കാപ്പിക്കാട്ടിലെ കാട്ടുജീവിതം

Kaapikkattile  Kaattujeevitham | Author : Radhika

ദയവായി അറപ്പുള്ളവർ വായിക്കരുത്. എക്‌സ്ട്രീം ഫെറ്റിഷും ഇന്സെസ്റ്റും ആണ്.

ചെറുപ്പത്തിലേ അച്ഛനും അമ്മയും വേർപിരിഞ്ഞ എന്നെ വളർത്തിയത് അപ്പൂപ്പനാണ്. കെളവന്റെ മരണത്തോടെ സ്‌കൂളിൽ പോകാത്ത ഞാൻ ജോലിയും കൂലിയും ഇല്ലാത്ത തെണ്ടിചെറുക്കനായി. ബന്ധുക്കളായ എല്ലാ കുണ്ണകളും കാര്യം കഴിഞ്ഞപ്പോ കൈ കഴുകി കൂതിയിലെ പൊടിയും തട്ടി ഇറങ്ങിപ്പോയി. അങ്ങനെ കൊച്ചച്ഛന്റെ കൂടെ ഞാൻ കൂടിയത്. അത് വരെ കൊച്ചച്ഛനെപ്പറ്റി വല്യ വിവരമൊന്നുമില്ലായിരുന്നു. ആൾ കേരള തമിഴ്‌നാട് അതിർത്തിയിൽ ഏതോ ഉൾനാട്ടിൽ ഏതോ ഒരു കൂത്തിച്ചിയെ കെട്ടി താമസമാക്കിയെന്ന് കെളവൻ പറഞ്ഞു കേട്ടിട്ടുണ്ട്. അച്ഛനുമായി തെറ്റി നാടുവിട്ടതാണ് കൊച്ചച്ഛൻ. വന്നപ്പോ ഉള്ള കൂറ വേഷം കണ്ടിട്ട് വല്യ പിടിപ്പൊന്നും ഉള്ളതായി തോന്നിയില്ല. എന്താണേലും ഞാൻ കൊച്ചച്ഛന്റെ കൂടെ പോകാൻ തീരുമാനിച്ചു. അങ്ങനെ 4,5 മണിക്കൂർ കൊണ്ട് തമിഴ്‌നാടിന്റെ ഒരുമലയോര വഴിയിൽ എവിടെയോ ഞങ്ങൾ ബസ് ഇറങ്ങി. ഞങ്ങൾ ഒരു മൺപാതയിലൂടെ കുറെ ദൂരം നടന്നു. ചെല്ലും തോറും വഴിയുടെ വീതി കുറഞ്ഞു വെറും നടപ്പു വഴിയായി. രണ്ട് സൈഡിലും കാപ്പിക്കാട് കാണാൻ തുടങ്ങി. ഇരുണ്ട കാപ്പി കാടിനുള്ളിലൂടെ കുറെ ദൂരം പോയി.. പണ്ടേതോ സായിപ്പിന്റെ കാപ്പിത്തോട്ടം ആയിരുന്നു. ആൾ ചത്തപ്പോ ആരും നോക്കാനില്ലാതെ വന്ന് കാപ്പിക്കുരു വീണു മുളച്ച് വൻ കാപ്പിത്തോട്ടം ആയതാണ്. ഒരു സ്ഥലം എത്തിയപ്പോ വഴി ഇല്ലാതെയായി. കൊച്ചച്ഛൻ കാപ്പി വകഞ്ഞുമാറ്റി അകത്തേക്ക് കയറി ഞാൻ പേടിച്ച് അറച്ചു നിന്നു. പേടിക്കാതെ വാടാ കുണ്ണെ… തെറി കേട്ട്… ഞാൻ ഞെട്ടി. ആളുടെ മുഖം ശ്രദിച്ചപ്പോളാണ് ആശ്വാസമായത്. ചിരിച്ചുകൊണ്ടാണ് വിളിച്ചത്. ചിരിച്ചു കൊണ്ട് തെറി വിളിച്ചാൽ ഇഷ്ടക്കൂടുതൽ കൊണ്ടാണ്. ഞാൻ ആൾടെ പുറകെ അനുഗമിച്ചു. കുറച്ച്‌ ദൂരം നന്നേ കഷ്ടപ്പെട്ടു. കുറേക്കൂടി ചെന്നപ്പോ കാടിനുള്ളിൽ കല്ലുകൊണ്ടുള്ള ഒരു പഴയ കെട്ടിടം. മേൽക്കൂര പലയിടത്തും പൊളിഞ്ഞിട്ടുണ്ട്. സായിപ്പിന്റെ പഴയ ബംഗ്ലാവ് പോലെ തോന്നി. ഞങ്ങൾ നടന്നത് അങ്ങോട്ടേക്കായിരുന്നു. അവിടെ ആരെയും കണ്ടില്ല.