ജലവും അഗ്നിയും 10 [Trollan] 394

എനിക്ക് എന്റെ ഏട്ടനെ മതി…”

“അമ്പഡീ….

ദേ നിന്റെ ഉള്ളിൽ കിടക്കുന്ന ആൾ ഇങ് പുറത്തേക് വരട്ടെ അപ്പൊ അറിയാം എന്നെ നീ തേടി വരും എന്ന്..

ഇവന്റെ അല്ലെ കുരിപ്പ് നിന്നെ ക്ഷ വരെ വരപ്പിക്കും.”

അപ്പൊ തന്നെ കാർത്തി അർച്ചമ്മയോട് ചോദിച്ചു അതെന്ന അമ്മേ.

അർച്ചമ്മ ഞങ്ങൾ ഇരുന്ന വരാന്തയിൽ തന്നെ ഇരുന്നു. കാർത്തിക ആണേൽ അർച്ചമ്മയുടെ മടിയിലേക് കിടന്ന്.

“അതൊ.

ഇവളെ എനിക്കും സുഭാദ്ര കും നോക്കാൻ എളുപ്പം ആയിരുന്നു. ഒരു പാവം. ഇവൾക്ക് നിന്നെ കണ്ടോണ്ട് അങ്ങ് കിടന്നാൽ മതി.

പക്ഷേ നിയോ.

പാവം സുഭദ്ര യേ ക്ഷ മാത്രം അല്ലാ എല്ലാം വരയിപ്പിക്കും ആയിരുന്നു.

പക്ഷേ എന്താണെന്നു അറിയില്ല. ആ കുഞ്ഞി വാവ ആയിരുന്നപ്പോളും നിനക്ക് ഇവളെ മതിയായിരുന്നു.

ഇവൾക്കോ ഇവനെ എല്ലാം കാണിച്ചു കൊണ്ട് കിടക്കലും ആയിരുന്നു പണി.

നിനക്ക് അറിയോടാ.

ഇവൾക്ക് ചെറുപ്പത്തിൽ തുണി ഉടുക്കുന്നത് പോലും ഇഷ്ട്ടം ഇല്ലാ നിന്റെ കൂടെ കിടകുമ്പോൾ. ഉഡുപ്പികൻ നോക്കിയാൽ കിടന്ന് കരയും.”

അത്‌ പറഞ്ഞപ്പോൾ കാർത്തിക കണ്ണ് തുറന്നു എന്നെ നോക്കി ഒന്ന് ചിരിച്ചു.

“അതേ അമ്മേ ഇപ്പോഴും ഒരു മാറ്റവും ഇല്ലാ.”

അത്‌ പറഞ്ഞു ഞങ്ങൾ ചിരിച്ചു.

അപ്പോഴേക്കും അവളുടെ അനിയത്തിയും വന്നു.

പിന്നെ ഞങ്ങൾ കളിയും തമാശയും ആയി കുറച്ച് നേരം അവിടെ ചിലവാക്കി പിന്നെ ഞങ്ങൾ മുകളിലത്തെ ഞങ്ങളുടെ റൂമിൽ ചെന്ന് അവൾ ഇരിക്കാറുള്ള ബാൽ കെണിയിൽ കാർത്തിയും കാർത്തികയും കെട്ടിപിടിച്ചു ഇരുന്നു.

കാർത്തിയുടെ നെഞ്ചിൽ തല ചാച്ചു അവൾ കിടന്നു കൊണ്ട് ചോദിച്ചു.

“ഏട്ടാ ഇനി എന്നാ ഏട്ടന്റെ ജോലി..

പുതിയത് തേടി പിടിക്കണോ..

അതൊ.

വേണ്ടാ ഏട്ടനെ ഞാൻ നോക്കിക്കോളാം എനിക്ക് ഇല്ലേ വരുമാനം.”

കാർത്തി ഒന്ന് ചിരിച്ചിട്ട്.

“ഞാൻ ഇപ്പോഴും ഒരു റോ ആണ്..

അത്‌ മരിക്കുന്നവരെ അങ്ങനെ തന്നെ ആയിരിക്കും.

പിന്നെ..

എനിക്ക് ചെലവ് ഒന്നും ഇല്ലായിരുന്നാലോ ഇത്രയും വർഷം.

അതുകൊണ്ട് എന്റെ കാർത്തിക എന്നെ നോക്കാൻ ജോലി ചെയ്യണ്ട. നിന്നെയും നമ്മുടെ കുഞ്ഞിനേയും അച്ഛൻ അമ്മ അനിയത്തി വേണേൽ എന്റെ കാർത്തു ഒന്നുടെ പെറ്റു ഒരു കുഞ്ഞിനേയും തന്നാൽ അത്രയും നോക്കാൻ ഉള്ളത് ഈ പാവം പട്ടാള കാരന്റെ കൈയിൽ ഉണ്ട്.