ഗീതാഗോവിന്ദം 7 [കാളിയൻ] 436

പറഞ്ഞ് തീർന്നില്ല.അനൂനെ കണ്ട് ചങ്കരൻ അങ്ങോട്ടേയ്ക്ക് തുള്ളി ചാടി വന്നു. അമ്മായി യെ പെട്ടെന്ന് ശ്രദ്ധിച്ചില്ല.

“ആഹ് നീ വന്നോ. നീ ദേ അവളേ ന്ന് ആ പാരവാങ്ങി തേങ്ങയൊക്കെ പൊതിച്ചിട്ടേ ദേ ആ കൊച്ച് ആകെ വാടി. ”

“ആഹ് വലിച്ച് … ” ശങ്കർ മനസ്സിൽ പറഞ്ഞു. തേങ്ങാ കൂട്ടം കണ്ട് അവന്റെ തല കറങ്ങി . ഒരു കുന്ന് തേങ്ങയും അതിന്റെ ഒത്ത നടുക്ക് തന്റെ പ്രിയതമയും . ആ കാഴ്ചയിൽ ആകെ സന്തോഷം തരുന്ന ഒരു കാര്യം അനു മാത്രമാണ്. ശങ്കർ ഓർത്തു.

ഇളം ഓറഞ്ച് നിറത്തിലെ ബ്ലൗസോടു കൂടിയ നേരിയത് സാരിയിൽ തന്റെ ഭാര്യ നിറഞ്ഞ് നിൽക്കുന്നു. രണ്ട് ഇളം തേങ്ങ അവളുടെ നെഞ്ചിലുമുണ്ട്. ശങ്കർ നാവുറിഞ്ചി.

“ദേ ഞാനിത്രേം പൊതിച്ചു. ഇനി ഇതൂടെ ഉള്ളു. ” അനു നെറ്റിയിലെ വിയർപ്പ് തുടച്ചു.

ശങ്കർ അവൾ പൊതിച്ച ഏഴു തേങ്ങയും ബാക്കിയുള്ള എഴുന്നൂറ് തേങ്ങയും മാറി മാറി നോക്കി. മൈർ’…..

ഏഴു തേങ്ങയെ പൊതിച്ചുള്ളുവെങ്കിലും 700 എണ്ണം പൊതിച്ച ചേലാ പെണ്ണിന് . ആകെ അങ്ങ് വിയർപ്പിൽ കൊമന്ന് പോയി. ബ്ലൗസ്സും സാരീ മെല്ലാമങ്ങ് ഒട്ടിപ്പിടിച്ചു. ഇളം ഓറഞ്ച് നിറഞ്ഞിലെ ബ്ലൗസ്സ് ഇപ്പൊ വിയർപ്പിനാൽ ഗ്ലാസ്സ് പോലെ ട്രാൻസ് പാറന്റായി. അകത്തെ കറുത്ത ബ്രാ ഇപ്പൊ തെളിഞ്ഞ് കാണാം. ഒരു ബിക്കിനി പോലെ

“ആദ്യം കരിക്ക് പൊതിക്കണോ അതോ തേങ്ങ പൊതിക്കണോ അമ്മായി. ”

അല്പം മാറി അവർക്ക് പുറംതിരിഞ്ഞിരിക്കുന്ന വിമലയോട് അനൂന്റെ മുട്ടൻ മുല നോക്കി കണ്ണിറുക്കി ശങ്കർ ചോദിച്ചു.

“കരിക്കോ ? നീ ആ തേങ്ങ പൊതി ചെക്കാ …” തിരിഞ്ഞ് നോക്കാതെ വിമല മറുപടി പറഞ്ഞു.

അപ്പോഴും അനൂന്റെ മടക്കുകളിലും ചാലുകളിലുമുള്ള വിയർപ്പ് നോക്കി ശങ്കർ കൊതി വിടുന്നുണ്ടായിരുന്നു.

“അന്നമ്മേ ദേ ആ തേങ്ങയിങ്ങെടുത്തെ…”