ഗീതായനം 3 [Ezhthukaran] 122

അന്ന് മുഴുവൻ ഗീത ചിന്തയിൽ മുഴുകി. എന്താണ് താൻ കേട്ടത്. ഇത് വരെ ഒരു ആണും എന്നോടിങ്ങനെ പറഞ്ഞിട്ടില്ല. എത്ര അഹങ്കാരി ആണയാൾ. മൂപ്പനെ പറ്റിയുള്ള കോപം അവളുടെ മനസ്സിൽ പുകഞ്ഞു. വൈകീട്ട് ജയൻ വന്നപ്പോളും അവൾ അധികമൊന്നും മിണ്ടിയില്ല. രാത്രി ഒരു തലവേദനയുടെ അസൗകര്യം പറഞ്ഞു അവൾ ജെയ്നിൽ നിന്ന് ഒഴിഞ്ഞു മാറി. പക്ഷെ അന്ന് രാത്രി അവൾ കണ്ട സ്വപ്നങ്ങൾ എല്ലാം ഒരു ഒറ്റക്കൊമ്പൻ കുതിരയുടേത് ആയിരുന്നു….

——————————————————————————————–

പിറ്റേന്ന് രാവിലെ തന്നെ ജാക്ക് വന്നു ജയനെ കൊണ്ട് നായാട്ടിനു പോയി. ഗീത ആകെ വിഷമത്തിലായിരുന്നു. അന്ന് രാത്രി അവൾ ഒരു പാട് ചിന്തിച്ചു. പ്രായോഗികമായി ചിന്തിച്ചാൽ എന്താണ് അടുത്ത വഴി? ഇവിടെ നിന്ന് രക്ഷപെടാൻ പറ്റില്ല. അപ്പോൾ അവരുടെ അടിമ ആയി വേണമെങ്കിൽ ജീവിക്കാം. ഒരു പക്ഷെ മൂപ്പന് വഴങ്ങി കൊടുത്താൽ ജയനും എനിക്കും ഒരു കുറവും ഇല്ലാതെ അയാൾ നോക്കിക്കൊള്ളും. പക്ഷെ എങ്ങനെ അത് സാധിക്കും? തന്റെ അച്ഛന്റെ പ്രായം ഉണ്ട് അയാൾക്ക്‌. ജയനോട് ചെയ്യുന്ന ഒരു ചതി ആയിരിക്കില്ല അത്? പക്ഷെ ഈ നാട്ടിൽ നമ്മുടെ നാട്ടിലെ പോലെ കല്യാണം എന്നൊരു സംഭവം ഇല്ല. ഇവിടെ എല്ലാവരും ഇണകളാണ്. കയ്യൂക്കുള്ളവന് കൂടുതൽ ഇണകൾ. നാളെ മൂപ്പൻ മരിച്ചാൽ അയാളുടെ ഇണകൾ അടുത്ത ആളുടെ കൂടെ പോകും. അങ്ങനെ ഉള്ള നാട്ടിൽ കേരളത്തിന്റെ സംസ്കാരവും പറഞ്ഞിരുന്നിട്ടു എന്ത് കാര്യം. ഗീതയുടെ മനസ്സ് രണ്ടായി പിരിഞ്ഞു. പക്ഷെ ആ പിരിവുകൾ യോജിപ്പിക്കുന്ന ഒരു കാഴ്ച അവളുടെ മനസ്സിൽ പതിഞ്ഞിരുന്നു. എണ്ണയിട്ടു തിളങ്ങുന്ന അയാളുടെ പടവലങ്ങ പോലെത്തെ പുരുഷായുധം. ഓർക്കുംതോറും അവളുടെ മനസ്സിൽ കാമത്തിന്റെ അരുവികൾ ഒഴുക്കാൻ മാത്രം ശക്തിയുള്ളതാണോ അത്? അതിനെ കുറിച്ചോർക്കുമ്പോൾ എന്തിനാണ് തന്റെ യോനി നനയുന്നത്?

