ഗീതികയുടെ ഒഴിവ് സമയങ്ങൾ 10 [Smitha] 497

ഒന്നും പറയാനില്ല ????????????????????????????????????????????????????????????സ്മിതേ വളരെ നന്നായിട്ടുണ്ട് ??????????????????????????????????????????????????????ഒരു പ്രത്യേക തരം വികാരമാണ്????????????⛈️⛈️?⛈️?⛈️?⛈️⛈️?⛈️?⛈️?⛈️?⛈️?⛈️⛈️?⛈️?⛈️?⛈️?⛈️⛈️?⛈️?⛈️?⛈️⛈️?⛈️?⛈️?⛈️?⛈️⛈️⛈️?⛈️⛈️?⛈️?⛈️?⛈️?⛈️?⛈️⛈️?⛈️?⛈️? സ്മിത യുടെ തൂലിക ചലിക്കുമ്പോൾ എനിക്ക് തോന്നുന്നത് ഒറിജിനലിനെ വെല്ലുന്ന രീതിയിലാണ് സ്മിത ഇതു ഞങ്ങൾക്കായി ഒരുക്കിയിരിക്കുന്നത് അതിനെത്ര തവണ നന്ദിപറഞ്ഞാലും മതിയാകില്ല സ്മിതേ ????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????

ഡിയർ സ്മിതാ മാഡം……..

”ഗീതിക”യുടെ…..ളി”ലെ 6 -)ആം അധ്യായത്തിൽ ഞാനെഴുതിയ കുറിപ്പിന് സ്മിതാജി, തൊട്ട് താഴെയും പിന്നെ ”അഭിപ്രായങ്ങൾ”ലും എഴുതിയ 2 മറുപടികളും വായിച്ചു.(വായിച്ചിട്ട് ദിവസങ്ങളായി) അതിനുശേഷം മാഡം എഴുതിയ 4 ഭാഗങ്ങളും ഇപ്പോൾ വായിച്ചു തീർത്തിട്ടാണ്, എഴുതാൻ ഇരിക്കുന്നത്. പതിവുപോലെ…എല്ലാ കഥകൾക്കും അപ്പപ്പോൾ മറുപടി കൊടുക്കുക !….എന്ന ആഹ്ളാദകരമായ വൃത്തിക്ക് എത്ര വിചാരിച്ചിട്ടും, ”പല കാരണങ്ങ”ലാൽ കഴിയുന്നില്ല. ഇങ്ങനെ എല്ലാത്തിനും ചേർത്ത് ഇതുപോലെ ”വല്ലപ്പോഴു”മുള്ള എഴുത്തിൽ വിരോധമില്ലല്ലോ?….സഹകരിക്കും എന്ന വിശ്വാസങ്ങളോടെ, തുടരട്ടേ……

എൻറെ കുറിപ്പിനൊപ്പവും…അഥവാ അത് വായിച്ചില്ലെങ്കിലോ?…എന്ന ചിന്തയിൽ ”അഭിപ്രായങ്ങളിൽ” തുടർന്നും, രണ്ടുവട്ടം മറുപടി എഴുതുവാൻ തോന്നിയ മനസ്സിനെ…ഞാനെങ്ങനെയാണ് വിലയിരുത്തേണ്ടത്?.സ്മരിക്കേണ്ടത്?….”സ്തുതിക്കേണ്ടത്?. തുറന്നു പറയട്ടെ, അത്രക്കൊക്കെ ആ മനസ്സിൽ ” ഹൃദയവിശാലത” നേടാനുള്ള ”യോഗ്യത”ഒക്കെ ഉണ്ടോ ഈയുള്ളവന്?. എന്നെ ഞാൻ തിരിച്ചറിയാൻ ശ്രമിക്കയും…വല്ലാതെ, രോമഹർഷങ്ങൾ അനുഭവപ്പെട്ടതുമായ ”സുവർണ്ണനിമിഷങ്ങൾ” ആയിരുന്നു എനിക്ക് ആ ”കാഴ്ചകൾ ”എല്ലാം. എങ്കിലും…പിന്നീടത് എന്നെ ഭയങ്കരമായ ”ചിന്താകുലതകളിൽ ”കൊണ്ടെത്തിക്കുകയും വിഷണ്ണനാക്കുകയും ചെയ്യ്തു എന്നും തുറന്നറിയിച്ചാൽ…എന്നോട് പരിഭവം തോന്നില്ലല്ലോ ?. അതിലേക്ക് വരാം….

