിച്ച് തീർന്ന ചായ ഗ്ലാസുമായി കണ്ണമ്മയെയും തിരഞ്ഞ് വരാന്തയിലൂടെ അവൾ നടന്നു. അവസാന ഹട്ടിൽ നിന്ന് പാത്രങ്ങളുടെ ശബ്ദം കേട്ടപ്പോൾ അവൾ അങ്ങോട്ട് തിരിഞ്ഞു. അത് ഗസ്റ്റ് ഹൗസിന്റെ അടുക്കളയായിരുന്നു. അനിത ടീച്ചർ അടുക്കളയിലേക്ക് കയറുമ്പോൾ കണ്ണമ്മ പ്രഭാതഭക്ഷണം ഉണ്ടാക്കുന്ന തിരക്കിലായിരുന്നു.

“നാരായണി എന്ത്യേ…”

“എഴുന്നേറ്റില്ല..”

അവൾ നാരായണി കിടക്കുന്ന തൊട്ടടുത്ത ഹട്ടിലേക്ക് കയറി ചെന്നു. ബ്ലാങ്കറ്റിനകത്ത് സുഖമായി ഉറങ്ങുന്ന നാരായണിയുടെ നിഷ്കളങ്കമായ മുഖം കണ്ടപ്പോൾ ടീച്ചർക്ക് അവളോട് വല്ലാത്ത സ്നേഹം തോന്നി. രണ്ടു പേരും സമപ്രായക്കാരാണെങ്കിലും സമൂഹത്തിലെ രണ്ടു തട്ടുകളിലാണ് എന്ന അന്തരം അവളുടെ ഉള്ളിൽ ലവലേശം തോന്നിയില്ല. ഒരു കൂട്ടുകാരിയോടെന്ന പോലെ മാത്രേ അവർ പരസ്പ്പരം കണ്ടിരുന്നുള്ളൂ.