ഹോളിയിൽ ചാലിച്ച നിറക്കൂട്ടുകൾ [പവിത്രൻ] 234

“മ്മ്.. “

എത്ര പെട്ടെന്നാണ് അവളുടെ ഇഷ്ടങ്ങൾക്കു എന്നെ കൊണ്ട് സമ്മതം മൂളിച്ചതു. അവളുടെ മുഖം തെളിഞ്ഞു.

“പിന്നെ നാളെ ഹോളിയാണ്. ഒരുപാട് ആണുങ്ങൾക്ക് നോട്ടമുള്ളതാണ് ഈ സുന്ദരി കൊച്ചിനെ. അവരുടെ കൈ അകലത്തിൽ ഒന്നും ചെന്നു നിന്ന് കൊടുക്കരുത്.. “

കുനിഞ്ഞു എന്റെ ചെവിയിൽ രഹസ്യം പോലെ അവൾ പറഞ്ഞു. അർത്ഥമറിയാതെ നിന്ന എന്നെ നോക്കി ഒരു കള്ള ചിരിയും ചിരിച്ചു അവൾ ഇറങ്ങി പോയി.

രാവിലെ തന്നെ താഴെ ഹിന്ദി പാട്ടുകൾ ഉച്ചത്തിൽ കേൾക്കാൻ തുടങ്ങി. ശബ്ദം കേട്ടിട്ടാവാം വിശ്വേട്ടനും താഴേയ്ക്ക് എത്തി നോക്കി.

“ഇവർക്കൊന്നും ഒരു പണിയുമില്ലേ.. ചുമ്മാ ഓരോ വേഷം കെട്ടൽ. “

താഴെ പാട്ടിനു ഒപ്പം നൃത്തം വയ്ക്കാൻ പാട് പെടുന്ന ആൾക്കൂട്ടത്തെ നോക്കി വിശ്വേട്ടൻ പിറുപിറുത്തു.

“ദീദി വരുന്നില്ലേ..? “

ആ കോലാഹലങ്ങൾക്കിടയിലും ശ്രേയയുടെ ശബ്ദം മുഴച്ചു നിന്നു.

“പൊയ്ക്കോട്ടേ? “

സമ്മതത്തിനായി ഞാൻ കാത്ത് നിന്നു.

“ഇതൊന്നും ഇട്ടു പോവണ്ട.. കളറാവും. അകത്തു വല്ല പഴയതും കാണും. “

അത് കേൾക്കേണ്ട താമസം കട്ടിലിനടിയിൽ വച്ചിരുന്ന പെട്ടി ഞാൻ വലിച്ചു പുറത്തിട്ടു. ഉപയോഗിക്കാത്ത തുണികൾ ഓരോന്നായി പുറത്തേക്ക് വലിച്ചെടുക്കുന്നതിനിടയിൽ വാതിലടയുന്ന ശബ്ദം കെട്ടു. വിശ്വേട്ടൻ പോയിരിക്കുന്നു. വലിച്ചിട്ട തുണികൾക്കിടയിലൂടെ പരതി ഒരു നീല ട്രാക്ക് പാന്റും ചുവപ്പ് ബനിയനും കിട്ടി. ഇട്ടു നോക്കിയപ്പോൾ പാന്റ് സൈസ് ആണ്. പക്ഷേ പ്രശ്നം ബനിയനാണ്. കണ്ണാടിയിൽ ബനിയനിൽ തള്ളി നിൽക്കുന്ന മുലകളുടെ ചിത്രം തെളിഞ്ഞു. കൊഴുത്തുരുണ്ട മുലകൾ ആ ബനിയനെ ചെറുതാക്കി. താഴെ ട്രാക്ക് പാന്റിനോട് എത്തി പിടിക്കാൻ പാട് പെട്ടു കൊണ്ട് ബനിയൻ വെളുത്ത വയറിന്റെ താഴ്‌വാരം വ്യക്തമാക്കി. ഇത് ഇട്ടു പുറത്തോട്ടു ഇറങ്ങുന്ന കാര്യം പോയിട്ട് കണ്ണാടിയുടെ മുൻപിൽ നിൽക്കാൻ പോലും എനിക്ക് നാണം തോന്നി.

പിന്നെയുള്ള തിരച്ചിലിനിടയിൽ കിട്ടിയതാണ് നെഞ്ചിൽ മിക്കി മൗസിന്റെ ചിത്രം പതിപ്പിച്ച ഈ വെള്ള ബനിയൻ. വാഴ കറ പറ്റിയപ്പോൾ മാറ്റിയിട്ടതാണ് പണ്ട് എപ്പോളോ. ഇങ്ങനെയെങ്കിലും അത് കൊണ്ട് ഗുണം ഉണ്ടായി.

താഴേയ്ക്കു ഇറങ്ങി ചെന്നപോളെ ശ്രേയ ഓടിയെത്തി. രണ്ടു കയ്യിൽ നിറച്ചു വച്ച നിറങ്ങൾ കൊണ്ട് എന്റെ മുഖം പൊത്തി. നീല പച്ച മഞ്ഞ അങ്ങനെ പല നിറങ്ങളുടെ മുഖമെഴുത്ത്.