ഏട്ടത്തിയമ്മയും കുഞ്ഞേച്ചിയും 7 [യോനീ പ്രകാശ്‌] 1635

ക്ഷണിക്കുന്നതാണ്. മലര്‍ന്നടിച്ചുള്ള ആ കിടത്തത്തില്‍ അവള്‍ക്കൊരു മദാലസ ഭാവം കൈവന്നിരിക്കുന്നതു പോലെ തോന്നി..!

‍അവളുടെ സ്കേര്‍ട്ട് കാല്‍മുട്ട് വരെ പൊങ്ങിക്കിടപ്പുണ്ട്. ആ ബ്രൌണ്‍ കളറുള്ള മുട്ടില്‍ നിന്നും ഒരു അസാധ്യ വെളുപ്പോടെ തുടയുടെ ആരംഭം കാണാം.മുകളിലോട്ട് പോകുന്തോറും അവയുടെ മുഴുപ്പും തുടിപ്പും എത്രമാത്രമുണ്ടെന്ന് ആ സ്കേര്‍ട്ടിനുള്ളിലെ നിഴല്‍ വ്യക്തമാക്കുന്നുണ്ട്.

ടീഷര്‍ട്ട് ഒരിത്തിരി പൊങ്ങി പൊക്കിളിന്‍റെ ഭാഗം ഒരു വരപോലെ കാണാം..!

സര്‍വ്വ സ്വതന്ത്രമായി കൂര്‍ത്തു നില്‍ക്കുന്ന മുലകളുടെ കുഞ്ഞു ഞെട്ടുകള്‍ ഒരു തടിപ്പായി പൊങ്ങി നില്‍ക്കുന്നു.

“മതി കണ്ടത്..വാടാ പൊന്നേ..!”

ഒരു കൊഞ്ചല്‍ കലര്‍ന്ന അപേക്ഷ ആ മുഖത്ത് നിഴലിച്ചു.

ഞാനാ വിരിച്ചു പിടിച്ച കൈകളിലേക്ക് മെല്ലെ പറന്നിറങ്ങി. പാതിയുടല്‍ കിടക്കയിലും പാതി അവളുടെ ശരീരത്തിലുമായി കിടന്നു കൊണ്ട് ഞാനാ മാറിലേക്ക് തല ചായ്ച്ചു.

അവളുടെ ഹൃദയസ്പന്ദനങ്ങള്‍ സംഗീതം പോലെ ആസ്വദിച്ചു കൊണ്ട് ആ മാറിടത്തിന്‍റെ ഉയര്‍ച്ചതാഴ്ചകള്‍ക്കൊത്ത് ഞാനങ്ങനെ ഒട്ടിക്കിടന്നു.

“വാവേ..!”

അവളുടെ കാതരമായ സ്വരം ആ നെഞ്ചിന്‍റെ വിറയലിനൊപ്പം എന്‍റെ കാതുകളിലെത്തി. ഞാനൊന്ന് മൂളി.

“നമുക്ക്…ഇന്ന് ഉറങ്ങാതിരുന്നാലോ..!”

ഞാന്‍ മെല്ലെ മുഖമുയര്‍ത്തി നോക്കി. ആ കിടപ്പില്‍ അവളുടെ മുഖത്തെ ഭാവമെന്താണെന്നു മനസ്സിലാക്കാന്‍ എനിക്ക് കഴിഞ്ഞില്ല.

“അപ്പൊ നാളെ അവരെ പോയി കൊണ്ട് വരണ്ടേ….!”

അവള്‍ ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല. എന്തോ വലിയൊരു വിഷമം വീണ്ടും അവളെ കീഴടക്കിയിട്ടുണ്ടെന്ന് എനിക്ക് ബോധ്യമായി. ഒന്ന് റിലാക്സ് ചെയ്യിക്കാമെന്ന ചിന്തയോടെ ഞാന്‍ ആ ദേഹത്ത് നിന്ന് എഴുന്നേറ്റു.

പെട്ടെന്നവള്‍ എന്നെ ചേര്‍ത്തു പിടിച്ചുകൊണ്ട് തടഞ്ഞു.

‘എങ്ങടാ ഈ പോണേ…അവിടെ കിടക്കെന്‍റെ പൊന്നേ…ഇനിപ്പോ ഇതുപോലെ എന്ന് കിട്ടാനാ കുഞ്ഞേച്ചിയ്ക്ക്..!”

ആ ചുണ്ടുകള്‍ എന്‍റെ നെറുകയിലമര്‍ന്നു. അപ്പൊ അതാണ്‌ കാര്യം. ഓപ്പോളിന്‍റെ വരവ് അവളെ ശരിക്കും പ്രശ്നത്തില്‍ ആക്കിയിട്ടുണ്ട്.