ഗീതാഗോവിന്ദം 7 [കാളിയൻ] 450

“എന്തായാലും മുത്തശ്ശി എന്തെങ്കിലും ചെയ്താൽ അത് എല്ലാവരുടെയും നന്മയ്ക്ക് വേണ്ടി ആയിരിക്കും. അതെനിക്കുറപ്പാ.. ഒന്നുമില്ലേലും സ്വന്തം മക്കളുടെ മരണം കണ്ടതല്ലേ. അന്ന് ഒന്നും ചെയ്യാൻ പറ്റാത്തതിന്റെ കുറ്റബോധം കാണും. ”

“എന്ത് ചെയ്യാൻ പറ്റീലാന്ന്. ഇതിന്റെയൊക്കെ പിന്നിലെ കഥ എന്താ ഗീതേ….?”

“ആഹ് ബെസ്റ്റ് …. നിങ്ങളെ ഞാനാണോ മനുഷ്യ ഇവിടെ കെട്ടി കോണ്ട് വന്നത്. എന്നോട് ചോദിച്ചാൽ എനിക്കെങ്ങനറിയാം. നിങ്ങൾക്ക് ആരോടേലും ചോദിച്ചൂടെ ? അമ്മാവന്മാരോടോ മുത്തശ്ശിയോടോ?”

“ചോദിക്കണോന്നുണ്ട്. പക്ഷെ ഒരു മടി. ഞാനീ ബുൾഷിറ്റ് ഒന്നും വിശ്വസിക്കുന്ന കൂട്ടത്തിലല്ല. പിന്നെ ഈ കല്യാണം കഴിഞ്ഞ് ഇവിടന്ന് ഒന്ന് എക്സ കേപ്പടിക്കാൻ നിക്കുമ്പൊ നമ്മളെന്തിനാ ഓരോ പുലിവാല്. ”

“പിന്നെന്തിനാ എന്നോട് ചോദിച്ചത്. ”

“അല്ലാ നിനക്ക് വല്ലോ രഹസ്യ ഇൻഫർമേഷനോ മറ്റോ കിട്ടിയെങ്കിൽ അറിയാമെന്ന് വച്ചു. നിന്നോട് ചോദിക്കുന്നതിന് ഞാൻ മടിക്കണ്ടല്ലോ. നീ എന്റെ ചക്കര അല്ലേ…?”

“അയ്യട ചക്കര, എനിക്കൊന്നും അറിഞ്ഞൂട. ” ഗംഗയോടൊപ്പമുള്ള സംഭവം ഓർമ്മ വന്നെങ്കിലും കള്ളം പറയേണ്ടി വന്നതിൽ ഗീതുവിന് നീരസം തോന്നി.

നമ്മൾ വന്നപ്പോൾ എതാണ്ട് സകലരും ആ മുറിയിൽ ഹാജരായിരുന്നു. എല്ലാരേം കൂടി കണ്ടാൽ ഉത്സവത്തിനൊരുങ്ങി വന്ന പോലുണ്ട്. എന്താവോ എന്തോ. എന്തായാലും പൂജാമുറി മൊത്തത്തിൽ നിന്ന് കത്തുന്നുണ്ട്. അഞ്ഞൂറ് വിളക്കും കുങ്കുമോം കളവും ഹോമകുണ്ഡവും . ഇവിടെ നിന്ന് അൽഫാ മാവും മിക്കവാറും. സകലരും ഇപ്പഴേ വിയർപ്പിൽ കുളിച്ചിട്ടുണ്ട്. ഗീതുവും. പൊന്നേ പെണ്ണിന്റെ ഒരഴക്. വിയർത്ത് കുളിച്ച് ചുമന്ന സാരീല് …

എന്താ … അവൾ പുരികമുയർത്തി.

ചൂട്… ഞാൻ ഷർട്ടുയർത്തി ഊതി കാട്ടി.

“പ്രശ്നം വച്ചു. പല കാര്യങ്ങളിലും ഒരുപാട് അവ്യക്തതകളുണ്ട്. എന്നാലും ഒരു കാര്യം വളരെ വ്യക്തമാണ്. ആപത്ത് ഈ കെട്ടിടത്തിന് ചുറ്റും വട്ടമിട്ട് പറക്കുന്നുണ്ട്. ” സ്വമി വളരെ പതുക്കെയാണ് സംസാരിച്ചത്. ഞാൻ വല്യ ഘന ഗാഭീര്യം പ്രതീക്ഷിച്ചതാണ്. പക്ഷെ ഇയാളെന്തോ ശാന്തമായി ഭാവവ്യത്യാസമൊന്നുമില്ലാതെ.