എന്റെ ജീവിതം ഒരു കടംകഥ 9 [Balu] 215

ഞാൻ : അത്രയേ ഒള്ളോ.

ചേച്ചി : നീ എന്താ ഇത്ര സില്ലി ആയി പറയുന്നത്. ഇന്ന് ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞാൽ എല്ലാവരും ഞങളെ തെറ്റിദ്ധരിക്കും. അവർ ഞങളെ മുതലെടുക്കവനെ നോക്കുകയൊള്ളു.

ഞാൻ : അതുശരിയാ. ചേച്ചി പറയുന്നത്. പക്ഷെ എന്നെ ആ കൂട്ടത്തിൽ കൂട്ടരുത്.

ചേച്ചി : നീ എന്താ ഉദ്ദേശിക്കുന്നത്.

ഞാൻ : ചേച്ചി ഉദ്ദേശിച്ചത് തന്നെ.

ചേച്ചി : നീ ആലോചിച്ചാണോ സംസാരിക്കുന്നതു.

ഞാൻ : അതെ.

ചേച്ചി : പക്ഷെ നിന്റെ ജീവിതം? കല്യാണം?

ഞാൻ : അതൊക്കെ നടന്നോളും.

ചേച്ചി : അപ്പോൾ ഞങളെ എല്ലാവരെയും നീ….

ചേച്ചി അടക്കി ചിരിച്ചു….

ഞാൻ : അതൊന്നും സാരമില്ല, ചേച്ചിയെ എനിക്കത്രയും ഇഷ്ട്ടമാ…

ചേച്ചി : എന്തോരം….

ഞാൻ : ചേച്ചിക്ക് എന്തോരം വേണം.

ചേച്ചി : എനിക്ക് നിന്നെ മുഴുവനായും വേണം.

ഞാൻ : ചേച്ചിക്ക്  മാത്രം മതിയോ?

ചേച്ചി : ചെറുക്കന്റെ ആഗ്രഹം കണ്ടില്ലേ… ഞാൻ 4 പേർക്കും വേണം.

ഞാൻ : അതാരാ നാലാമത്തെയാൾ.

ചേച്ചി : അത് നീ ഇങ്ങനെ എടുക്കും എന്നറിയില്ല, പക്ഷെ അത് ഒരു പ്രാവശ്യം മതി ഞാൻ പറയാം.

ഞാൻ : എനിക്ക് മനസ്സിലായില്ല.

ചേച്ചി : അത് സമയമാകുമ്പോൾ പറയാം, ഇപ്പോൾ അത് നീ മറന്നേരേ.

മാളുവിനെപ്പറ്റിയാണ് പറ്റിയാണ് പറയുന്നത് എന്നെനിക്കു മനസ്സിലായി. ചേച്ചിക്കറിയില്ലല്ലോ ഞങൾ ഇപ്പോൾ അത് തുടങ്ങി എന്ന്‌.

ചേച്ചി : നമുക്ക് റൂമിലേക്ക് പോയാലോ?

ഞാൻ : ഇത്ര തിടുക്കമായോ?

ചേച്ചി : ചി പോടാ…..

ചേച്ചി എന്റെ കയ്യിൽ നാണത്തോടെ ഒന്ന് നുള്ളി. ഞങൾ അങ്ങനെ റൂമിൽ എത്തി.

ഞാൻ : ഇനി എങ്ങനാ കാര്യങ്ങൾ.

ചേച്ചി : അയ്യടാ ഇപ്പോളല്ല, മോനിപ്പോൾ ബാക്കി കാര്യങ്ങൾ ചെയ്തോ, രാത്രി ആകട്ടെ.

ഞാൻ : ശരി, ഇത് കിടന്നുറങ്ങിയവനെ വിളിച്ചു ഊണില്ല എന്ന്‌ പറഞ്ഞപോലെ ആണല്ലോ….

ചേച്ചി : നല്ല സാധ്യ വേണമെങ്കിൽ സമയം എടുക്കും. വെയിറ്റ്  ചെയ്യണം.