കനലെരിയും കാലം 2 [ഭാവനക്കാരൻ] 222

സരിത:- ഇവിടാണ് ഞാൻ താമസിക്കുന്നത്.

ഞാൻ അവരെ നോക്കി പുഞ്ചിരിച്ചു. അവർ കതക് തുറന്ന് അകത്ത് കയറി. കൂടെ ഞാനും കയറി. ഒരു കൊച്ച് മുറി ആണ്. ഒരാൾക്ക് മാത്രം കഷ്ടിച്ച് നിൽക്കാൻ പറ്റുന്ന ഒരു മുറി ആണ്. അതിന്റെ ഒരു മൂലയിൽ ഒരു വിറക് അടുപ്പ് ഉണ്ട്. അതിൽ ഒരു കലം ഇരിപ്പുണ്ട്. കുറച്ച് തുണികൾ കൂടി കിടക്കുന്നു. ഒരു പായ അവിടെ ചുരുട്ടി വെച്ചിട്ടുണ്ട്.

ഒരു മണ്ണെണ്ണ വിളക്ക് ആ മൂലയിൽ ഇരിപ്പുണ്ട്.

“നിനക്ക് മാറാൻ ഇവിടെ തുണികൾ ഒന്നുമില്ലലോ. ഒരു കാര്യം ചെയ്യ് ഈ മുണ്ട് ഉടുത്തോളൂ”

ഞാൻ ആ മുണ്ട് വാങ്ങി. കീറിയ ഒരു മുണ്ട് ആണ് എങ്കിലും വേറെ ഒന്നുമില്ലലോ ഉടുക്കാനായി. സരിത എന്നെ തന്നെ നോക്കി നിക്കുവാണ്. ഞാൻ തിരിഞ്ഞ് നിന്ന് ഉടുപ്പ് ഊരി നിലത്തേക്ക് ഇട്ടു. മുകളിലൂടെ മുണ്ട് ഉടുത്ത് ഉള്ളിലൂടെ പാന്റ് ഊരി അതും നിലത്തേക്ക് ഇട്ടു.

തിരിഞ്ഞ് നോക്കിയ ഞാൻ ഞെട്ടിപ്പോയി.

സരിത അവരുടെ സാരി ഊരി നിലത്ത് ഇട്ടിരിക്കുകയാണ്. അവർ പാവാടയുടെ വള്ളി അഴിക്കുകയാണ്. നിമിഷങ്ങൾക്കുള്ളിൽ പാവാടയും ഊരി താഴേക്ക് വീണു. ഗോതമ്പിന്റെ നിറമുള്ള അവരുടെ ശരീരം. അതിലൂടെ വിയർപ്പ് തുള്ളികൾ പൊടിഞ്ഞു. അവരുടെ ശരീരത്തിൽ നിന്ന് വരുന്ന ഗന്ധം വല്ലാതെ എന്നെ ഉന്മാദത്തിൽ ആക്കി.

ഒരു മുഷിഞ്ഞ പാന്റിയിലും ബ്ലൗസിലും പൊതിഞ്ഞ് അവർ നിൽക്കുകയാണ്.

ഞാൻ നോക്കുന്നത് അവർ കണ്ടു. എന്റെ നോട്ടം കണ്ടിട്ടാണോ എന്തൊ അവരുടെ മുഖത്ത് നാണം മിന്നിമാഞ്ഞു. എന്റെ അടുത്തേക്ക് അവർ പതിയെ നടന്നു വന്നു. എന്റെ മുഖത്തേക്ക് അവരുടെ ശ്വാസം വീണു. അവരുടെ കൈകൾ എന്റെ തലയുടെ പുറകിലേക്ക് കൊണ്ട് പോയി മുടിയിൽ പിടിച്ചു. അവരുടെ ശരീരത്തിൽ നിന്നും വരുന്ന ഗന്ധം എന്നെ വല്ലാതെ പിടിച്ചുലച്ചു. എന്റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കിയിട്ട് അവർ താഴേക്ക് നോക്കാനായി കണ്ണുകൊണ്ട് ആംഗ്യം കാണിച്ചു. താഴേക്ക് നോക്കിയ ഞാൻ അന്ധംവിട്ടുപോയി. അവർ പാന്റി മറുകൈ കൊണ്ട് അകത്തി പിടിച്ചിരിക്കുകയാണ്.