ഏട്ടത്തി 2 [Achillies] 1725

മുറിയുന്ന വാക്കുകൾക്കിടയിലും അവൻ പറയുന്നത് കേട്ടു തരിച്ചിരുന്ന നീരജയുടെ കവിളിൽ കൈ ചേർത്തു അവൻ നെറ്റിയിൽ അമർത്തി മുത്തി,… മുന്നിൽ നടക്കുന്നത് എന്താണെന്ന് പോലും മനസ്സിലാവാതെ കുഴങ്ങി കട്ടിലിൽ ഇരുന്ന നീരജയുടെ കണ്ണിലും കവിളിലും നെറ്റിയിലും എല്ലാം ചുംബനം കൊണ്ടു മൂടുംപോഴും കിച്ചു പുലമ്പിക്കൊണ്ടിരുന്നു.

“നാട്ടുകാരല്ല…ഞാനാ പറയുന്നേ…കിച്ചു താലി കെട്ടിയത് ഒരേ ഒരാളെയ എന്റെ പെണ്ണിനെ, പ്രേമിച്ചിട്ടുള്ളതും ഒരാളെയ, ഇനി ജീവിക്കുന്നുണ്ടെലും അവൾക്ക് വേണ്ടിയ, ”

പറഞ്ഞു നിർത്തുമ്പോൾ നീരജയുടെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞൊഴുകുന്നുണ്ടായിരുന്നു,

“മോനെ…ഞാൻ…ഞാൻ…”

വിതുമ്പി പറയാൻ ബദ്ധപ്പെടുന്ന അവളുടെ ചുണ്ടിനെ അമർത്തി ഉമ്മ വെച്ചു അവൻ തടഞ്ഞു. മുടിയിലൂടെ ഒഴുകിയ അവന്റെ കൈ, വിയർപ്പ് ഒഴുകിയ അവളുടെ പിൻകഴുത്തിൽ തഴുകി. തടിച്ചു മലർന്ന കീഴ്ച്ചുണ്ടും ചുവന്ന മേൽചുണ്ടും ചപ്പി വലിക്കുമ്പോൾ അവൾ തനിക്ക് സംഭവിക്കുന്നതിനെ മനസിലാക്കാൻ ഉള്ള വ്യഗ്രതയിലായിരുന്നു.

പ്രതികരണം ഇല്ലാതെ ഇരിക്കുന്ന നീരജയിൽ നിന്നു അടർന്നു മാറി അവൻ അവളെ നോക്കി..

“ഏട്ട…ഏട്ടത്തി….. വിഷമായോ…….ഏട്ടത്തി…? എല്ലാം പതിയെ പറയാൻ ഇരുന്നതാ ഞാൻ പക്ഷെ, നീ വിഷമിക്കുന്നത് കാണാൻ വയ്യാത്തത് കൊണ്ട…സോറി…. അവൻ കാട്ടുന്ന ക്രൂരത കാണുമ്പോൾ പലപ്പോഴും തോന്നിയിട്ടുണ്ട്, എന്തിനാ അവനു കൊടുത്തെ എനിക്ക് തന്നിരുന്നേൽ ഞാൻ പൊന്നുപോലെ നോക്കിയേനേല്ലോ ന്നു ഈശ്വരനോട് പരാതി പറഞ്ഞു എത്ര തവണ വഴക്കിട്ടിട്ടുണ്ടെന്നോ, എന്റേതായ നാൾ മുതൽ ഞാൻ ചിന്തിക്കുവായിരുന്നു, എന്നേലും എന്നെ മനസിലാക്കി എന്റെ കൂടെ കൂടുന്ന നാൾ തൊട്ടു കരയിക്കില്ലെന്ന്, എല്ലാത്തിനും സമയം തന്നു മാറി നിന്നതാ ഞാൻ, എന്നിട്ടും കരയണകണ്ടപ്പോ സയ്ച്ചില്ല…അതോണ്ട എല്ലാം പറയേണ്ടി വന്നേ…സോറി…”

നിറഞ്ഞു തുളുമ്പിയ കണ്ണുമായി കിച്ചു തിരിഞ്ഞു നടക്കാൻ ഒരുങ്ങിയതും തടഞ്ഞുകൊണ്ടു നീരജയുടെ കൈ അവന്റെ കയ്യിൽ വീണു,

തിരിഞ്ഞ അവൻ എന്തെങ്കിലും പറയുന്നതിന് മുന്നേ അവനെ വലിച്ചു മേലേക്ക് ഇട്ടിട്ട് ആർത്തു കരഞ്ഞു, കട്ടിലിൽ അവനെ വാരിപുണർന്നു മുഖത്തു മുഴുവൻ ഉമ്മ കൊണ്ടു പൊതിയുമ്പോൾ അവൾ വിമ്മി കരഞ്ഞുകൊണ്ടേ ഇരുന്നു, കരഞ്ഞു തീരും വരെ തോളിൽ മുഖം പൂഴ്ത്തി അവനെ ഇറുക്കെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചു ഇരുന്നു കരഞ്ഞ അവളുടെ പുറത്തു പയ്യെ തട്ടിയും തഴുകിയും അവൻ ഇരുന്നു കൊടുത്തു, നീണ്ടു ചുരുണ്ട് കട്ടി നിറഞ്ഞ മുടിയിൽ അവൻ തലോടി അവളിലെ കടലിനെ അടക്കി,