ട്രെസ്സുകളുണ്ട്… എന്നാലും പഴയതൊക്കെ… നൊമ്പരത്തിന്റെ പൊള്ളുന്ന ഓർമപെടുത്തലുകളായി നിൽക്കുന്നു. അത് കൊണ്ടാണ് മറ്റുള്ളവടെ വേദന തന്റെയുംകൂടിയാണെന്ന് അവൾ തിരിച്ചറിയുന്നത്.
വേഗം അൻസി ഫോണെടുത്ത് ഗാലറി ഓപ്പൺ ചെയ്തു. മാഷറിയാതെ എടുത്ത മഷിന്റെ ഫോട്ടോ കളിലേക്ക് നോക്കി.
‘ഡോ… മാഷേ… താൻ ഇത്ര പാവമായിരുന്നോ..? ആരോരും ഇല്ലാത്തവനായി ഒറ്റയ്ക്ക് എല്ലാ ദുഃഖങ്ങളും പേറി കഴിയുന്ന ഒരാളായിരുന്നോ? ഉള്ളിൽ നെരിപ്പോടുമായി വെളുക്കെ ചിരിച്ചു കാണിക്കുന്ന താൻ…സൗന്ദര്യത്തിന്റെ
ഒരു രാജകുമാരനാണല്ലൊ…’
ചിന്തകൾ മനസ്സിലേക്ക് കുലംകുത്തി ഒഴുകുമ്പോൾ എപ്പോഴോ ഉറക്കം അവളെ പുണർന്നു.
പതിവുപോലെ മാഷ് ഉച്ചയ്ക്ക് ട്യൂട്ടോറിയിൽ നിന്നിറങ്ങി.കൂടെ പിറകെ അൻസിയും.
‘മാഷ് എവിടേയ്ക്കാ പോണേ…?’
അത് കേട്ട് തിരിഞ്ഞ മാഷ് കാണുന്നത്
തൊട്ടു പിറകിൽ ചിരിച്ചു കൊണ്ട് നിൽക്കുന്ന അൻസിയെയാണ്.
‘ങ്ഹാ… ഞാൻ ഉണ്ണാൻ പോകുന്നു.’
‘ഉണ്ണാനോ?’
‘അതെ അൻസി…’
‘അതിന് ഇവിടെ എവിടെയാണ് ഹോട്ടൽ…? മോഹനപുരത്തല്ലേ… ഹോട്ടലുള്ളു…’
‘അവിടെയേ ഉള്ളു…’
ജമന്തിപൂക്കളുടെ വർണാഭ പോലെ തിളങ്ങുന്ന ആ മുഖത്ത് അയാൾ കണ്ണെടുക്കാതെ നോക്കി.
‘ എന്നാൽ ഞാനും വരുന്നു ഉണ്ണാൻ…’
‘അൻസി ഊണ് കൊണ്ട് വന്നില്ലേ…?’
‘ കൊണ്ടുവന്നു. എന്നാലും ഇന്ന് മാഷിന്റെ കൂടെ വന്ന് ഉണ്ണാന്നു വിചാരിച്ചു.’
അത് കേട്ട് അയാൾക്ക് അത്ഭുതം തോന്നി. അപ്പോൾ സുറുമ എഴുതിയ കണ്ണുകളിൽ പോലും അവൾ ചിരി ഒളിപ്പിച്ച് വച്ചിരിക്കുന്നതായി തോന്നി.
‘മാഷേ… മോഹനപുരത്ത് ഹോട്ടലിൽ ഊണ് ഉണ്ടെന്ന് എനിക്കറിയാം. അപ്പുറത്ത് വണ്ടി കടയിൽ ഊണ്ഉണ്ടെന്ന് എനിക്കറിയില്ല.
ഉത്തരമില്ലാതെ മാഷ് പരുങ്ങുന്നത് അവൾ ശ്രദ്ധിച്ചു.
