ഏട്ടത്തിയമ്മയും കുഞ്ഞേച്ചിയും 7 [യോനീ പ്രകാശ്‌] 1635

“അയ്യോ എന്തേ…? എന്തേ പൊന്നൂന്‍റെ കണ്ണൊക്കെ നിറഞ്ഞിരിക്കണേ..!”

ഞാന്‍ ഒന്നും മിണ്ടാതെ മുഖം കുനിച്ചു.

“കുഞ്ഞേച്ചിയ്ക്ക് ഒന്നൂല്ലെടാ പൊന്നൂ…മൂക്കില്‍ വെള്ളം പോയാ ആരായാലും ചുമച്ചു പോകില്ലേ…അത്രേള്ളൂ…അതിനാണോ ഇങ്ങനെ കണ്ണൊക്കെ നിറച്ച്..!”

നിറഞ്ഞ സ്നേഹത്തോടെ പുഞ്ചിരിച്ചു കൊണ്ട് അവളെന്‍റെ കവിളില്‍ മെല്ലെയൊന്നു കടിച്ചു.

“ശരിക്കും അടിപൊളിയായിരുന്നുട്ടോ..ശരിക്കും എന്‍ജോയ് ചെയ്തു. മൂക്കില്‍ വെള്ളം പോയതാ പറ്റിപ്പോയത്…!”

ആ കണ്ണുകളില്‍ എന്നെ കൊത്തിവലിക്കുന്ന ഒരു വശ്യത പുരണ്ടിരുന്നു. എന്‍റെ മനസ്സൊന്നു തണുത്തു.അവള്‍ക്ക് വല്ലതും സംഭവിക്കുകയാണോ എന്നോര്‍ത്ത് ഒരു നിമിഷം ഞാന്‍ ഭയന്ന് പോയിരുന്നു.

“മഴയത്തൂന്നു കയറിയപ്പോഴാ ശരിക്കും തണുക്കുന്നത്…വാ അകത്തേക്ക് പോകാം…എന്‍റെ പല്ലൊക്കെ കൂട്ടിയിടിക്കുന്നു..!”

ഒരു വിറയലോടെ പറഞ്ഞു കൊണ്ട് അവള്‍ എഴുന്നേറ്റ് ഉമ്മറത്തേക്ക് കയറാനൊരുങ്ങി. അപ്പോഴാണ്‌ അവളുടെ ചുരിദാറില്‍ ചെളി പറ്റിയിരിക്കുന്നത് ഞാന്‍ കണ്ടത്.

“ദേ കുഞ്ഞേച്ചീ…മൂട്ടില്‍ ചെളി..!”

ഞാനവളെ പിടിച്ചു നിര്‍ത്തി.

“എവിടെ..?”

അവള്‍ ബദ്ധപ്പെട്ട് തിരിഞ്ഞു നോക്കി.

“ദേ..ഇവിടാണ്‌..!”

ചെളി കാണിച്ചു കൊടുക്കുന്ന ഭാവത്തില്‍ ഞാനാ സ്പോഞ്ച് പോലുള്ള കുണ്ടിയില്‍ പിടിച്ചൊന്ന് കുഴച്ചു. അവളൊരു പുളയലോടെ തെന്നി മാറി.

‘ഡാ വഷളന്‍ ചെക്കാ…ശരിക്കും അവിടെ ചെളിയുണ്ടോ..?”

അവളുടെ മുഖത്തൊരു കള്ളച്ചിരി പരന്നു. കുണ്ടി പിടിക്കാന്‍ വേണ്ടി ചുമ്മാ പറഞ്ഞതാണോ എന്നൊരു ഭാവമായിരുന്നു മുഖത്ത്.

“സത്യായിട്ടുമുണ്ട്..ദാ..നോക്ക്..!”

കുണ്ടിയിലൊന്നൂടെ പിടിച്ച ശേഷം ചെളി പുരണ്ട കൈ കാണിച്ചു കൊടുത്തു.

“ആഹ്…അതവിടെ ഇരുന്നു പോയല്ലോ…അപ്പൊ ആയതാവും…ന്നാ കഴുകിക്കള..!”

ചെളി കഴുകിക്കളയാന്‍ വേണ്ടിയുള്ള ആ നില്‍പ്പ് കണ്ടപ്പോള്‍ എന്‍റെയുള്ളില്‍