എന്റെ അച്ചായത്തിമാർ 9 [Harry Potter] [Climax] 1170

ഞാൻ ഒന്നും കൂടി ആ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി ഉറപ്പ് വരുത്തി…അതേ..അവൾ തന്നെ

“അന്ന… ”

തുടരുന്നു……..

ആ കാഴ്‌ച കണ്ടു കിളിപോയി ഞാനവിടെ നിന്നു.എന്താണ് ഇവിടെ നടക്കുന്നത്….? ഞാനെന്നോട് തന്നെ ചോദിച്ചു.

പെട്ടെന്ന് തന്നെ അവിടെ കിടന്ന എന്റെ ജീൻസും ഷർട്ടും എടുത്തിട്ടു. താഴെ വീണ മൊബൈൽ വാരിയെടുത്തു.

ആഹാ…ഡിസ്പ്ലേ പൊട്ടിയിറ്റുണ്ട്. ഫോണുമെടുത്ത് ഞാനാ റൂമിൽ നിന്നുമിറങ്ങി. ഇത് ജോൺ അങ്കിളിന്റെ കോറ്റേജ് അല്ല, മറ്റേതോ സ്ഥലമാണ്. ഒരു ബീച് സൈഡ് റിസോർട്ട്.

അവിടെയുള്ള കാഫെറ്റീരിയയിൽ ഒരു ചായ ഓഡർ ചെയ്ത ശേഷം ഞാനൊരു ടേബിളിൽ ഇരുന്നു.

മൈര്…തല വെട്ടിപ്പുളക്കുന്ന ഫീൽ…

റെബേക്കയുടെ പൂറ് പൊതിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നപ്പോൾ ഒന്ന് മയങ്ങിയെന്നത് സത്യം തന്നെ…പക്ഷെ കണ്ണ് തുറന്നപ്പോൾ ദാ ഇവിടെ…ബെഡിൽ അന്ന…മാത്രമല്ല ആദ്യം ബോധം വന്നപ്പോൾ വേറെ ഒരു പെണ്ണിനെ കണ്ടു അതിനി ആരാണാവോ…?.. ആകെ കയ്യിലുള്ള ഫോൺ ദാ പൊട്ടിച്ചിതറി കിടക്കുന്നു.. നൂറ് നൂറ് ചോദ്യങ്ങൾ എന്റെയുള്ളിൽ പൊങ്ങി വന്നു.

“സർ ടീ…” വെയ്റ്റർ ചായ ടേബിളിൽ വെച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു.

“ബ്രോ…ഇന്ന് ഏതാ ദിവസം..?”

“23 സർ”

“ഡേറ്റ് അല്ല…ഡേ ..!!”

“സോറി സർ. ഫ്രൈഡേ ”

മൈര്.. ഞാൻ മനസ്സിൽ പറഞ്ഞു.

തിങ്കളാഴ്ച രാത്രി മുതൽ വെള്ളിയാഴ്ച രാവിലെ വരെ ഉള്ള കാര്യങ്ങൾ മറന്നിരിക്കുന്നു.. ഇപ്പോൾ ഏത് കാലിന്റെയിടയിൽ ആന്നെന്നു പോലും ഓർമ്മ വരുന്നില്ല. ഒരുമാതിരി ചൈന ടൗണിലെ മോഹൻലാലിന്റെ അവസ്ഥ.

വീണ്ടും വീണ്ടും എന്തെങ്കിലും ഓർത്തെടുക്കാൻ ശ്രമിച്ചെങ്കിലും വെറും ഇരുട്ട് മാത്രമായിരുന്നു ഉത്തരം. റൂമിൽ ചെന്ന് അന്നയെ കണ്ടാലോ എന്ന് വിചാരിച്ചു, പക്ഷെ അതിനുള്ള ധൈര്യമില്ല..

“ബ്രോ…ഇവിടെ മൊബൈൽ റിപ്പൈറിങ് ഷോപ്പ് ഉണ്ടോ..?”അവിടെ നിന്ന സ്റ്റാഫിനോട് ഞാൻ ചോദിച്ചു.

“സർ, റിസോർട്ടിനു ഓപ്പോസിറ്റ് ഒന്നുണ്ട് “.

“താങ്ക്സ് ബ്രോ “..

ചായയുടെ കാഷ് കൊടുത്ത ശേഷം ഞാൻ പുറത്തേക്കിറങ്ങി നേരെ മൊബൈൽ ഷോപ്പിലേക്ക് പോയി..കടക്കാരൻ പറഞ്ഞത് കേട്ടപ്പോൾ അണ്ടി കേറിയ പൂറിൽ ഡിൽഡോ കൂടി കേറ്റിയ അവസ്ഥയിലായി…മൈര്…. ഡിസ്പ്ലേ മാറ്റണം. വൈകിട്ട് 6 ആകും തിരിച്ചു കിട്ടാൻ.. ഇപ്പോൾ 10.30.. അപ്പോൾ ഇനിയും ഉണ്ട് ടൈം. വേറെ വഴി ഇല്ലാതെ ഫോണവിടെ കൊടുത്തശേഷം അവിടെ ബീച്ച്സൈഡിൽ പോയിരുന്നു.