ഏട്ടത്തിയമ്മയും കുഞ്ഞേച്ചിയും 7 [യോനീ പ്രകാശ്‌] 1635

സമയം 7 കഴിഞ്ഞു. ഞങ്ങള്‍ക്ക് സ്വൈര്യവിഹാരം നടത്താന്‍ അനുവദിക്കപ്പെട്ട അവസാന രാത്രിയാണിത്. ഒരിക്കലും മറക്കാന്‍ പറ്റാത്ത ഒന്നാക്കി ഈ രാത്രിയെ അവള്‍ക്ക് സമ്മാനിക്കണമെന്ന ചിന്തയോടെ ഞാനെന്‍റെ മുറിയിലേക്ക് കയറി.

നല്ല ഒന്നാന്തരം തണുപ്പുണ്ടായിരുന്നെങ്കിലും അല്‍പസമയം കഴിയുമ്പോള്‍ അഴിച്ചെറിയാനുള്ളതല്ലേ എന്ന ഓര്‍മയില്‍ ടീഷര്‍ട്ടും ഷഡ്ഡിയുമൊക്കെ ഒഴിവാക്കി ഒരു ഷോര്‍ട്ട്സ് മാത്രമുടുത്ത് താഴേക്ക് ചെന്നു.

കുഞ്ഞേച്ചി ഇപ്പോഴും മുറിയില്‍ നിന്ന് ഇറങ്ങിയിട്ടില്ല. അല്ലെങ്കില്‍ തന്നെ പെണ്ണുങ്ങളുടെ കാര്യമൊക്കെ ഇങ്ങനാണ്. ഒന്നിന് മേല്‍ ഒന്നായി എന്തൊക്കെ ഇടണം.

അവള്‍ വരുമ്പോഴേക്കും ഏട്ടത്തിയമ്മയുടെ സഞ്ചി ഒന്ന് ചെക്ക് ചെയ്യാമെന്ന് വച്ചു. നല്ല വിശപ്പുണ്ട്. മഴ ഒന്ന് കണ്ടാ മതി അപ്പൊ തുടങ്ങും വിശക്കാന്‍.

ചെറുതും വലുതുമായി 2 കാസറോളുകളും പരന്ന അല്പം വീതിയുള്ള ഒരു ടിഫിന്‍ ബോക്സുമാണ് സഞ്ചിയില്‍ ഉണ്ടായിരുന്നത്. വലിയ കാസറോള്‍ നിറയെ ചെറിയ അരിപ്പത്തിരികളാണ്. പുഴുങ്ങിയ മുട്ടകളിട്ട തേങ്ങയരച്ച കറിയായിരുന്നു ചെറുതില്‍.

എന്‍റെ ഇഷ്ടങ്ങളെല്ലാം എന്നെക്കാള്‍ അറിയുന്നത് ഏട്ടത്തിയമ്മയ്ക്കാണെന്ന് പലപ്പോഴും അതിശയപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട്..ഈ തവണയുമതേ..!

കുഞ്ഞേച്ചി വരുമ്പോഴേക്കും പത്തിരിയും കറിയുമൊന്ന് ചൂടാക്കി വെക്കാമെന്ന് കരുതി. ഇന്നത്തെ ഓരോ മിനിട്ടും വിലപ്പെട്ടതാണ്‌.

കറി ചൂടാക്കാനായി ഓവനില്‍ വച്ച ശേഷം നാലഞ്ച് പത്തിരി എടുത്തു മാറ്റി വച്ച് ബാക്കിയുള്ളത് അതേപോലെ തന്നെ ഫ്രിഡ്ജില്‍ വച്ചു.

ഒരു പത്തു മിനിട്ട് കൊണ്ട് ചായ വരെ ഉണ്ടാക്കി വച്ചു. എന്നിട്ടും കുഞ്ഞേച്ചിയെ കാണാനേയില്ല. പിന്നെയും കുറച്ചു സമയം കൂടെ കഴിഞ്ഞ ശേഷമാണ് ആളെത്തിയത്.

ചുവപ്പും പച്ചയും ചേര്‍ന്ന ഒരു ടീഷര്‍ട്ടും പച്ചയില്‍ പ്ലീറ്റുകളുള്ള ഹാഫ് സ്കേര്‍ട്ടുമാണ് വേഷം. ഒറ്റ നോട്ടത്തില്‍ തന്നെ ആ ടീഷര്‍ട്ടിനുള്ളില്‍ ബ്രാ ഇട്ടിട്ടില്ലെന്ന് എനിക്ക് മനസ്സിലായി. അവളുടെ നടത്തത്തിനൊപ്പം ആ കൂര്‍ത്ത മുലകളും തുളുമ്പിച്ചാടുന്നുണ്ടായിരുന്നു.

ഈറനുണങ്ങാത്ത മുടി കുടഞ്ഞു വിടര്‍ത്തിയിട്ടിരിക്കുകയായിരുന്നതിനാല്‍ ടീഷര്‍ട്ടില്‍ അങ്ങിങ്ങ് നനവ്‌ കാണാം..

ഞാനവളുടെ മുഖം ശ്രദ്ധിച്ചു. എന്തോ കാരണം കൊണ്ട് അത് നല്ലപോലെ വാടിയിട്ടുണ്ട്.

“ആഹാ…ഒക്കെ റെഡിയാക്കിയോ..കൊള്ളാല്ലോ…!”

തീരെ ഉത്സാഹമില്ലാത്ത ആ ശബ്ദത്തില്‍ പോലും എനിക്കൊരു പന്തികേട് മണത്തു. ഞാന്‍ മെല്ലെ അവളുടെ കൈ കവര്‍ന്നു.ഏതോ ചിന്തയില്‍