‘മാഷേ… ഉച്ചയ്ക്ക് നാരങ്ങാവെള്ളവും കപ്പലണ്ടി മിഠായിയും കഴിച്ചോണ്ടാണോ പിള്ളാരെ പഠിപ്പിക്കണെ…? ഒരു നേരത്തെ ആഹാരമെങ്കിലും സ്ട്രോങ് ആയി കഴിക്കണ്ടെ…’
പലപ്പോഴും ഉണ്ണാൻ പോകാതെ താൻ അങ്ങനെ തന്നെയല്ലെ?… അതിന്നലെ ഇവൾ കണ്ടു പിടിച്ചിരിക്കുന്നു .
‘അതെ…മാഷേ… ഞാൻ എങ്ങനെ അറിഞ്ഞന്നായിരിക്കും ചിന്തിക്കുന്നത് അല്ലെ ?’
ഒരു വല്ലാത്ത ജാള്യത അയാൾക്ക് തോന്നി.
അവൾ തുടർന്നു.
”ചമ്മണ്ട മാഷേ …. ഉത്തരം സിംബിൾ … മോഹനപുരത്ത് ഉണ്ണാൻ പോയിട്ട് വരണമെങ്കിൾ കറഞ്ഞത് മുക്കാൽ മണിക്കൂറെങ്കിലും വേണം. ഇന്നലെ മാഷ് അര മണിക്കൂർ പോലും എടുത്തില്ല തിരികെ എത്താൻ…”
‘അതു പിന്നെ… അൻസി … ചിലപ്പോ വിശപ്പില്ലങ്കിൾ…’
‘സത്യൻ ചേട്ടന്റെ അല്പം പുട്ട് തിന്നാൽ 24 മണിക്കൂർ ഇരിക്കാൻ പറ്റുമോ മാഷേ…’ അവൾ കളി മട്ടിൽ പറഞ്ഞു.
സ്മിത ആയിരിക്കും ഇതൊക്കെ പറഞ്ഞു കൊടുത്തതെന്ന് അയാളോർത്തു.
‘മാഷ് വന്നേ….’ എന്ന് പറഞ്ഞ് അയാളുടെ കൈപിടിച്ച് വലിച്ച് കൊണ്ട് അകത്തെ ബെഞ്ചിലിരുത്തി.പെട്ടെന്ന് ബാഗ് തുറന്ന് ചോറ് പാത്രം അയാൾക്ക് മുന്നിലേയ്ക്ക് വച്ചു.
ഇതെല്ലാം കണ്ട് അത്ഭുതം കൂറുകയാണുണ്ടായത് സ്മിതയ്ക്കും മാഷിനും .
‘എന്താണൻസി ഇത്?’
വേഗം അൻസി ഫോണെടുത്ത് ഗാലറി ഓപ്പൺ ചെയ്തു. മാഷറിയാതെ എടുത്ത മഷിന്റെ ഫോട്ടോ കളിലേക്ക് നോക്കി.
‘ഡോ… മാഷേ… താൻ ഇത്ര പാവമായിരുന്നോ..? ആരോരും ഇല്ലാത്തവനായി ഒറ്റയ്ക്ക് എല്ലാ ദുഃഖങ്ങളും പേറി കഴിയുന്ന ഒരാളായിരുന്നോ? ഉള്ളിൽ നെരിപ്പോടുമായി വെളുക്കെ ചിരിച്ചു കാണിക്കുന്ന താൻ…സൗന്ദര്യത്തിന്റെ
ഒരു രാജകുമാരനാണല്ലൊ…’
ചിന്തകൾ മനസ്സിലേക്ക് കുലംകുത്തി ഒഴുകുമ്പോൾ എപ്പോഴോ ഉറക്കം അവളെ പുണർന്നു.
പതിവുപോലെ മാഷ് ഉച്ചയ്ക്ക് ട്യൂട്ടോറിയിൽ നിന്നിറങ്ങി.കൂടെ പിറകെ അൻസിയും.
‘മാഷ് എവിടേയ്ക്കാ പോണേ…?’
അത് കേട്ട് തിരിഞ്ഞ മാഷ് കാണുന്നത്
തൊട്ടു പിറകിൽ ചിരിച്ചു കൊണ്ട് നിൽക്കുന്ന അൻസിയെയാണ്.
‘ങ്ഹാ… ഞാൻ ഉണ്ണാൻ പോകുന്നു.’
‘ഉണ്ണാനോ?’