എങ്കിലും അവളുടെ ഉള്ളിൽ ഉറങ്ങിയിരുന്ന സദാചാരബോധം അവളെ വിശ്രമിക്കാൻ സമ്മതിച്ചില്ല.വരുന്നിടത്തു വച്ച് കാണാം. അയാൾ അങ്ങനെ ഒരു കാര്യത്തിന് മുതിർന്നാൽ അയാളെ അപ്പോൾ പറഞ്ഞു സമ്മതിപ്പിക്കാം എന്നവൾ കരുതി. അന്ന് മുഴുവൻ എന്തായാലും കുടിലിനുള്ളിൽ തന്നെ ഇരിക്കാൻ തന്നെ അവൾ തീരുമാനിച്ചു, കാലത്തു പെണ്ണുങ്ങൾ വന്നു നദിയിലേക്കു പോകാൻ വിളിച്ചപ്പോൾ അവൾ പോയില്ല. വഴിയിൽ വച്ച് മൂപ്പനെ കാണേണ്ടിവന്നാലോ എന്നായിരുന്നു അവൾക്കു പേടി. വൈകീട്ട് ജയൻ വന്നതിനു ശേഷം നദിയിലേക്കു പോകാം എന്ന് അവൾ കരുതി. അന്ന് ചൂടുകൂടിയ ദിവസം ആയിരുന്നു. കുടിലിൽ ഇരുന്നു ഗീത വിയർത്തു കുളിച്ചു. ഉച്ചഭക്ഷണം കഴിഞ്ഞു അവൾ കുറച്ചു ഉറങ്ങാം എന്ന് കരുതി ആ പുൽപായയിൽ കിടന്നു. മൂപ്പനും ജയനും എല്ലാം അവളുടെ മനസ്സിനെ ഉലച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു. ഉറങ്ങിപ്പോയത് അവൾ അറിഞ്ഞില്ല.

പുറത്തു ഒരു ശബ്ദം കേട്ടാണ് അവൾ ഉണർന്നത്. ഒരു നാലു മണി ആയിക്കാണും. എന്താണെന്നു ഏറിയാൽ പുറത്തെ വൈക്കോൽ വാതിൽ തുറന്നു അവൾ പുറത്തേക്കു തലയിട്ടു. മൂപ്പനും രണ്ടു പടയാളികളും കുടിലിയ്ക്കു നടന്നു വരുന്നു. ഭയന്ന് വിറച്ചു അവൾ ഉള്ളിലേക്ക് കയറി. പ്രത്യേകിച്ച് ക്ഷണം ഒന്നും ഇല്ലാതെ മൂപ്പൻ കുടിലനകത്തേക്ക് കയറി. രണ്ടു പടയാളികളും വാതിൽക്കൽ നിന്നു.

ഭയന്ന് വിറച്ചിട്ടാണെങ്കിലും അവൾ മുഖത്ത് ധൈര്യം വരുത്തി. മൂപ്പൻ കുടിലിന്റെ ഉള്ളിൽ കയറി അവളുടെ മുന്നിൽ നിന്നു. ഇപ്പോളാണ് അവൾ അയാളെ ശരിക്കും അടുത്ത് കാണുന്നത്. വന്ന ഉടനെ അയാൾ എന്തോ ദേഷ്യത്തോടെ സംസാരിക്കാൻ തുടങ്ങി. അവൾ അയാളുടെ ശരീരം അപ്പോളാണ് ശ്രദ്ധിക്കുന്നത്. പ്രായം മുഖത്ത് ചുളിവുകൾ വീഴ്ത്തിയിട്ടുണ്ടെങ്കിലും അയാളുടെ ശരീരം ബലിഷ്ഠമായിരുന്നു. കയ്യിലും വയറിലും തുടയിലും കാലിലും മാംസപേശികൾ തെറിച്ചു നിന്നു.