ജ്യോതി 437

ആരുമറിയാതെ അവളെ കാണാനും നോക്കിയിരിക്കാനും ഇപ്പോൾ എന്റെ മനസ്സ് കൊതിക്കാറുണ്ട്. അതോടൊപ്പം എന്റെ ചിന്തകൾ തെറ്റാണ് എന്ന് മനസ്സ് ഇടയ്ക്കിടെ എന്നെ ഓര്മപെടുത്താറുണ്ട്. ഇങ്ങിനെ എന്റെ മനസ്സ് കടിഞ്ഞാണില്ലാത്ത കുതിരയെപോലെ പായുമ്പോഴാണ് അപ്രതീക്ഷിതമായ ചില നല്ല സംഭവങ്ങൾ ഉണ്ടായതു. അച്ഛനു അധ്യാപകർക്കുള്ള ഒരു അഖിലേന്ത്യ തലത്തിലുള്ള ഒരു അവാർഡ് പ്രഖ്യാപിക്കപ്പെട്ടു. അത് ഡൽഹിയിൽ രാഷ്‌ട്രപതി സമ്മാനിക്കുന്നു. അച്ഛനും അമ്മയ്ക്കും അവാർഡ് സ്വീകരിക്കാൻ ഡൽഹിക്ക് പോകാൻ രാജധാനി എക്സ്പ്രസ്സിൽ ടിക്കറ്റും ഡല്ഹിയിലെ പ്രശസ്തമായ ഹോട്ടലിൽ താമസ സൗകര്യവും ഒരുക്കിയ അറിയിപ്പ് വന്നു. ഒരാഴ്ച ഞങ്ങളുടെ മാത്രം സാമ്രാജ്യം ആകുമെന്ന ചിന്തയായിരുന്നു എന്റെ മനസ്സിൽ ഓടിയെത്തിയത്.

അങ്ങിനെ ഭക്ഷണം പാകം ചെയ്യാൻ ഒരു ചേച്ചിയെ ഏർപ്പാടാക്കി അവർ എന്നേം അനിയത്തിയേം വീട്ടിൽ നിറുത്തി ഡൽഹിക്ക് പുറപ്പെട്ടു. അതോടെ എന്റെ മനസ്സ് മുഴുവൻ എന്റെ അനിയത്തിയായി.പക്ഷെ എവിടെ തുടങ്ങും എങ്ങിനെ തുടങും എണ്ണ ചിന്ത എന്നെ അലട്ടി. അന്നത്തേക്കുള്ള ഭക്ഷണം ഒരുക്കി വെച്ചാണ് അമ്മ പോയത്. അവർ സന്ധ്യയോടടുത്താണ് പുറപ്പെട്ടത്. അതുകൊണ്ട് ഞങ്ങൾ മാത്രമാണ് രാത്രി ആ വീട്ടിൽ. എന്നാൽ എന്നെ അത്ഭുതപ്പെടുത്തിയ ചില കാര്യങ്ങളാണ് പിന്നീട് ഉണ്ടായതു. അവർ പോയിക്കഴിഞ്ഞു ഞാൻ എന്റെ റൂമിലെത്തി ലാപിൽ കുറച്ചു വർക്ക്‌ ചെയ്തുകൊണ്ടിരുന്നു. പെട്ടെന്നാണ് എന്റെ റൂമിൽ അപൂർവമായി വരാറുള്ള അനിയത്തി ജ്യോതി എന്റെ റൂമിലേക്ക്‌ കടന്നു വന്നത്. ഞാൻ അവളെ നോക്കി. എന്താ മോളു. ഏട്ടാ തിരക്കാണോ. ഹേയ് ഇല്ല കുറച്ചു വർക്ക്‌. ഇപ്പോൾ കഴിയും. ഉം എന്തേ? ബോറടിക്കുന്നു ഏട്ടാ. പിന്നെ ആദ്യമായല്ല നമ്മൾ തനിച്ചു. അതിനെന്താ മോളു. ഏട്ടനില്ലേ. തീർന്നാൽ വ ഏട്ടാ നമുക്ക് ടീവി കാണാം. ശെരി മോളു. ദാ വരുന്നു. അവൾ പോയി പിന്നാലെ ഞാനും. ഞാൻ ചെല്ലുമ്പോൾ അവൾ ഫ്‌ളവേഴ്‌സ് ചാനൽ നോക്കി ഇരിക്കുന്നു. ഞാനും സോഫയിൽ ഇരുന്നു. അവൾ റിമോട്ട്