കല്ല്യാണപെണ്ണ് 8 [ജംഗിള് ബോയ്സ്] 227

മാധവന്‍: ശരി വിജയാ..
ശരി എന്നു പറഞ്ഞു ഫോണ്‍ വെയ്ക്കുന്ന വിജയന്‍. ഫോണ്‍ സംസാരിച്ച് ഡിസ്‌പ്ലൈ ഓഫാക്കി ഫോണ്‍ ബെഡ്ഡിലേക്കിട്ട്, വീണ്ടും ബെഡ്ഡിലേക്ക് കിടന്നുകൊണ്ട് മാധവന്‍ ചിന്തിച്ചു. അവര്‍ എന്തിനാണ് തന്നെ വിവാഹ വാര്‍ഷികത്തിന് വിളിച്ചത്. അഷിതയെ കെട്ടിച്ചുവിട്ടുണ്ടായ കടം താനാണ് വീട്ടിയത്. പോരാത്തതിന് രണ്ടാമത്തെ മകളുടെ പഠിപ്പിനും താനാണ് പണം കൊടുത്തത്. 25-ാം വിവാഹ വാര്‍ഷികം അത്ര പ്രധാന ചടങ്ങൊന്നുമല്ല. തന്റേതില്‍നിന്ന് ഉപഹാരമോ, പണമോ ഇനിയും അവര്‍ പ്രതീക്ഷിക്കുന്നുണ്ട്. പക്ഷെ, പോവാതിരിക്കാന്‍ പറ്റില്ല. അതും വെറും കയ്യോടെ. എന്തെങ്കിലും കൊടുത്താല്‍ അഷിതയിലാണ് തന്റെ കണ്ണ്. ആ മേനി ആസ്വദിക്കാന്‍ തന്റെ സകല സമ്പാദ്യവും കൊടുത്താല്‍പോലും മതിയാവില്ല. കൊടുക്കണം. അവരുടെ വിവാഹ വാര്‍ഷികത്തിന് ചെറുതല്ലാത്ത ഒരു സമ്മാനം കൊടുക്കണം. മാധവന്‍ മുറിയിലെ ക്ലോക്കിലേക്ക് നോക്കി. സമയം 2.30 ആവുന്നു. രാവിലെ രേണുകയെ നാട്ടിലേക്കുള്ള ബസ് കയറ്റിവിട്ട് വീട്ടിലെത്തിയപ്പോള്‍ സമയം എട്ടു കഴിഞ്ഞിരുന്നു. ഷൈനി സ്‌കൂളിലും ജയ ഓഫീസിലും പോയി. ചായ കുടിച്ച് താന്‍ കിടന്നതാണ്. സമയം പോയതറിഞ്ഞില്ല. പെട്ടെന്ന് അയാള്‍ ചാടിയെഴുന്നേറ്റു. അപ്പോളാണ് അയാള്‍ അത് ശ്രദ്ധിച്ചത്. തന്റെ കുണ്ണ ഉയര്‍ന്ന് നില്‍ക്കുന്നു. ഷെഡ്ഡിയില്ലാത്തിനാല്‍ മുണ്ടിനിടയില്‍ അത് ആടി കളിക്കുകയാണ്. അഷിതയുടെ പേരു മറ്റുള്ളവര്‍ പറഞ്ഞാല്‍ പോലും തന്നില്‍ വികാരം ഉണ്ടാകും. അതുകൊണ്ടാണോ, അതോ, രേണുകയെ പാണ്ഡ്യന്‍ കളിക്കുന്നത് മറയില്ലാതെ കണ്ടതോണ്ടാണോ..? എന്തായാലും അവന്‍ പൂര്‍ണ്ണരൂപം പ്രാപിക്കാന്‍ തുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു. കയ്യില്‍ പിടിച്ചു കളയണമോ അതോ അഷിതയില്‍ തീര്‍ക്കണോ.. അയാള്‍ വേഗം ബാത്തുറൂമില്‍ കയറി മുണ്ടയച്ചു കുളിക്കാനൊരുങ്ങി. അപ്പോളും അവന്‍ കിടന്നാടുകയായിരുന്നു. കുണ്ണയില്‍ പിടിച്ച് രണ്ടടി അടിക്കുമ്പോള്‍ അയാള്‍ അഷിതാ എന്ന് വിളിക്കാന്‍ മറന്നില്ല. കുളിച്ച് വേഷം മാറി ഫോണെടുത്ത് രേണുകയെ വിളിച്ചു. റിംഗ് ചെയ്യുന്നുണ്ട് അവള്‍ ഫോണെടുക്കുന്നില്ല. മാധവന്‍ ചിന്തിച്ചു. പാവം. എന്തെല്ലാം ദുരിതമനുഭവിച്ചു. പാണ്ഡ്യന്‍ അവളെ മൃഗീയമായി പീഢിപ്പിച്ചു. അവള്‍ വല്ല പോലീസിലോ മറ്റോ പറഞ്ഞാല്‍ താനടക്കം പാണ്ഡ്യനും അകത്തുകിടക്കേണ്ടിവരും. മാനക്കേട് വേറെയും. ഏയ് അവള്‍ അത് ചെയ്യില്ല. കാരണം പാണ്ഡ്യന്‍ അവള്‍ക്ക് പണം കൊടുത്തിട്ടുണ്ട്. അവളെ സബന്ധിച്ച് അതാണ് വേണ്ടത്. പക്ഷെ അനുഭവിച്ച വേദന ഓര്‍ക്കുമ്പോള്‍ താനും അതിനു ഒരു കാരണമാണല്ലോ എന്നൊരു തോന്നല്‍. താന്‍ ഒരു കൂട്ടികൊടുപ്പുകാരനായി. സാരല്ല്യ ഒന്നൂടെ വിളിച്ചുനോക്കാം. മാധവന്‍ വീണ്ടും ഫോണ്‍ വിളിച്ചു. റിംഗ് ചെയ്യുന്നുണ്ട്. പക്ഷെ, എടുക്കുന്നില്ല. അയാള്‍ ഫോണെടുത്ത് നേരെ കോണികളിറങ്ങി വീടിന്റെ കോലായിലേക്ക് നടന്നു. വാതില്‍ തുറന്ന് പൂട്ടി. അപ്പോളും മഴ പെയ്യുന്നുണ്ടായിരുന്നു. നേരെ ഭാരതിയുടെ വീട്ടിലേക്ക് നടന്നു. മുന്നിലെ വാതില്‍ അടച്ചിട്ടിരിക്കുകയാണ്. അയാള്‍ ചെന്ന് കോണിംഗ് ബെല്ലില്‍ കയ്യമര്‍ത്തി. കുറച്ച് സമയത്തിനുശേഷം അതാ വാതില്‍ തുറക്കുന്നു. അയാള്‍ ആകാംഷയോടെ അങ്ങോട്ടുനോക്കി. അത് അയാളില്‍ നിരാശയുളവാക്കി.
വാതില്‍ തുറന്നുകൊണ്ട് ഭാരതി: ആ ഏട്ടാ…