ജീവന്റെ അമൃതവർഷം 2 [ഏകൻ] 149

“അയ്യടാ!! എന്നെകൊണ്ട് ഓരോ കോലം കെട്ടിച്ചിട്ട് പറയുന്നത് കേട്ടില്ലേ.. അതേ എനിക്ക് ഇതിന്റെ ഒരു ആവശ്യവും ഇല്ല. പിന്നെ എന്റെ മുന്നിൽ നിന്ന് കണ്ണ് നിറച്ചിട്ട്… പ്ലീസ് എടി നീ ഒന്നു പോകെടി.. എനിക്ക് ഞാൻ ഞാൻ എനിക്ക് പേടിച്ചിട്ട്. അങ്ങനെ ഒക്കെ എന്റെ മുന്നിൽ നിന്ന് പറഞ്ഞിട്ട് ഇപ്പോൾ വന്നു പറയുന്നു. നിനക്ക് പറഞ്ഞൂടായിരുന്നോ എന്ന്. സ്വയം അങ്ങ് പറഞ്ഞാൽ മതി. ഇനി ഞാൻ പോകില്ല. സ്വയം അങ്ങ് പോയാൽ മതി.” വർഷ പറഞ്ഞു.

“ഡി…. ഞാനോ..? ഞാൻ എങ്ങനെയാ പോകുന്നത് .. നീ വിളിച്ചു പറഞ്ഞാൽ മതി . വരാൻ കഴിയില്ല എന്ന്.”

“അത് സ്വയം വിളിച്ചു പറഞ്ഞാൽ മതി.. അല്ല അതിരിക്കട്ടെ എന്താ മോളുടെ പരിപാടി. ഇങ്ങനെ പോയാൽ എങ്ങനെ ശരിയാകും.. നീ എങ്ങനെയാ കല്യാണമണ്ഡപത്തിൽ കയറാൻ പോകുന്നത്.”

“ദേ നീ ഓരോന്ന് പറഞ്ഞു വെറുതെ പേടിപ്പിക്കല്ലേ?.. അല്ലെങ്കിലേ അതോർക്കുമ്പോൾ മനുഷ്യന്റെ കൈയും കാലും വിറക്കുന്നു. ”

“ആഹ! ബെസ്റ്റ്.. എന്റെ ചേച്ചി നീ അച്ഛനോട് പോയി പറ എനിക്ക് ഈ കല്യാണം വേണ്ട എന്ന്. അതോടെ എല്ലാ പ്രശ്നവും തീരും. ഞാനും രക്ഷപെടും.”

അമൃത പിന്നെ ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല. മിണ്ടാതെ കിടക്കയിൽ കമിഴ്ന്നു കിടന്നു. വർഷ അമൃതയുടെ മുകളിലായി കിടന്നു. അമൃതയെ കെട്ടിപിടിച്ചു കിടന്നു..

“എന്റെ ചേച്ചി. ഇനി വരാൻ കഴിയില്ല. എന്ന് പറയാൻ പറ്റില്ലെടി. ഞാൻ വരാം എന്ന് പറഞ്ഞപ്പോൾ ആ മുഖത്തു ഉണ്ടായ സന്തോഷം ഒന്ന് കാണണമായിരുന്നു. ഇനി വിളിച്ചു വരാൻ പറ്റില്ല എന്ന് പറഞ്ഞാൽ ജീവേട്ടൻ തകർന്നു പോകുമെടി.. ഇത്തവണ കൂടെ ഞാൻ പോകാം പിന്നെ എന്നോട് ഒന്നിനും പറയരുത്.. ഈ പേടിയൊക്കെ മാറ്റാൻ ഒന്ന് വേഗം ശ്രമിച്ചോ കല്ല്യാണം ഇങ്ങ് അടുത്തു. .”