‘അതെ അൻസി…’
‘അതിന് ഇവിടെ എവിടെയാണ് ഹോട്ടൽ…? മോഹനപുരത്തല്ലേ… ഹോട്ടലുള്ളു…’
‘അവിടെയേ ഉള്ളു…’
ജമന്തിപൂക്കളുടെ വർണാഭ പോലെ തിളങ്ങുന്ന ആ മുഖത്ത് അയാൾ കണ്ണെടുക്കാതെ നോക്കി.
‘ എന്നാൽ ഞാനും വരുന്നു ഉണ്ണാൻ…’
‘അൻസി ഊണ് കൊണ്ട് വന്നില്ലേ…?’
‘ കൊണ്ടുവന്നു. എന്നാലും ഇന്ന് മാഷിന്റെ കൂടെ വന്ന് ഉണ്ണാന്നു വിചാരിച്ചു.’
അത് കേട്ട് അയാൾക്ക് അത്ഭുതം തോന്നി. അപ്പോൾ സുറുമ എഴുതിയ കണ്ണുകളിൽ പോലും അവൾ ചിരി ഒളിപ്പിച്ച് വച്ചിരിക്കുന്നതായി തോന്നി.
‘മാഷേ… മോഹനപുരത്ത് ഹോട്ടലിൽ ഊണ് ഉണ്ടെന്ന് എനിക്കറിയാം. അപ്പുറത്ത് വണ്ടി കടയിൽ ഊണ്ഉണ്ടെന്ന് എനിക്കറിയില്ല.
ഉത്തരമില്ലാതെ മാഷ് പരുങ്ങുന്നത് അവൾ ശ്രദ്ധിച്ചു.
‘മാഷേ… ഉച്ചയ്ക്ക് നാരങ്ങാവെള്ളവും കപ്പലണ്ടി മിഠായിയും കഴിച്ചോണ്ടാണോ പിള്ളാരെ പഠിപ്പിക്കണെ…? ഒരു നേരത്തെ ആഹാരമെങ്കിലും സ്ട്രോങ് ആയി കഴിക്കണ്ടെ…’
പലപ്പോഴും ഉണ്ണാൻ പോകാതെ താൻ അങ്ങനെ തന്നെയല്ലെ?… അതിന്നലെ ഇവൾ കണ്ടു പിടിച്ചിരിക്കുന്നു .
‘അതെ…മാഷേ… ഞാൻ എങ്ങനെ അറിഞ്ഞന്നായിരിക്കും ചിന്തിക്കുന്നത് അല്ലെ ?’
ഒരു വല്ലാത്ത ജാള്യത അയാൾക്ക് തോന്നി.
അവൾ തുടർന്നു.
”ചമ്മണ്ട മാഷേ …. ഉത്തരം സിംബിൾ … മോഹനപുരത്ത് ഉണ്ണാൻ പോയിട്ട് വരണമെങ്കിൾ കറഞ്ഞത് മുക്കാൽ മണിക്കൂറെങ്കിലും വേണം. ഇന്നലെ മാഷ് അര മണിക്കൂർ പോലും എടുത്തില്ല തിരികെ എത്താൻ…”
‘അതു പിന്നെ… അൻസി … ചിലപ്പോ വിശപ്പില്ലങ്കിൾ…’
‘സത്യൻ ചേട്ടന്റെ അല്പം പുട്ട് തിന്നാൽ 24 മണിക്കൂർ ഇരിക്കാൻ പറ്റുമോ മാഷേ…’ അവൾ കളി മട്ടിൽ പറഞ്ഞു.
സ്മിത ആയിരിക്കും ഇതൊക്കെ പറഞ്ഞു കൊടുത്തതെന്ന് അയാളോർത്തു.
‘മാഷ് വന്നേ….’ എന്ന് പറഞ്ഞ് അയാളുടെ കൈപിടിച്ച് വലിച്ച് കൊണ്ട് അകത്തെ ബെഞ്ചിലിരുത്തി.പെട്ടെന്ന് ബാഗ് തുറന്ന് ചോറ് പാത്രം അയാൾക്ക് മുന്നിലേയ്ക്ക് വച്ചു.
ഇതെല്ലാം കണ്ട് അത്ഭുതം കൂറുകയാണുണ്ടായത് സ്മിതയ്ക്കും മാഷിനും .
