കല്യാണി – 9 514

“ശ്രീദേവി…” അയാള്‍ അവളെ ഉറക്കെ വിളിച്ചു.

“ഹും..മരുമകളുടെ ഉദരത്തില്‍ ജീവന്റെ വിത്ത്‌ വിതച്ചു അല്ലെ..മകന്റെ കുഞ്ഞിനെ അല്ല..അമ്മായിയച്ഛന്റെ കുഞ്ഞിനെയാണ് ഞാന്‍ പ്രസവിക്കാന്‍ പോകുന്നത്..ഹഹഹ്ഹാ” ശ്രീദേവി ഉറക്കെ ചിരിച്ചു.

അവളുടെ ആ സ്വരമാറ്റവും ഭാവമാറ്റവും കണ്ടു ഞെട്ടിയ ബലരാമന്‍ മെല്ലെ പിന്നിലേക്ക് ചുവടുകള്‍ വച്ചു കതകിന്റെ അരികിലേക്ക് നീങ്ങി.

“പൊക്കോ..ഇനിയും..ഇനിയും പല രാത്രികളിലും എന്റെ കാമം ശമിപ്പിക്കാന്‍ നീ വരണം…വരും…ഹ്മ്മ്മ്മം”

ശ്രീദേവി മുരണ്ടു. ബലരാമന്‍ അവളുടെ നോട്ടവും ഭാവവും നേരിടാനാകാതെ കതക് തുറന്ന് പുറത്തേക്ക് ഓടി. അയാള്‍ പോയതോടെ ശ്രീദേവി തലചുറ്റി നിലത്തേക്ക് വീണുപോയി. അപ്പോള്‍ പുറത്ത് ഇരുട്ടില്‍ ശക്തമായ ഒരു ചിറകടി ശബ്ദം ദൂരേക്ക് പോകുന്നത് പ്രതിധ്വനിച്ചു.

അമ്പിളി കടുത്ത പകയോടെയാണ് രാവിലെ എഴുന്നേറ്റത്. തലേ രാത്രി നേന്ത്രപ്പഴം തിരുകിയാണ്‌ താന്‍ കാമശമനം വരുത്തിയത്. ഹും..തന്റെ അടുക്കല്‍ വരാമെന്ന് പറഞ്ഞ വല്യേട്ടന്‍ മരുമകളുടെ സൌന്ദര്യം കണ്ടു മയങ്ങി അവളെ സുഖിപ്പിക്കാന്‍ പോയേക്കുന്നു. രണ്ടിനെയും ഇന്ന് താനൊന്നു കാണും. രാവിലെ കുളിയും നനയുമെല്ലാം കഴിഞ്ഞു വേഷം മാറി അവള്‍ പ്രഭാത ഭക്ഷണം കഴിക്കാന്‍ ചെന്നപ്പോള്‍ ശ്രീദേവിയും മറ്റു രണ്ടുമൂന്നു പെണ്‍കുട്ടികളും കൂടി ഇലയപ്പം കഴിക്കുകയാണ്. ശ്രീദേവിയെ കണ്ടപ്പോള്‍ അമ്പിളിയുടെ മുഖം കറുത്തു. അവള്‍ ശ്രീദേവിക്ക് എതിരെയുള്ള കസേരയില്‍ ഇരുന്നുകൊണ്ട് ഇഡ്ഡലി പാത്രത്തിലേക്ക് വിളമ്പി. എന്നും രണ്ടുമൂന്നുതരം പലഹാരങ്ങള്‍ രാവിലെ പനയന്നൂര്‍ തറവാട്ടിലെ പതിവാണ്.

“പൂച്ച പാല് കുടിക്കുന്നത് പോലാ ഓരോരുത്തര് ഓരോന്ന് ചെയ്യുന്നത്..ആരും അറിയത്തില്ലെന്നാ വിചാരം”

ആരോടെന്നില്ലാതെ, എന്നാല്‍ ശ്രീദേവിയെ നോക്കി അമ്പിളി പറഞ്ഞു. അര്‍ഥം വച്ചുള്ള അവളുടെ ആ പറച്ചില്‍ ശ്രീദേവിയില്‍ ഞെട്ടല്‍ ഉളവാക്കി എങ്കിലും അവളത് പുറമേ കാണിച്ചില്ല.

“അമ്പിളി ചിറ്റമ്മ ഏത് പൂച്ചയുടെ കാര്യമാ പറഞ്ഞത്” ശ്രീദേവി ചോദിച്ചു.

“ഉം..കുറെ ഉണ്ട്..കള്ളപ്പൂച്ചകള്‍.. പക്ഷെ ആരും അറിയുന്നില്ലെന്ന് കരുതി ഒരുത്തരും  നടക്കണ്ട”