ഗീതാഗോവിന്ദം 7 [കാളിയൻ] 436

 

“പക്ഷെ ഒരിക്കൽ എന്നന്നേക്കുമായ് ഉപേക്ഷിച്ച വീട്ടിലേക്ക് തിരിച്ച് വരുന്നു എന്ന് കേട്ടപ്പോൾ എനിക്ക് സംശയമായി. അതാണ് ഞാൻ ഇവിടേയ്ക്ക് തിരിച്ച് വന്നത്. ഇത്തവണ പഴയ താക്കോലിന്റെ പക്കാ ഡ്യൂപ്ലികേറ്റുമായി. ” താക്കോൽ ഉയർത്തി കാട്ടി അഭിമാന പുരസരം ദുർഗ്ഗ പറഞ്ഞു.

 

“ഒന്നും മനസിലായില്ലല്ലേ ഗീതൂന് ….. ”

 

“ഇല്ല… മനസിലായി … “ഗീതു തല കുലുക്കി.

 

“പിന്നെ പേടിയാണോ….?”

 

“ഏയ്….. അങ്ങനൊന്നുമില്ല…”

 

“പിന്നെ ….? ”

 

“അല്ലാ … അന്ന് ദുർഗ്ഗ ഇതിനകത്ത് കേറിയല്ലേ അപ്പൊ അകത്ത് എന്താണെന്ന് കണ്ട് കാണുമല്ലോ..പിന്നെന്തിനാ വീണ്ടും കയറുന്നത് ”

 

 

“ഗുഡ് കൊസ്റ്റ്യൻ. ഞാനിതിനുള്ളിൽ കയറിയ ദിവസം ഉണ്ടായ ഒരു കാര്യവും എന്റെ ഓർമ്മയിലില്ല – അന്ന് മുതൽ ഞാനോർത്തെടുക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്നതാണ്. പക്ഷെ ഒന്നും എനിക്ക് ഓർമ്മിച്ചെടുക്കാൻ സാധിച്ചിട്ടില്ല. ”

 

“അന്ന് ദുർഗ ഒറ്റയ്ക്കാണോ കയറിയത്.?”

 

“അതും എനിക്കോർമയ്യില്ല. ഒറ്റയ്ക്കായിരിക്കണം. ”

 

“മ്… അപ്പൊ രണ്ട് പേർക്കും ഓർമ്മ നഷ്ടപ്പെടുമോ എന്ന് പരീക്ഷിനാണോ എന്നെയും കൂടെ കൂട്ടിയത്….”

 

“അയ്യോ അതിനൊന്നുമല്ല ബുദ്ധൂസേ… തന്നെ കണ്ട അന്നേ എനിക്ക് എന്തോ ഒരു സ്പാർക്ക് തോന്നി. എന്താണ്ട് എന്റെ അതേ ക്യാരക്ടർ പോലെ . ഒരു വേലിചാട്ടക്കാരി …. ” അത് പറഞ്ഞ് ദുർഗ്ഗ കണ്ണിറുക്കി ചിരിച്ചു.

 

 

“അപ്പൊ ഇത് പോലെയുള്ള രഹസ്യ ദൗത്യങ്ങളിലൊക്കെ പങ്കെടുക്കാനുള്ള ത്വര ഇദ്ദേഹത്തിന് കാണുമെന്ന് തോന്നി. അപ്പഴാ അമ്മാവന്റെ വക് സ്പെഷ്യൽ ഡ്യൂട്ടി. അപ്പൊ പിന്നെ കൂടെ കൂട്ടാമെന്ന് തോന്നി ക്രൈം പാർട്ട്നറായി …. ”

 

 

ദുർഗ്ഗേടെ എനർജിയും സൗന്ദര്യോം സംഭാഷണമൊക്കെ ഗീതു മയങ്ങിയിരുന്നു. പക്ഷെ താനും അവളും ഒരു പോലെയാണെന്ന വാദം ഗീതുവിന് അംഗീകരിക്കാൻ സാധിച്ചില്ല. ദുർഗ്ഗ വിദേശിയാണ്. അതിന്റെ ഒരു സ്റ്റൈലുണ്ട് , മുടി കളർ ചെയ്തിട്ടുണ്ട് , സ്ട്രെയ്റ്റ് ചെയ്ത് ക്രോപ്പ് ചെയ്തത്. വന്നപ്പോൾ ജീൻസും ഷർട്ടും വേഷം. ഞാനോ ഒരു നാട്ടുപുറത്ത്കാരി വീട്ടമ്മ. പണ്ട് താനും അല്പം മോഡേണ് ആയിരുന്നു. ഗീതു ചിന്തിച്ചു.