കടുംകെട്ട് 6 [Arrow] 2750

ഞാൻ സഞ്ജനയുടേം ധന്യേച്ചിയുടേം കൂടെ ഇരുന്നു സംസാരിക്കുകയായിരുന്നു. അന്നേരം ആണ് ദൂരെ നിന്ന് അയാൾ വരുന്നത് കണ്ടത്.

” ധന്യേച്ചി ഞാൻ ഇപ്പൊ വരാം കേട്ടോ ” അയാൾ എന്റെ അടുത്തേക്ക് തന്നെ ആണ് വരുന്നത് എന്ന് കണ്ടപ്പോ ചേച്ചിയോട് പറഞ്ഞിട്ട് ഞാൻ എഴുന്നേറ്റു.

” ആരതി, പോവരുത് എനിക്ക് സംസാരിക്കാൻ ഉണ്ട് ” ഞാൻ പോവാണ് എന്ന് കണ്ടപ്പോൾ എന്റെ അടുത്ത് വന്ന് അയാൾ പറഞ്ഞു.

” എനിക്ക് ഒന്നും കേൾക്കണ്ട ” എന്നും പറഞ്ഞു ഞാൻ തിരിഞ്ഞു നടന്നു.

” അതെന്താ ഡി, എനിക്ക് പറയാൻ ഉള്ളത് കേട്ടിട്ട് പോയാ മതി നീ ” പെട്ടന്ന് അയാളുടെ സ്വരം മാറി, എന്റെ കയ്യിൽ കയറി പിടിച്ചു.

” വിട്, വിടാനാ പറഞ്ഞെ വെറുതെ ഒരു സീൻ ഉണ്ടാക്കരുത് ” ഞാൻ അയാളുടെ പിടി വിടുവിക്കാൻ ശ്രമിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു. ഞാൻ ഒരു കുർത്ത മോഡൽ ഡ്രസ്സ്‌ ആയിരുന്നു ഇട്ടിരുന്നത് അയാൾ പിടുത്തം മുറുക്കി യപ്പോൾ ഡ്രസ്സ്‌ ന്റെ സ്റ്റിച് പൊട്ടി എന്റെ വലതു മാറ് ഏകദേശം പൂർണമായും പുറത്ത് ആയിരുന്നു. എന്നെ പൂർണമായും നാണം കെടുത്തി എന്ന് ഉറപ്പ് ആയപ്പോ അയാൾ എന്റെ കയ്യിലെ പിടി വിട്ടു. ഞാൻ രണ്ടു കയ്യ് കൊണ്ടും മാറ് മറച്ചു താഴേക്ക് ചടഞ് ഇരുന്നു.

” ആരതി ” എന്ന് വിളിച്ച് അയാൾ എന്റെ ഷോൾഡറിൽ കയ്യ് വെച്ചു.

” തൊട്ട് പോവരുത് ” എന്നിൽ നിന്ന് ഒരു അലർച്ച പുറത്ത് വന്നു. പെട്ടന്ന് ബലിഷ്‌ഠമായ രണ്ടു കൈകൾ എന്റെ രണ്ടു ഷോൾഡറിലും ചേർത്ത് പിടിച്ചു. അയാൾ ആണെന്ന് ഓർത്ത് ദേഷ്യത്തിൽ എന്തൊക്കയോ പറയാൻ പോവുകയായിരുന്ന ഞാൻ ആ മുഖം കണ്ട് ഒന്നും മിണ്ടാൻ ആവാതെ നിന്ന് പോയി. എന്താണ് എനിക്ക് പറ്റിയത് എന്ന് അറിയില്ല, എന്തേലും മനസ്സിലാവുന്നതിന് മുൻപ് അയാൾ ഇട്ടിരുന്ന ഷർട്ട് ഊരി എന്നെ പുതപ്പിച്ചു. അന്നേരം എന്നിൽ ഉണ്ടായിരുന്ന ദേഷ്യവും പേടിയും സങ്കടവും ഒക്കെ എവിടെയോ പോയി മറഞ്ഞു. പരിചയം ഉള്ള എനിക്ക് ഏറെ പ്രീയപ്പെട്ട ആരുടെയോ സുരക്ഷിതമായ കൈകൾക്ക് ഉള്ളിൽ ആണ് ഞാൻ എന്ന ഒരു തോന്നൽ. എന്റെ മുന്നിൽ നിൽക്കുന്ന ഈ മനുഷ്യൻ ആരാണ് എന്താണ് എന്ന് എനിക്ക് അറിയില്ല, ഇതിന് മുൻപ് ഒരിക്കൽ പോലും കണ്ടിട്ട് കൂടി ഇല്ല, എന്നിട്ട് പോലും ഈ കൈകൾക്ക് ഉള്ളിൽ ഞാൻ സുരക്ഷിത ആണ് എന്ന് ആരോ പറയുംപോലെ. ഒരുതരത്തിൽ എന്റെ അച്ഛന്റെ അടുത്ത് നിന്ന് എനിക്ക് കിട്ടുന്ന അതേ സുരക്ഷിതത്വം എനിക്ക് ഇയാളിൽ നിന്ന് കിട്ടുന്നുണ്ട്.