കനി [സോർബ] 474

ഇളയമ്മ പോയതും ഞാൻ വെറുതെ പുറത്തേക്ക് ഇറങ്ങി.. ചതുരകൃതിയിൽ ഉള്ള ഒരു വലിയ തൂൺ വാതിക്കൽ ഉണ്ടായിരുന്നു.. അപ്പുറം നിൽക്കുന്ന ആളെ കാണാൻ കഴിയാത്ത അത്ര വലുത്..

പുറത്ത് മഴ ചാറുന്നുണ്ടായിരുന്നു.. തൂണിലേക്ക് ചാരി മഴയെ നോക്കി കൊണ്ട് നിന്നപ്പോൾ കുപ്പിവളകൾ കൂട്ടി മുട്ടുന്ന പോലൊരു ശബ്ദം കേൾക്കാൻ തുടങ്ങി.. തൂണിന്റെ മുന്നിലൂടെ ഇടത്തേക്ക് നോക്കിയ ഞാൻ കണ്ടത്, നിറയെ കുപ്പിവളകൾ ഇട്ട മനോഹരമായ രണ്ടു കൈകൾ മഴ തുള്ളികളെ തട്ടി തെറിപ്പിക്കുന്നതാണ്.. നേർത്ത വിരലുകളും വെട്ടി ഒതുക്കിയ നഖങ്ങളും കുപ്പിവളകളും ആ കൈയുടെ ഭംഗി കൂട്ടി..

ഇത് ആരായിരിക്കും എന്ന ചോദ്യം മനസ്സിൽ ഉയർന്നപ്പോഴും ആദ്യം തോന്നിയത് ആ മുഖം ഒന്ന് കാണാൻ ആണ്.. തൂണിന്റെ വക്കിൽ പിടിച്ച് ഞാൻ പതിയെ ചാഞ്ഞു.. തൂണിന്റെ മറുപുറത്തേക്ക് ഏന്തി വലിഞ്ഞു.. തൂണിന്റെ മറുപ്പുറം എന്റെ മുഖം എത്തിയതും അവിടെ ഞാൻ പ്രതീക്ഷിച്ച പോലെ ഒരു പെൺകുട്ടി ഉണ്ടായിരുന്നു.. അപ്രതീക്ഷിതമായി എന്നെ കണ്ടതും അവൾ വല്ലാതെ നടുങ്ങി പോയി.. അവളുടെ കണ്ണുകളിലേക്ക് മാത്രമാണ് എന്റെ നോട്ടം പോയത്.. അത്രയ്ക്ക് ഭംഗിയുള്ള കണ്ണുകൾ ഞാൻ മുൻപ് കണ്ടിട്ടേ ഇല്ലായിരുന്നു..

എന്നെ കണ്ടു പേടിച്ച അവൾ പെട്ടെന്ന് നിലവിളിച്ചു, പെട്ടെന്ന് ഓടാൻ തുടങ്ങി.. അവളുടെ നിലവിളിയിൽ ഭയന്ന എന്റെ കൈവിരലുകൾ തൂണിൽ നിന്നുള്ള പിടി വിട്ടിരുന്നു.. ഓടുന്ന അവളെയും നോക്കി പെയ്യുന്ന മഴയിലേക്ക് ഞാൻ മലന്നടിച്ചു വീണു.. ഞാൻ വീഴുന്ന കണ്ട അവൾ ഒന്ന് നിന്നു.. അപ്പോൾ ഇളയമ്മ ഓടി വന്നു.. ഇളയമ്മയെ കണ്ടതും അവൾ വീണ്ടും ഓടി മറഞ്ഞു..

ഇളയമ്മ ഓടി വന്ന് എന്നെ പിടിച്ചു എഴുന്നേൽപ്പിച്ചു.. എന്നിട്ട് ചോദിച്ചു, എന്താടാ പറ്റിയെ? നീ എങ്ങനാ വീണേ? എന്തേലും പറ്റിയോ? ഞാൻ അല്പം ചമ്മലോടെ പറഞ്ഞു, കാലു തെന്നിയതാ.. ഒന്നും പറ്റിയില്ല..

ഇളയമ്മ എന്നേം കൂട്ടി അകത്തേക്ക് പോയി.. അപ്പോഴും എന്റെ മനസ്സിൽ നിറഞ്ഞു നിന്നിരുന്നത് ആ കണ്ണുകൾ ആയിരുന്നു.. ആരായിരുന്നു അവൾ? ഞാൻ എന്നോട് തന്നെ ചോദിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു.. മുറിയിൽ എത്തി നനഞ്ഞ തുണി എല്ലാം മാറ്റി ഞാൻ പുറത്തേക്ക് വന്നു.. അപ്പോൾ ഇളയമ്മ വന്നു ചോദിച്ചു, നിനക്ക് കുഴപ്പം ഒന്നുമില്ലല്ലോ?? ഇല്ലെന്ന് ഞാനും പറഞ്ഞു.. എന്ന വാ കഴിക്കാം എന്നും പറഞ്ഞു ഇളയമ്മ എന്നേം കൂട്ടി നടന്നു..