ഗീതാഗോവിന്ദം 7 [കാളിയൻ] 436

 

” പണ്ടേ മടിയനാ അനു..പക്ഷെ കുരുത്തകേടിന് മാത്രം ഒരു കുറവുമില്ലായിരുന്നു.”

 

“ആഹ് മ്……” കൂർത്തതല്ലെങ്കിലും പാരയുടെ വാ ചന്തി യിടുക്കിലേക്ക് കേറിയതും അനു ഇരുത്തി മൂളി.

 

“ശങ്കരേട്ടാ ഹ് നോവുട്ടോ….ഹ്..”

 

ശങ്കർ അലപം കൂടെ ബലം പിടിച്ചു. അനൂൻ്റെ കൂതി പൊട്ടിൽ സാരീം അടിപാവാടയും കുതിർന്ന ജട്ടിയുമായി തിരുകി.

“മ്ഹാ…”

“എവിടാ…. കുണ്ടീലോ പൂറിലൊ ?”

 

സുഖം കൊണ്ട് മയങ്ങിയിരുന്ന അനൂൻ്റെ കക്ഷം പൊക്കി നക്കി ശങ്കർ ചോദിച്ചു.

 

“കുണ്ടീ …..ല്ഹ് …..”

 

“നിൻ്റെ കഴപ്പ് കണ്ടപ്പഴേ തോന്നി കുണ്ടീലായിരിക്കോന്ന്. കുണ്ടീല് കേറ്റീട്ട് കൊറേ ആയില്ലെ?”

 

അനു തളർന്ന് ചേമ്പില പോലെ ശങ്കറിൻ്റെ നെഞ്ചിൽ ചാരി പാരയിൽ തന്നെ ഇരുന്നു. ശങ്കർ മെല്ലെ അവളെ പൊക്കി ഇരുത്താൻ തുടങ്ങി. പൊതിക്കും പോലെ..

 

“മ്ഹ് ആ ആ ആ ആ……” ഓരോ തവണ പൊക്കി കേറ്റുമ്പോഴും കൂതീല് തുണി ഞ്ഞെരുങ്ങുന്ന സുഖത്താൽ അനു മെല്ലെ കൊതി വിളി മുഴക്കി.

 

“നീ ആ വെയിലത്ത് നിക്കാതെ അകത്തെങ്ങാനും പോ അനൂ….”

 

“ആഹ് മ്ഹ് പോവാം അമ്മായി……. ഇത് ന്ന് പൊ.. തിച്ച് തീ…രട്ടെ….”

 

 

ഇതിനിടയിൽ അനൂൻ്റെ സാരി പല്ലു താഴെ വീണിരുന്നു. കടി കേറി നിന്നതിനാൽ അതൊന്നും ശ്രദ്ധിക്കാനായില്ല. ശങ്കർ അവളുടെ മത്തങ്ങ മുല പിടിച്ചമർത്തി കൊണ്ടിരുന്നു. ഇപ്പൊ അവൻ്റെ സഹായമില്ലാതെ അനു സ്വയം പാരയിൽ പൊങ്ങിയിരുന്ന് പൊതിക്കുകയായിരുന്നു. കഴപ്പ് മൂത്താൽ അവൾക്ക് സ്ഥലകാല ബോധമൊന്നുമില്ല.

 

എന്നാ പിന്നെ ഞാനിതൊന്ന് അകത്ത് വച്ചിട്ട് വരാം എന്ന് പറഞ്ഞ് എണീറ്റ് തിരിഞ്ഞ വിമല ആ കാഴ്ച കണ്ട് ഞെട്ടി.

 

ശങ്കറിനെ ചാരി പാരമേൽ ഇരിക്കുന്ന അനു. സാരി താഴെ. ഒറ്റ കൈ അനൂൻ്റെ മാറിലും മറ്റേത് മുണ്ടിനിടയിലും പിടിച്ച് നിൽക്കുന്ന ശങ്കർ.

വിമല കണ്ടത് കണ്ട് അവരും സ്തബ്ദരായി പോയിരുന്നു.

 

“അശ്ലീലം… റൂമിലെങ്ങാനും ആയി കൂടെ കുട്ട്യോളെ ഇതൊക്കെ . അയ്യേ ഇങ്ങനുണ്ടോ ഭ്രാന്ത് …”