‘എന്താണൻസി ഇത്?’
അടുത്ത പാർട്ട് എവിടെ ബ്രോ. കടുത്ത വെയ്റ്റിംഗിൽ ആണ്
Bheeman chettaaa
Evideyaanu.
Oru vivaravum illallo..
Ellam ok alle..
Enthelum vayyayka vallathum undo..
Oruapadayallo kanditt…
Veetil okke nannayinpokunnu ennu karuthunnu..
♥️♥️♥️♥️♥️♥️♥️♥️♥️♥️udane varunnund
Sukham
ഇനി എങ്കിലും adutha പാർട്ട് തന്നുടെ ???????
എഴുതാം ബ്രോ അല്പ തിരക്കിലായി പോയി. കാലത്തിന്റെ വിത്തുകൾ എഴുതി വെച്ചിരിക്കുന്നു. അയച്ചില്ല. അത് കഴിഞ്ഞ് ഇവിടെ വരാം.
വായിച്ചതിന് നന്ദി
സ്നേഹം
ഭീം
മനോഹരം
ഇന്നലെ ആണ് ഈ മുന്ന് പാർട്ടും വായിക്കുന്നത് .
വിജയൻ മാഷിന്റെയും അൻസി ടീച്ചർരുടെയും ജീവിതം എന്ന് പറയാം അല്ലെ ഇത് വായിച്ചപ്പോൾ വളരെ ഇഷ്ടപ്പെട്ടു . ജീവിതം വാക്കുകൾ കൊണ്ട് എഴുതാൻ വളരെ പ്രയാസം ആണ് എന്ന് അറിയാം എന്നാലും വളരെ ഇഷ്ടമായി .അവർ ഇനി ഒന്നിപ്പിക്കു എന്ന് വിശോസിക്കുന്നു .
എന്ന് കിങ്
വായിച്ചതിൽ വളരെ സന്തോഷം ബ്രോ … ചില ജീവിതങ്ങൾ എഴുതി ഫലിപ്പിക്കാൻ വലിയ പാടാണ്. പേപ്പറിൽ എഴുന്നതിനേക്കാൾ പ്രയാസമാണ് ടൈപ്. അതാണ് പേജ് കുറയുന്നത്.
താങ്ക്സ് ബോ
സ്നേഹം
ഭീം
Hi Bheem,
Nice Story, very different theme and interesting writing.
Keep up the good work.
Thanks.
Gopal
താങ്ക്സ് ഗോപാൽ ജി. ഈ വാക്കുകൾ ഹൃദയത്തിൽ തണുപേകുന്നു.
27 നു കൊടുക്കാൻ പുതിയൊരു രചനയിലാണ്.3 ഉം കൂടി ഒത്തു കൊണ്ട് പോകാൻ നോക്കണം
നന്ദി ബ്രോ
Good going. Keep the tempo.
Thanks bro…ok
Hoo namichu adipoli broo page kootti vittooluu. Oro vaakkilum aa feelings und super story
താങ്ക്സ് ബ്രോ…
ഈ വാക്കുകൾ ഒരെഴുത്തുകാരനു കിട്ടുന്ന വലിയ സമ്മാനമാണ്. പേജ് കൂട്ടാം ബ്രോ
നന്നായി രസിച്ചു വന്നതാ അപ്പോളേക്കും തീർന്നു പോയി….കഷ്ടമായി….
കഥ സൂപ്പർ ആണ്..പക്ഷേ പേജുകളുടെ കുറവ് മാത്രം ആ അനുഭൂതിക് ഒരു ഇടങ്കോൽ വരുത്തി….എല്ല ദിവസവും ഒരു 3 പേജ് വെച്ച് നോക്കൂ ഭീമൻ ചേട്ടോ..അപ്പൊ 6 ദിവസം കൊണ്ട് 18 എന്തായാലും വരും..