ആ മറുപടിയുടെ ആദ്യ ഖണ്ഡികയിൽ താങ്കൾ ,വളരെ പ്രസന്നവതിയായ് എനിക്കായ് എല്ലാ സ്നേഹവും ആദരവും എടുത്തുകാട്ടി, വളരെ ഉന്മേഷത്തോടെ….സന്തോഷത്തോടെ സംസാരിച്ചു കണ്ടു . എന്നാൽ…നിർഭാഗ്യം എന്ന് പറയട്ടെ, അവിടുന്ന് താഴേക്ക് വന്നപ്പോൾ…താങ്കളിൽ ,ഒരു വല്ലാത്ത ആശങ്കയുടെ…ആകുലതയുടെ ഒക്കെ നെടുവീർപ്പുകൾ , ശ്വാസം മുട്ടിക്കുന്ന പോലെ അനുഭവപ്പെട്ടു, പിന്നീട് വന്ന വാക്കുകളും… അതിനെ നീതീകരിക്കുന്നതായി തന്നെ തോന്നി. ചോദിക്കട്ടെ, ശരിയുടെ, സന്മാർഗ്ഗത്തിൻറെ, സദാചാരത്തിൻറെ ഒക്കെ ” പുകമറകൾ ” കണ്ണിൽപ്പെട്ടു, വെറുതെ, സ്വയം ചികഞ്ഞു ചിന്തിച്ചു അസ്വസ്‌ഥയാവാൻ…ചഞ്ചലപ്പെടാൻ…സംശയമുദിച്ചു, അനിശ്ചിതത്വങ്ങളിൽ തനിയെ ഉഴറാൻ….ഇവിടെ ഇപ്പോൾ എന്ത് സംഭവിച്ചു?..എന്തെങ്കിലും പ്രേത്യേകിച്ചു കാരണം ഇവിടിപ്പോൾ ഉണ്ടായോ?. വായനക്കാരുടെ ”കമന്റുകൾ” ഇപ്പോഴും വേട്ടയാടുന്നുണ്ടോ?. അതോ ”ആത്മവിമര്ശനപരമായ” സന്ദേഹങ്ങൾ കൂടിയപ്പോൾ തോന്നിയ ”മുൻവിധികൾ” ആലുള്ള അലസ ചിന്താഭാരങ്ങൾ മാത്രമാണോ ഇത് ?. ഞാൻ നോക്കിയിട്ട്, അതല്ലാതെ മറ്റൊരു കാരണവും ഇപ്പോൾ ഈ സമയങ്ങളിൽ ഉണ്ടാവാൻ യാതൊരു താരവുമില്ല. (അത്രക്ക് പിന്തുണയോടും വിജയാഘോഷത്തോടും കഥയെഴുതി സുസമ്മതയായ് മുന്നോട്ട് പോകുന്ന ഘട്ടമല്ലേ ?.) അതല്ലാതെ, സദാചാരത്തിൻറെ സ്വർണ്ണതാക്കോൽ കയ്യിലേന്തി നടക്കുന്ന കാവൽമാലാഖമാരോ അംഗരക്ഷകരോ ഇവിടെ എങ്ങുമില്ല. എഴുത്തും, അതു നിർവചിക്കപ്പെടുന്ന ”വിഷയങ്ങ”ളും ” ഓരോ എഴുത്തുകാരിലും വിഭിന്നവും, സ്വതന്ത്രവും, ”ആപേക്ഷികവും” ആണ്. ഓരോ എഴുത്തുകാരനും വ്യത്യസ്ത ശൈലിയും പ്രതിപാദ്യങ്ങളും ഉപയോഗിച്ച് അത് തുടരുന്നപോലെ, അത് വായിക്കുന്ന ഓരോ അനുവാചകനും ഉണ്ടാവും ഇത്തരമായ അഭിരുചികളും കാഴ്ചപ്പാടുകളും. എല്ലാവരെയും എപ്പോഴും ഒരേ മാലയിൽ കോർത്ത…രത്നങ്ങളാക്കി സർവ്വസമ്മതനായി ഒരു എഴുത്തുകാരനും എല്ലാസമയവും ഒരുപോലെ എഴുതി മുന്നോട്ടുപോകാൻ കഴിഞ്ഞെന്നു വരില്ല. പലരും പല അഭിപ്രായങ്ങളും, നിർദ്ദേശങ്ങളും വീക്ഷണങ്ങളുമായി ഒറ്റക്കും തെറ്റക്കും കടന്നു വന്നുവെന്നും വരാം. അതിൽ സമ്മർദ്ദമോ പതർച്ചയോ തോന്നിയിട്ട് കാര്യമില്ല. കുറച്ചധികം ആളുകളെ കുറെയധികം വ്യത്യസ്ത രചനാ സങ്കേതങ്ങളിലൂടെ സംതൃപ്തരാക്കാൻ…അവരുടെ ഇന്ദ്രിയങ്ങളുടെ വിശപ്പും ദാഹവും വായനയിലൂടെ മാറ്റികൊടുക്കാൻ…ഒരു കുഞ്ഞു കഥ, ഒരു വരി എഴുത്തു…അതിലൂടെ സാധിക്കുമെങ്കിൽ…അതില്പരം ”ആത്മസംതൃപ്‌തി”, ” രചനാസായൂജ്യം” മറ്റെന്തുണ്ട്?….ഒരു എഴുത്തുകാരിയുടെ” ധന്യത” മറ്റെങ്ങനെ സമ്പാദിക്കും?. @ the end of the day….ഇത്രമാത്രം ചിന്തിക്കുക!…ഇത്ര മാത്രം !.

