ഏട്ടത്തി 3 [Achillies] [Climax] 916

കണ്ണുകൾ കോർത്തു പരസ്പരം ചുറ്റിപ്പിണഞ്ഞു കിച്ചുവും നീരജയും കിടന്നു എത്ര നേരം കഴിഞ്ഞെന്നു രണ്ടു പേർക്കും അറിഞ്ഞില്ല, അവൻ നീട്ടി വെച്ച കൈതണ്ടയിൽ മുടി വിടർത്തി കവിൾ അമർത്തി പച്ച മുലയും മുലക്കണ്ണും അവന്റെ നെഞ്ചിൽ അമർത്തി കാല് അവന്റെ അരയിലേക്ക് പൊക്കി വെച്ചു ചൂടുള്ള തന്റെ പൂറിനെ അവന്റെ കുണ്ണയിൽ അമർത്തി തന്റെ കൈകൊണ്ടു അവന്റെ മുടിയിലൂടെ ഓടിച്ചു അവനെ കണ്ണെടുക്കാതെ നോക്കി നീരജ കിടന്നു. കിച്ചു അവളെയും കണ്ണിമ വെട്ടാതെ നോക്കി. എങ്കിലും കിച്ചു എന്തെങ്കിലും പറയാൻ തുടങ്ങുമ്പോൾ നീരജ അവന്റെ ചുണ്ട് കടിക്കും, ചെറു കുറുമ്പ് ചിരിയോടെ മൂന്നാലു വട്ടം അവൾ തന്റെ ചുണ്ട് നുണഞ്ഞു നിശ്ശബ്ദൻ ആക്കിയതോടെ കിച്ചു അവളെ ചുറ്റിപ്പിടിച്ചു മറിഞ്ഞു തന്റെ മേലേക്ക് കിടത്തി,

കൂർത്ത കണ്ണുകളോടെ ഉറ്റുനോക്കുന്ന പെണ്ണിനെ അവൻ നോക്കി കിടന്നു. മൗനം സംസാരിക്കും പോലെ അവർ തമ്മിൽ ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല.

“ഐ ലൗ യൂ….”

രണ്ടു പേരും ഒരുമിച്ചാണ് പറഞ്ഞത്, ചിരിയോടൊപ്പം കണ്ണീരും നാലു കണ്ണിൽ തിരയിറങ്ങി, അവളുടെ ചുണ്ടുകൾ അവൻ നുണഞ്ഞു അവൾ ചുറ്റി വരിഞ്ഞു അവനെ പ്രണയിച്ചു.

കണ്ണീരും ചുംബനവും കൊഞ്ചലും കഴിഞ്ഞ നിമിഷം നീരജയുടെ പല്ലുകൾ അവന്റെ കവിളിൽ ആഴ്ന്നു.

“നിനക്ക്….എന്നെ വേണ്ടല്ലേ,…..എന്നോട് വന്നൊന്നു മിണ്ടാൻ വയ്യല്ലേ…”

അവന്റെ കവിളിൽ കടിച്ചിടത്തു തല്ലി നീരജ മുരണ്ടു, അവസാനം എത്തിയപ്പോൾ അവളുടെ കണ്ണു നിറഞ്ഞിരുന്നു. അവന്റെ നെഞ്ചിലേക്ക് മുഖം പൂഴ്ത്തി ഏങ്ങലടിക്കാൻ തുടങ്ങിയ നീരജയെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചു തന്റെ മേലേക്ക് കേറ്റിപ്പിടിച്ചു അവളുടെ മുഖം ഉയർത്താൻ നോക്കിയ കിച്ചു വലഞ്ഞു. നഗ്നമായ മേലെ കിടക്കുന്ന പെണ്ണിന്റെ മുതുകിൽ തഴുകി ഏങ്ങലടി കുറഞ്ഞു വന്നപ്പോൾ കിച്ചു പറഞ്ഞു തുടങ്ങി.

“നിന്നെ കൂടാതെ എനിക്ക് ജീവിക്കാൻ പറ്റുവോ എന്നു നിനക്ക് തോന്നുന്നുണ്ടോ പെണ്ണേ…എത്ര വട്ടം ഞാൻ പറഞ്ഞതാ നീ ഇല്ലാതെ എനിക്ക് പറ്റില്ലെന്ന്,…ചങ്ക് പൊളിഞ്ഞാ ഇത്രേം നാളും ഞാൻ ഇവിടെ നിന്നത്.”

അവന്റെ കൈകൾ മുടിയിൽ തഴുകുമ്പോൾ ഹൃദയം തുറന്നു അവൻ പറഞ്ഞുകൊണ്ടിരുന്നു.

“പോടാ….നീ ഒരിക്കൽ ഇതൊന്നു അമ്മയോടൊ ആരോടെങ്കിലുമോ പറഞ്ഞിരുന്നേൽ ഇവിടെ എന്റെ കഴുത്തിൽ കിടക്കുന്ന താലിയെ ഒരാളും ചോദ്യം ചെയ്യില്ലായിരുന്നു, ഇത്രേം ദിവസം ഒരു തീരുമാനം ഇല്ലാതെ ഞാൻ ആ മുറിയിൽ മരിച്ചിരിക്കില്ലായിരുന്നു.”