ഇണക്കുരുവികൾ 19 [പ്രണയ രാജ] 410

ഒരു നിമിഷം എൻ്റെ സകല ബോധവും പോയി, ഞാൻ മറ്റൊരു ലോകത്തിലായ പോലെ എനിക്കു തോന്നി. എന്താണ് നടക്കുന്നത് എന്ന് എനിക്കും മനസിലായില്ല. ഒരു തരം ഭ്രാന്തു പിടിച്ച അവസ്ഥ . കേൾക്കാൻ ആഗ്രഹിക്കാത്ത എന്തോ ഒന്ന് ഞാൻ കേട്ട ഫീൽ,സത്യത്തിൽ എനിക്കവളെ കൊല്ലാൻ തോന്നി.

എൻ്റെ ഹൃദയത്തിൻ്റെ നല്ല പാതിയെ ഞാൻ കണ്ടെത്തിക്കഴിഞ്ഞു. അവളാണ് എനിക്കെല്ലാം എൻ്റെ മാളു. അവളിൽ ഞാനും എന്നിൽ അവളും വസിക്കുമ്പോ ഒരു ശക്തിക്കും ഞങ്ങളെ പിരിക്കാനാവില്ല, പിരിക്കണമെങ്കിൽ അത് മരണത്തിനു മാത്രം അതും നിമിഷങ്ങൾ മാത്രം. പരസ്പരം മനസറിഞ്ഞ ഞങ്ങൾക്കിടയിൽ വരമ്പു തീർക്കാൻ നിനക്കാവില്ല ആത്മിക.

ദേഷ്യത്തോടെ അവളോട് പറയാൻ വന്നതും ക്ലാസ് ബെൽ അടി ശബ്ദം ഉയർന്നു. ടീച്ചർ ദൂരെ നിന്നും വരുന്നതു കണ്ടതും അവൾക്ക് മുഖം കൊടുക്കാതെ ദേഷ്യത്തോടെ ക്ലാസ്സിൽ കയറിയിരുന്നു. ഒരു വല്ലാത്ത മാനസിക അവസ്ഥ ആയിരുന്നു. ലാസ്റ്റ് പിരീഡ് ആണ് അതു കഴിഞ്ഞവളെ ഒന്നു കാണണം എന്നു മനസിൽ ഉറപ്പിച്ചു.

ക്ലാസ്സ് എടുക്കുമ്പോഴും അവളുടെ ശ്രദ്ധ എൻ്റെ നേരെ ആണെന്നറിഞ്ഞതും എന്നിൽ കൂടുതൽ അരിശം ഉണ്ടാക്കുകയാണ് ചെയ്തത്. സത്യത്തിൽ എനിക്കവളോട് ചെറിയ ഒരു ദേഷ്യം ഉണ്ടായിരുന്നു. പിന്നെ ഭയവും. എന്നാൽ ദേഷ്യം വെറുപ്പായി മാറി, ഭയം പാടെ മാഞ്ഞു. എൻ്റെ മനസിൽ അവൾ സ്വാധീനിക്കരുത് എന്ന ഭയം മാത്രമായിരുന്നു എനിക്ക് എന്നാൽ ഇന്നവൾ അങ്ങനെ പറഞ്ഞ നിമിഷം മുതൽ ഒരു വെറുപ്പു മനസിൽ വന്നു. അത് എന്നിലെ ഭയത്തെ ഇല്ലാതാക്കി.

നാം വെറുക്കുന്ന ഒരാളെ നമ്മൾ ഒരിക്കലും സ്നേഹിക്കില്ലല്ലോ പിന്നെ എന്തിനു ഭയക്കണം, അവളുടെ അമിത അഹങ്കാരം അതാണ് ഇന്നുവരെ അവളോട് എനിക്ക് ദേഷ്യം തോന്നാൻ കാരണം എന്നാൽ ഇന്നെനിക്ക് അവളോട് വെറുപ്പാണ് വെറുപ്പ്.

എൻ്റെ ചിന്തകൾ കാടു കയറുകയാണ്. എന്താണ് എൻ്റെ ജീവിതത്തിൽ നടക്കുന്നത്, ചെറുപ്പകാലത്ത് ഞാൻ അനുവിനെ ഇഷ്ടപ്പെട്ടിരുന്നു. ആ ഇഷ്ടം അവൾ തന്നെ അറുത്തു മുറിച്ചു. പിന്നീട് അങ്ങോട്ട് പ്രണയം എന്ന വികാരത്തിന് അടിമ പെടാതെ പൊരുതി നടന്നു. പിന്നെയും ആ മുഹൂർത്തം വന്നെത്തി, ജിൻഷ അവളെ കണ്ട നാൾ ആദ്യമായി വീണ്ടും മനസിൽ പ്രണയ വികാരങ്ങൾ പൂവണിഞ്ഞു. അവൾ നിരസിച്ചപ്പോ ആശ്വാസമായി മാളു വന്നു. പതിയെ പ്രണയമായി. ആ സമയം ജിൻഷ പ്രണയം തുറന്നു കാട്ടിയെങ്കിലും ഞാൻ തിരസ്ക്കരിച്ചു, അത്രമാത്രം ഞാൻ മാളുവിനെ പ്രണയിച്ചു തുടങ്ങിയിരുന്നു.

അനുവും ജിൻഷയും ഇവർക്ക് ഇടയിൽ മുന്നെ എൻ്റെ കുട്ടിക്കുറുമ്പി ഉണ്ടായിരുന്നത് ഞാൻ അറിഞ്ഞിരുന്നില്ല. പക്ഷെ എന്തുകൊണ്ടൊ ഒടുക്കം ഞാൻ അവളിൽ തന്നെ എത്തി. സത്യമായ പ്രണയമാണ് അവളുടേത് ചെറു മനസിൽ ചേക്കേറിയ എന്നെ, സ്നേഹിച്ചു കൊല്ലുകയാണ്. ആ സ്നേഹം എന്നും എന്നെ അവളിലേക്ക് വലിച്ചടുപ്പിക്കുന്നതും

ഈ മൂന്നു പേരോടും എനിക്കും ഇഷ്ടം തോന്നിയിരുന്നു. അത് സത്യമാണ് എന്നാൽ ആത്മിക അവളോടെനിക്ക് വെറുപ്പ് മാത്രം. ഒരിക്കലും മാറാത്ത വെറുപ്പ്, സൗന്ദര്യ റാണിയാണവൾ പക്ഷെ ആ സൗന്ദര്യത്തെക്കാൾ വില മതിക്കുന്ന മനസുള്ള എൻ്റെ മാളു. എൻ്റെ ഓരോ ചലനവും അറിയുന്നവൾ മനസ് തുറന്ന പുസ്തകം പോലെ വായിക്കുന്നവൾ അവളാണെൻ്റെ പാതി എൻ്റെ ശക്തി.

ചിന്തകൾ കാടു കയറി പോകവെ, ബെൽ മുഴങ്ങി, ക്ലാസ് കഴിഞ്ഞതു പോലും അറിഞ്ഞില്ല. എല്ലാവരും ക്ലാസ്സിൽ നിന്നും ഇറങ്ങാൻ തുടങ്ങിയതും ഞാൻ അവളെ വിളിച്ചു

ആത്മിക