കാടുകയറിയ ചിന്തയും…അനുമാനങ്ങളും…കണ്ടെത്തലുകളും അതുവഴി അവിടവിടെ, ഉപേക്ഷിച്ചു, ” ലക്‌ഷ്യം മാർഗ്ഗത്തെ സാധൂകരിക്കും ” എന്ന വലിയ സത്യത്തിലേക്ക്, അതിനേക്കാളേറെ ”വലിയ പ്രായോഗികത”യിലേക്ക് ഉന്നം വക്കുക.

മറ്റൊന്ന് കൂടി !…എഴുത്തിൽ വല്ലാതനുഭവിക്കുന്ന നിർവികാരതകൾക്കൊപ്പം…ആ ലോകത്തു നേരിടുന്ന വർധിച്ച ഏകാന്തത, ഒറ്റപ്പെടൽ, വിവേചനം, സൗഹൃദരാഹിത്യങ്ങൾ ഒക്കെ…താങ്കളെ വല്ലാതെ അസ്വസ്‌ഥപ്പെടുത്തുന്നുണ്ട് എന്ന് നിസ്സഹായതകൾ മുഴങ്ങി നിൽക്കുന്ന, ആ ചിലമ്പിത്തെറിച്ച വാക്കുകളിൽ, ആഖ്യാനങ്ങളിൽ നിന്നും നന്നായി മനസ്സിലാക്കി എടുക്കാൻ കഴിയുന്നുണ്ട്. കൂട്ടത്തിൽ പറഞ്ഞുകൊള്ളട്ടെ….ആരുമാരും ഇവിടെ കൂട് ഉപേക്ഷിച്ചു എങ്ങോട്ടേക്കും അകന്നു പോയിട്ടില്ല. ചിലർ, അന്നന്നുള്ള ” അന്നംതേടലിന്” അവിടവിടെ നിത്യവൃത്തിയുമായി ചുറ്റിനടക്കുന്നുണ്ടാവാം…തിരക്കൊഴിയുമ്പോൾ , മടങ്ങിവന്ന പലരെയും പോലെ , അവരും തിരികെ, പാഞ്ഞുവന്ന് കൂടണയും നിശ്ചയം !. ഒരു ”ഒറ്റക്കൊമ്പ”നോ, ”കലിപ്പ”നോ വന്നേക്കില്ല എന്നുവരാം. ”സിമോണ” അടങ്ങുന്ന നമ്മുടെ മറ്റ് സുഹൃത്തുക്കൾ, എഴുത്തുകാർ എല്ലാവരും ഏതു നിമിഷവും കടന്നുവരവിൻറെ, സജീവമാകലിൻറെ രാജപാതയിലാണ്. അതിൻറെ ഏറ്റവും വലിയ നിദാനങ്ങളാണ് ”വിളിപ്പുറത്തു” കടന്നു വന്നു പിന്താങ്ങൽ അറിയിച്ച , ”രാജ”, ” ആൽബി”, ഫഹദ്”, സ്നേഹിതൻ” തുടങ്ങിയവരുടെ സ്നേഹം തുളുമ്പിയ വാക്കുകൾ !.

മറുപടിയിൽ….അങ്ങയുടെ അതുകഴിഞ്ഞു പിന്നീട് വന്ന വാക്കുകളിൽ എല്ലാം… ഇരുട്ടിൻറെ, നിശബ്ദതയുടെ, ആ കറുത്ത ”നെഗറ്റിവ് ഇഫക്ട്” ഭീമാകാരം പൂണ്ട് വല്ലാതെ വളർന്നു വലുതായി നിൽക്കുന്നതായി അനുഭവപ്പെട്ടു. സത്യത്തിൽ എനിക്കത്തരം ”രൂപങ്ങൾ”, ” പരിണാമങ്ങൾ”. വല്ലാതെ ഭയമാണ്. ഞാൻ എപ്പോഴും ഇഷ്‌ടപ്പെടുന്നതും….ഒപ്പം ചേർക്കാൻ താല്പര്യപ്പെടുന്നതും….. ഏ ത്കൊടിയ ദുഃഖത്തിലും…ദുർഘടാവസ്‌ഥയിലും ചിരിക്കയും സന്തോഷിക്കുകയും പ്രകാശം പരത്തുകയും ചെയ്യുന്നവരെയാണ്. അതിനാൽ…ഇനിയും ഇനിയും പറയാൻ ഒന്നുമാത്രം !. ” be
happy always dont ever think & feel bad things, be pleasent cool & cheerup ”.