ഹർഷൻ നിന്റെ കഥ എവിടെ
വന്നല്ലോ ചിത്രേ… ഞാൻ ഇത്ര നേരം പ്രവാസിക്ക് റിവ്യൂ എഴുകയായിരുന്നു. ഇനി കാപ്പി കുടിച്ചിട്ട് അപരാജിതൻ വായിക്കണം. എന്നിട്ട് ഇന്ന് തന്നെ റിവ്യൂ കൊടുക്കണം
ഈ കുഞ്ഞു കഥ വായിക്കാൻ അപരാജിതന്റെ തിരക്കിനിടയിലും ടൈം കണ്ടെത്തിയതിൽ ഞാൻ സന്തോഷവനായി.
നന്ദി ഹർഷൻ കട്ടാ..
നന്നായിട്ടുണ്ട് ബ്രോ. ഇന്നാണ് എല്ലാം വായിച്ചത്
അതെയോ.’…? നന്ദിയുണ്ട് ബ്രോ
ബീം ബ്രോ.. പേജുകൾ കുറഞ്ഞു എന്നൊരു പരാതി ഉണ്ട്.. തിരക്കിൽ ആണെന്ന് അറിയാം.. പിന്നെ പറയാതിരിക്കാൻ വയ്യ.. ഇവർ രണ്ടുപേരും മനസ്സിൽ കയറി കൂടി കേട്ടോ…
എഴുതാൻ തിരക്കുകൾ സമ്മതിക്കുന്നില്ല. കൊറോണ വന്നപ്പോഴാണ് ജോലി കൂടുതൽ.
കഥ വായിച്ചതിലും ഇഷ്ടപെട്ടതിലും വളരെ നന്ദിയുണ്ട് MK
നന്നായിട്ടുണ്ട് ട്ടോ
നന്ദി ചിത്രേ’…
പണികൾ ഒക്കെ തീർത്തു വായിക്കാം ട്ടോ ഭീമൻ പിള്ളേ..
നന്നായിട്ടുണ്ട് ഭീം ഭായി ഇൗ പാർട്ട്ടും.
താങ്ക്സ് Br0
ഭീം അടിപൊളിയായിട്ടുണ്ട്. പച്ചയായ ജീവിതങ്ങളുടെ തനി പകർപ്പ്. കാത്തിരിക്കുന്നു അടുത്ത bagathin
നന്ദി ലാലു .ജീവിതമല്ലേ… ബ്രോ…. തനി നാടൻ ഗ്രാമത്തിലെ പശ്ചാത്തലം.
നന്നായി എഴുതി ഭീം
താങ്ക്സ് ആൽബി.
ശംബു എവിടെ? കാത്തിരിക്കുന്നു.
ഭീം ചേട്ടന്റെ കഥകൾ വായിക്കുമ്പോൾ ഒക്കെയും ഒരു ചങ്ങാടം ആവാൻ ആണെനിക്കിഷ്ടം… തുഴക്കാരൻ ഇല്ലാത്ത ചങ്ങാടം… ചേട്ടന്റെ വരികൾ ഒരു അരുവിയാണ്.. തട്ടിയും ചിതറിയും പതഞ്ഞും… നുരഞ്ഞു പൊങ്ങിയും പോകുന്ന ഒരരുവി…. അതിൽ ഇങ്ങനെ ലയിച്ചു യാത്ര ചെയ്യണം… ഇഷ്ട്ടായി ഒരുപാട് ഇഷ്ടായി മാഷിനെയും അൻസിയയെയും… പേജുകൾ കൂട്ടണം ചേട്ടാ…. ???
Ee വാക്കുകൾക്ക് എത്ര നന്ദി പറഞ്ഞാലും മതിയാകില്ല നന്ദാ ….
സൂപ്പർ സഹോ… ???? അടുത്ത ഭാഗത്തിനായി കാത്തിരുന്നു…
Thanks bro.udane varan nokkam
നന്നായിട്ടുണ്ട് ബ്രോ ????
Thanks bro..❤️
നന്നായിട്ടുണ്ട് Mr ഭീം. ആൻസിയ എന്താണ് type ചെയ്തതെന്നറിയാൻ കാത്തിരിക്കുന്നു.
Regards.
Enthuparayikkamennaanu njanum alochikkunnathu bro.udanevaram bro.
Very thanks brother
കൊള്ളാം ഭീം.
Thanks bro
?
Thanks raj
Nice
Thanks popy
First
Thanks bro