ഇത്ത 10 [Sainu] 1046

എന്താ ഇവിടെ ഒരു കൂട്ടം പറച്ചിൽ.

എന്ന് പറഞ്ഞോണ്ട് അമ്മായി അങ്ങോട്ടേക്ക് വന്നു.

ഒന്നുമില്ല അമ്മായി ഇവര് മോളെ കാണാൻ വന്നതാ അപ്പൊ അത് പറഞ്ഞോണ്ട് ഇരിക്കുകയായിരുന്നു.

എന്തൊക്കെയുണ്ട് അവിടുത്തെ വിശേഷങ്ങൾ.

സലീന നി ഇവർക്കൊക്കെ ചായ കൊടുത്തോ.

ഇല്ല ഉമ്മ ഞാൻ കൊടുത്തോളാം എന്ന് പറഞ്ഞോണ്ട് ഇത്ത എണീറ്റു.

മോളെ നി ഇപ്പൊ അതിനൊന്നും നിൽക്കേണ്ട ഞാൻ കൊടുത്തോളം എന്നു പറഞ്ഞോണ്ട് ഉമ്മ ചായ ഉണ്ടാക്കാനായി പോയി.

അപ്പോഴാണ് ഉപ്പ വിളിച്ചത് എന്റെ ഫോണിലേക്കു.

എന്നോട് കാര്യങ്ങൾ പറഞ്ഞുകൊണ്ട് ഉപ്പ സലീനാക്ക് കൊടുക്കാൻ പറഞ്ഞു.

മോളെ നിന്റെ അഭിപ്രായം എന്താ നാട്ടിലേക്ക് കൊണ്ടുവരാണോ.

നിങ്ങളെല്ലാവരും കൂടി തീരുമാനിച്ചാൽ മതി.

എന്നാൽ മോളെ ഞാൻ ഇവിടുള്ളവരുമായി ഒന്ന് ആലോചിക്കട്ടെ എന്നിട്ട് വിളിക്കാം എന്ന് പറഞ്ഞുകൊണ്ട് ഉപ്പ ഫോൺ വെച്ചു.

ബന്ധുക്കൾ എല്ലാം വിവരം അരിഞ്ഞു വരാൻ തുടങ്ങി. ഞങ്ങടെ വീട് എനിക്കറിയാവുന്നതും അറിയാത്തതുമായ ബന്ധുക്കളെ കൊണ്ട് നിറഞ്ഞു.

ഓരോരുത്തരും വന്നു ഇത്തയെ അശ്വസിപ്പിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു.

എല്ലാവരുടെയും ആശ്വാസ വാക്കുകൾ കേട്ടു കൊണ്ട് ഇത്ത ഒന്നും മിണ്ടാതെ ഇരുന്നു.

വരുന്നവർ എല്ലാവരും കുഞ്ഞിനെ നോക്കി പരിതാപപെടുന്നുണ്ട്. അവൾക്ക് എന്താണെന്നു അറിയില്ലല്ലോ. എല്ലാവരെയും കണ്ട ത് മുതൽ അവൾ എന്നെ മുറുക്കി പിടിച്ചു കൊണ്ട് എന്റെ തോളിൽ ചാഞ്ഞും അവൾ ആ ആൾക്കൂട്ടത്തെ കണ്ടു ഭയന്ന് പോയി കിടക്കുകയായിരുന്നു..

ഇടയ്ക്കു ഇത്തയുടെ സഹോദരിമാർ വന്നു അവളെ എടുക്കാൻ ശ്രമിച്ചു നോക്കി. അവൾ അവരുടെ അടുത്തേക്ക് പോകാൻ തയ്യാറാവതെ എന്റെ ദേഹത്തോട്ട് പറ്റിചേർന്ന് കൊണ്ടിരുന്നു..

എല്ലാവർക്കും അറിയേണ്ടത് കൊണ്ട് വരുന്നുണ്ടോ അതോ അവിടെ തന്നേ കാര്യങ്ങൾ എല്ലാം ചെയ്യുകയാണോ എന്നതായിരുന്നു.

അതിനുള്ള മറുപടി ആർക്കും പറയാൻ കഴിയാത്തതിനാൽ കുറെ നേരം അവരെല്ലാവരും ഞങ്ങടെ വീട്ടിൽ തന്നേ കാത്തിരുന്നു.

കുറെ നേരത്തിനു ശേഷം ഉപ്പയും പിന്നെ എന്റെ അമ്മാവൻമാരും വിളിച്ചു. ഷിബിലിക്കാന്റെ ബോഡി. നാട്ടിലേക്ക് കൊണ്ട് വരുന്നില്ല അത് ഒരുപാട് റിസ്ക് ആണ്. പിന്നെ അതിന്നു വേണ്ടി ശ്രമിക്കാൻ സ്വന്തക്കാർ ആരും അവിടെ ഇല്ലല്ലോ. അതുകൊണ്ട് കുവൈറ്റിലെ ഏതോ ഒരു കബറിടത്തിൽ മറവ് ചെയ്യുകയാണ് എന്നും അതിനുള്ള അനുവാദം ഇത്തയിൽ നിന്നും അമ്മായിയിൽ നിന്നും വാങ്ങിക്കാൻ വേണ്ടി വിളിച്ചതായിരുന്നു.