ഞാൻ പൂക്കൾ കൊണ്ട് അലങ്കരിച്ച വാക്കുകളാണ് എപ്പോഴും എവിടെയും ആർക്കും സമ്മാനമായി നൽകാൻ ശ്രമിക്കുന്നത് . പക്ഷെ എനിക്ക് പകരം കിട്ടുന്നത്, എവിടെയും എപ്പോഴും ” വൈരുധ്യങ്ങൾ” ആയിരിക്കാം. എങ്കിലും ഞാനതൊന്നും കാര്യമാക്കാറില്ല !. ഇവിടെയും അങ്ങനൊന്നും ചിന്തിക്കുന്നില്ല. ” പകരം കിട്ടിയ വാക്കു”കളും കറുത്തത് ആണെന്നും വിശ്വസിക്കുന്നില്ല. കാരണം ആ വാക്കുകളിൽ ഒക്കെ അന്തർധാരയായി അടങ്ങിയിരിക്കുന്നത് ഒടുങ്ങാത്ത സൗഹൃദവും അടുപ്പവും ഒക്കെ കൊണ്ട് നിർമ്മിച്ച ”സ്നേഹത്തിൻറെ വലിയ താജ്‌മഹൽ ” തന്നെ ആയിരിക്കുമെന്ന് എനിക്കുറപ്പാണ്. അതിൽ കൂടുതൽ എനിക്ക് പറയാൻ വാക്കുകളില്ല.

കഥയെക്കുറിച്ചു പറയാൻ വന്ന ഞാൻ കഥയില്ലാത്തവനായി !. കഥ ഇപ്പോൾ ”പത്താം അധ്യായത്തിൽ” വന്നെത്തി നിൽക്കുന്നു. കഥയെക്കുറിച്ചു വരുന്ന നല്ല അഭിപ്രായങ്ങൾ വായിച്ചു അറിയുന്നുണ്ട്. ഇനി അതിൽ നിന്ന് വ്യത്യസ്തമായി മറ്റെന്തു അഭിപ്രായം പകർത്താനാണ് ഞാൻ . അതെ നല്ല, അഭിപ്രായങ്ങൾ തന്നെയാണ് എനിക്കും ഈ കഥയെക്കുറിച്ചു തുടക്കം മുതൽ ഇതുവരെയും ഉള്ളത്. പിന്നെ, ഒരു സംശയം ആകെ ഉള്ളത്…ഒരു എഴുത്തുകാരി എന്ന നിലയിൽ നിന്നു മാറി, എഴുത്തുകാരി ഇവിടെ ഈ കഥയിൽ…ഒരു ” ട്രപ്പീസുകളിക്കാരി”യുടെ റോൾ സ്വയം ഏറ്റെടുത്തോ എന്നൊരു ശങ്ക. കാരണം, ആ രീതിയിലാണ്…തൊട്ടും തൊടാതെയും…വീണും വീഴാതെയും ഒക്കെ ഈ കഥയെ ”നെറ്റിൽ വീഴ്ത്താതെ”….ഓരോ ലക്കത്തിലും ഒരു സർക്കസ്സുകാരിയെപ്പോലെ മെയ്‌വഴക്കത്തോടെ വഹിച്ചു മുന്നോട്ട് പൊയ്ക്കൊണ്ടേയിരിക്കുന്നത്. ” ടമാർ പടാർ”!…”ബലേഭേഷ്”, അത്ഭുതം തന്നെ !… …അങ്ങനെ കുതിച്ചു മുന്നോട്ട് പോയിടട്ടെ….എല്ലാ അനുഗ്രഹങ്ങളും!…..ആശംസകളും നേരുന്നു…വരും എഴുത്തിന്, കഥയുടെ പൂർണ്ണ വിജയത്തിന്, പോട്ടെ…..ഒന്നുകൂടി !…….’
‘ ടമാർ പടാർ”……….!….

നന്മകളോടെ…സ്നേഹാശിസ്സുകളോടെ……

സാക്ഷി