ഏലപ്പാറയിലെ നവദമ്പതികൾ 4 [ആശാൻ കുമാരൻ] 799

റീന : അപകടത്തെ പറ്റിയാണോ..

രാജു : മം

റീന : പക്ഷെ അതൊക്കെ എന്റെ അപ്പനെ ബാധിക്കില്ല….അതൊക്കെ ഒതുക്കി തീർക്കാൻ അവർക്കറിയാം….

രാജു : അത് വിട്…… അതൊന്നും ഇപ്പൊ ചർച്ച ചെയ്യണ്ട….. എല്ലാം ശരിയാകുന്ന ഒരു കാലം വരും……. അത് വരെ നീ ക്ഷമിക്കണം…..

റീന രാജുവിനെ നോക്കി..

രാജു : പകരത്തിനു പകരം ഞാൻ ചോദിക്കാതിരുന്നിട്ടില്ല ഇന്നേ വരെ…..എന്റെ അച്ഛനോട് പോലും…. അങ്ങനെ ചെയ്തതിന്റെ ഫലമാണ് എന്റെ ഈ നശിച്ച ജീവിതം എന്നത് വേറെ കാര്യം…..

റീന രാജുവിന്റെ മുഖത്തെ സങ്കടം വായിച്ചറിഞ്ഞു….

രാജു : തൽകാലം നമ്മുക്കാ വിഷയം വിടാം….

രാജു : ഞാൻ ഇത് വരെ ഒന്നും ചോദിച്ചിട്ടില്ല.. എങ്ങനെയാ എന്റെ അനിയനുമായി കണ്ടു മുട്ടിയത്….

റീന തെല്ലോന്ന് നോക്കി….

രാജു : അല്ല പഴയ കാലം ബുദ്ധിമുട്ടാണെങ്കിൽ വേണ്ട കേട്ടോ….

റീന : ഏയ്‌…. അതൊക്കെ പറയുമ്പോ കണ്ണു നിറയും….. അത് സ്വഭാവികമല്ലേ…. പക്ഷെ ജീവിതത്തിലെ ആ നല്ല നാളുകൾ ഓർക്കാതിരിക്കാനും വയ്യ….

റീന തന്റെ ജീവിതം രാജുവിനെ ആ തണുത്ത രാത്രിയിൽ വായിച്ചു കേൾപ്പിച്ചു…… ഉമ്മറത്ത് കസേരയിലിരുന്നു രണ്ടു പേരും ഒരുപാട് നേരം വർത്തമാനം പറഞ്ഞിരുന്നു…….

നേരം പോയതറിഞ്ഞില്ല……. രണ്ടു പേരുടെയും മനസ്സിൽ ഉണ്ടായിരുന്ന ബഹുമാനം പതിയെ സൗഹൃദത്തിലേക്ക് കടന്നു പോകുന്ന നിമിഷങ്ങളായിരുന്നു അത്…

റീന തന്റെയും രാജു അവന്റെയും ജീവിതത്തിലെ നുറുങ്ങു കഥകൾ വിവരിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു…. രാജു തന്റെ അനിയന്റെയും അമ്മയെയും പറ്റിയുള്ള കഥകൾ റീനയിൽ നിന്നു കേട്ടു ചിരിക്കുകയും അവസാനം കണ്ണു നിറയുന്നതിലേക്കുമെത്തി……

റീനയും തന്റെ പ്രണയകഥ പറഞ്ഞവസാനം കണ്ണീർകഥയിൽ ചെന്നെത്തി…

പക്ഷെ അവളെ തടയുവാനോ അരുതെന്നു പറയാനോ രാജു മുതിർന്നില്ല…,

കരയട്ടെ…. അത്രയും ആശ്വാസം എങ്കിലും ലഭിക്കുമല്ലോ….ഒപ്പം അവനു നഷ്ടപെട്ട ജീവിതവുമോർത്തു മനസ്സിൽ വല്ലാത്ത സങ്കടവും വന്നു…

രാജുവിന്റെ കണ്ണുകൾ കലങ്ങിയത് റീനയ്ക്കും മനസ്സിലായി….. അവൾ തന്നെ ആ അവസാനം കഥയുടെ ഗതിയെ മാറ്റി….

രണ്ടു പേരും വിഷയം മാറ്റി… പിന്നെയും സംസാരിച്ചു….. രാജുവിന് റീനയുടെ സൗന്ദര്യം ഇപ്പോഴാണ് കൂടുതൽ മനസ്സിലായത്… പുറമെ കാണുന്ന ബാഹ്യ അവതരണത്തിലല്ല പക്ഷെ പെരുമാറ്റത്തിലും സംസാരത്തിലുമാണ് ഒരാൾ കൂടുതൽ സൗന്ദര്യം ആർജിക്കുന്നത്….