കാജൽ [കമൽ] 193

എന്റെ വീടിന്റെ മുന്നിലൂടെ ഒരു കൊച്ചു പെണ്ണ് ഒന്നര രണ്ടു വയസ്സ് പ്രായം തോന്നിക്കുന്ന ഒരു കുട്ടിയെ ഒക്കത്ത് വച്ചു നടക്കുന്നത് കണ്ടു. കാറോടിച്ചു കൊണ്ടിരുന്ന എനിക്ക് അവളുടെ പിന്ഭാഗവും നിതംബത്തിന്റെ അറ്റം വരെ നീട്ടി വളർത്തി പിന്നിയിട്ട മുടിയും മാത്രമേ കാണാൻ കഴിഞ്ഞുള്ളൂ. പൊതുവെ കോഴിയായിരുന്ന ഞാൻ ഒരു വട്ടം നോക്കാതിരുന്നില്ല. പോർച്ചിൽ കാർ കയറ്റിയിട്ട് ഗേറ്റ് അടക്കാൻ ചെന്ന എന്റെ മുന്നിലൂടെ അവൾ വീണ്ടും തിരികെ നടന്നു പോയി. ഞാനാ പെണ്ണിനെ മൊത്തത്തിൽ ഒന്ന് സ്കാൻ ചെയ്തു. ഇറുകിയ വെള്ള ടീ ഷർട്ടും പാദം മുട്ടി കിടക്കുന്ന ചുവന്ന പാവാടയും അണിഞ്ഞ ഒരു കൊച്ചു പെണ്ണ്. കണ്ടാൽ പ്രായപൂർത്തിയായതാണെന്നു തോന്നിക്കില്ല. അഞ്ചടിയിലേറെ പൊക്കം കാണില്ല അവൾക്ക്. മെലിഞ്ഞ വയറും കൈകളും. മുലകൾ ചെറിയ മുഴുപ്പിൽ കൂർത്തു നിൽപ്പുണ്ട്. എന്റെ മുന്നിലെത്തിയപ്പോൾ അവൾ പെട്ടെന്നെന്നെ നോക്കി. അവളുടെ കണ്ണുകൾക്ക് വെള്ളമുന്തിരിയുടെ നിറമായിരുന്നു. ഗോതമ്പിന്റെ നിറമുള്ള അവളുടെ മുഖത്ത് ആ കണ്ണുകൾ തിളങ്ങി നിൽക്കുന്നു. ഞാനൊന്ന് ചിരിക്കാൻ ശ്രമിച്ചു. എന്നാലാ പൂച്ചക്കണ്ണി എന്നെ കണ്ട ഭാവം നടിക്കാതെ നടന്നു കളഞ്ഞു. ഞാൻ ചമ്മൽ പുറത്തു കാട്ടാതെ ഇടം വലം നോക്കി വലിഞ്ഞു. അവളൊരു കൊച്ചു പെണ്ണാണല്ലോ എന്ന ന്യായം കണ്ടെത്തി, ആ സംഭവത്തെ ഞാനധികം ഗൗനിച്ചില്ല.

ഒരു മാസം കടന്നു പോയി. ആ പെണ്ണ് ഇടക്കിടെ വീടിന് മുന്നിലൂടെ പഴയത് പോലെ കൊച്ചിനെയും ഒക്കത്തു വച്ചു നടക്കുന്നത് ഞാൻ ശ്രദ്ധിച്ചു. ഇനി പിള്ളേരെ പിടിത്തക്കാരി വല്ലതുമാണോ എന്ന് ഞാൻ സംശയിച്ചു. നാട്ടിൽ അങ്ങനെ പല സംഭവങ്ങളും നടക്കുന്ന സമയമാണ്. അതോ ഭിക്ഷക്കാരിയോ? വേഷം കണ്ടിട്ട് അങ്ങിനെ തോന്നിയില്ല. അങ്ങനെയിരിക്കെ ഒരു ദിവസം വീട്ടിൽ ഊണും കഴിഞ്ഞ് ഒന്ന് മയങ്ങാം എന്നു കരുതി മുറിയിൽ കയറി കിടക്കയിൽ കമന്ന് കിടക്കുമ്പോൾ വീടിന് പിന്നിൽ കല പില ബഹളം. തലേ ദിവസം രാത്രി പാർട്ടിയുടെ പോസ്റ്ററൊട്ടിക്കലും ചുവരെഴുത്തുമൊക്കെ കഴിഞ്ഞ് വന്നതിന്റെ ക്ഷീണം തീർത്തേക്കാം എന്ന് വിചാരിച്ച് കിടക്കുമ്പോഴാണ് ഈ ബഹളം. എന്റെ വീടിന്റെ പിന്നിൽ മതിൽ കെട്ടിയിരിക്കുന്നതിന്റെ മൂലക്ക് ഒരാൾക്ക് കടക്കാൻ ഭാഗത്തിന് ഒരു ഗ്യാപ് ഉണ്ട്. മുൻപവിടെ ഒരു ചെറിയ ഇരുമ്പ് ഗേറ്റ് ഉണ്ടായിരുന്നു. പിൽക്കാലത്ത് മഴ പെയ്ത് തുരുമ്പെടുത്ത് നശിഞ്ഞ ഗേറ്റ് ഞാൻ തന്നെയാണ് വലിച്ചു പറച്ച് ദൂരെയേറിഞ്ഞത്. വീടിന് പിന്നിലെ മുറ്റത്തെ ചെമ്മീപ്പുളി മരത്തിൽ നിന്നും പുളി പറിച്ചു കഴിക്കാൻ വരുന്ന പിള്ളേരുടെ ശബ്ദമാണ് കേൾക്കുന്നത് എന്നെനിക്ക് നല്ല പോലെ അറിയാം. പക്ഷെ പുളി പറിക്കാൻ വരുന്ന പറിയന്മാർ പുളി പറിച്ചിട്ട് പോയാൽ പോരെ? ഇത് വെറുതെ ബഹളവും കുണ്ടാമണ്ടീം. കുറച്ചു നേരം ഞാൻ മിണ്ടാതെ കിടന്നു. ഒടുക്കം കലി കയറി ഞാനെണീറ്റ് അടുക്കള വശത്തേക്ക് പോയി. അടുക്കള വാതിൽ തുറന്ന് പുറത്തേക്കിറങ്ങിയ എന്നെക്കണ്ട് ആ പിള്ളേരൊന്ന് പരുങ്ങി. അപ്പോൾ ഞാൻ കണ്ടു, ആ പിള്ളേരുടെ കൂട്ടത്തിൽ അവളെ. ഞാൻ നോക്കി ചിരിച്ചിട്ടും മൈൻഡ് ചെയ്യാതെ പോയവളെ. അവളും ഓടാണോ വേണ്ടയോ എന്നറിയാതെ ആ പൂച്ചക്കണ്ണും മിഴിച്ചെന്നെ നോക്കി നിൽക്കുകയാണ്. ഒരു നിമിഷത്തേക്ക് ഞാനൽപ്പം പ്രതികാരിയാവാൻ തീരുമാനിച്ചു.