എൻ്റെ കിളിക്കൂട് 19 [Dasan] 345

വേദന. പിന്നീട് അവിടെ നിന്നത് സീതയും ചേട്ടനും സുധിയുമാണ്. മിക്കവാറും ഉണ്ടായിരുന്നത് ചേട്ടനും സീതയും. സുധി ഏതെങ്കിലും ദിവസം പകല് വന്നു പോകുമായിരുന്നു. ഇടയ്ക്ക് ഒന്നുരണ്ട് തവണ അമ്മുമ്മയും ചിറ്റയും കുഞ്ഞച്ചനും കൂടി വന്നിട്ടുണ്ടായിരുന്നു. അവർ വന്നപ്പോൾ ഞാൻ കിളിയെ പ്രതീക്ഷിച്ചു, കാണാത്തതിനാൽ എനിക്ക് വിഷമം ഉണ്ടായിരുന്നു. ഈ സമയത്ത് എൻറെ അരികിൽ നിന്ന് ശുശ്രൂഷിക്കേണ്ട അവൾ എവിടെയാണാവോ? ഒന്നു ചോദിച്ചറിയാൻ എന്തു ചെയ്യും. അങ്ങനെ ദിവസങ്ങൾ കഴിഞ്ഞു പോകവേ ഒരു ദിവസം എന്നെ ഡിസ്ചാർജ് ചെയ്യുന്ന കാര്യം പറഞ്ഞു. ഡിസ്ചാർജ് ചെയ്തത് ഞാൻ എങ്ങോട്ട് പോകും, ആലോചിച്ചിട്ട് ഒരു അന്തവുമില്ല. ചേട്ടൻ പോയി ആംബുലൻസ് വിളിച്ചു കൊണ്ടുവന്നു, എന്നെ അതിൽ കയറ്റി സുധിയും സീതയും ചേട്ടനും അതിൽ കയറി. ഞാൻ സുധിയെ നോക്കി, എനിക്ക് സംസാരിക്കാൻ പറ്റുമായിരുന്നെങ്കിൽ….. ആംബുലൻസ് പോയി നിന്നത് ചേട്ടൻറെ വീട്ടിൽ ആണ്. അവിടെ അന്ന് ഞങ്ങൾ കിടന്നിരുന്ന മുറിയിൽ എന്നെ കൊണ്ടുപോയി കിടത്തി. കുറേനേരം സുധി എൻറെ ഒപ്പം ഇരുന്നു. വൈകുന്നേരം ആയപ്പോൾ അവൻ തിരിച്ച് പോയി. സീത മുറിയിലേക്ക് വന്നു.
സീത: അണ്ണാ, പൊടിയരി കഞ്ഞി എടുക്കട്ടെ.
ഞാൻ വേണ്ട എന്ന് കണ്ണടച്ചു കാണിച്ചു.
സീത: അതു പറഞ്ഞാൽ പറ്റില്ല വിശപ്പ് ഉണ്ടാവും രാവിലെ കഴിച്ചതല്ലേ. മരുന്നൊക്കെ കഴിക്കാൻ ഉള്ളതാണ്.
സീത പോയി കഞ്ഞി എടുത്തുകൊണ്ടുവന്ന് എന്നെ പൊക്കി തലയണ എടുത്ത് വെച്ച് ചാരി ഇരുത്തി, എൻറെ അരികിൽ ഇരുന്നു സാവധാനം കോരിത്തന്നു. അതിനുശേഷം കിടക്കാൻ നേരം ചേട്ടൻ റൂമിലേക്ക് വന്നപ്പോൾ
സീത: അച്ഛൻ ഇന്നലെ രാത്രി നിന്നതല്ലേ, ഞാൻ ഇരുന്നോളാം അണ്ണൻറെ കൂടെ.
ചേട്ടൻ പോയി സീത വാതിൽ ചാരി, കസേരയെടുത്ത് ബെഡിനരികിൽ ഇട്ടു. എന്നിട്ട് എന്നെ പുതപ്പിച്ചിരിക്കുന്നു ബെഡ്ഷീറ്റ് എടുത്തുമാറ്റി ബെഡ് പാൻ വെച്ചു. കുറച്ചുകഴിഞ്ഞ് എൻറെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി കഴിഞ്ഞു എന്ന് മനസ്സിലായപ്പോൾ അതെടുത്ത് ബാത്റൂമിലേക്ക് പോയി. തിരിച്ചുവന്നു കസേരയിലിരുന്നു. ഞാൻ സീതയെ നോക്കുമ്പോൾ, എൻറെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി ഇരിക്കുകയാണ്. സീതാ കണ്ണുകൊണ്ട് എന്താണ് എന്ന് ചോദിച്ചു? എൻറെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞൊഴുകി.
സീത: എന്തിനാണ് കരയുന്നത്? ഞങ്ങളൊക്കെ ഇല്ലേ, എൻറെ അണ്ണനെ ഞാൻ നോക്കിക്കോളാം.
സീത എൻറെ കണ്ണുതുടച്ചു. പിന്നീടുള്ള ദിവസങ്ങൾ ഇതൊക്കെ തന്നെ ആവർത്തിച്ചു. എൻറെ എല്ലാ കാര്യങ്ങളും നോക്കി ചെയ്തിരുന്നത് സീതയായിരുന്നു, പിന്നെ ചേട്ടനും. ഇതിനിടയിൽ രണ്ടുമൂന്നു തവണ അമ്മുമ്മയും ചിറ്റയും വന്നുപോയി. ആദ്യ തവണ വരുമ്പോൾ ചേട്ടനോട്
അമ്മുമ്മ: ഞങ്ങൾ, മോനെ ഇവിടെ നിന്നും കൊണ്ടു പോകാം എന്ന് കരുതിയാണ് വന്നിരിക്കുന്നത്.
ചേട്ടൻ: അത് വേണ്ടമ്മെ. ഇവിടെ ആകുമ്പോൾ ഡോക്ടറെ കാണിക്കാൻ എളുപ്പമാണ്.
അമ്മൂമ്മ: നിങ്ങൾക്ക് അതൊരു ബുദ്ധിമുട്ട് ആകില്ലേ?