കിട്ടപുരാണം – സർഗ്ഗം ഒന്ന്‌ [ഋഷി] 469

ആട്ടിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നു. ആ തുടകളുടെ ഒരു മിനുപ്പ്! അവനിത്തിരി നേരം നോക്കി നിന്നുപോയി.

അവളു പെട്ടെന്ന് തിരിഞ്ഞു നോക്കി. ആ കണ്ണുകൾ വിടർന്നു… ആരാ… അവളെണീറ്റിരുന്നു. അമ്മച്ചിയെവിടെ?

ഫോൺ വന്ന്… താഴേക്ക് പോയി. അവന്റെ തൊണ്ട വരണ്ടിരുന്നു..

പെട്ടെന്നവളുടെ മുഖം തെളിഞ്ഞു. നീ കിട്ടനല്ലേ?

അവൻ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് തലയാട്ടി.

നീയെന്താ ഇവിടെ?

വീടു വെള്ളവലിക്കണം. എന്തോരം പണിയൊണ്ടെന്നു നോക്കാൻ വന്നതാ. അവൻ അവളുടെ മുഴുത്ത മുലകൾ പൊങ്ങിത്താഴുന്നത് നോക്കിക്കൊണ്ടു പറഞ്ഞു. പാവാട ഭംഗിയുള്ള മുട്ടുകളുടെ മോളിലായിരുന്നു.

ശരി. നീ നോക്കിക്കോ! അവളു പിന്നെയും കമിഴ്ന്നു. അവൻ കാര്യമായി നോക്കി! അമ്മേ! അവളതാണ്ടെ തൊടകള് മൊത്തമകറ്റുന്നു. അവനാ ചൂടുള്ള ഉൾത്തുടകളിലേക്ക് മുഖം അങ്ങമർത്താൻ തോന്നി. ആ കുഞ്ഞിപ്പാവാട ഇച്ചിരൂടെ കേറിയിരുന്നേല് അവൾടെ തടിച്ച തേൻകുണ്ടി കാണാരുന്ന്! അമ്മേം മോളും ഇട്ടിരിക്കണത് കറുത്ത ജട്ടിയാണെങ്കിലോ! പിന്നെയും ബുദ്ധിപരമായ ചിന്തകളിൽ ലയിച്ചുനിന അവൻെ ചെവിയിൽ താഴെനിന്നും മന്ത്രിക്കുന്ന സ്വരം… നോക്കിക്കഴിഞ്ഞില്ല്യോടാ? അവൾ തിരിഞ്ഞു നോക്കി ചിരിക്കുന്നു.

ആ… ഇവിടെ കുമ്മായം കൊറേ വേണം. അവൻ ചമ്മലുമറയ്ക്കാൻ ഭിത്തിയിൽ നഖം കൊണ്ടു ചുരണ്ടിയിട്ട് ഒരു വളിച്ച ചിരി പാസ്സാക്കി. പെട്ടെന്ന് ആരോ കോണിപ്പടി കയറി വരുന്ന ഒച്ചകേട്ട് ഷെറിൻ ഒരു കൂസലുമില്ലാതെ വശത്തുള്ള പുതപ്പെടുത്ത് അരയിലേക്കിട്ടു. കിട്ടൻ വെളിയിൽ ചാടി അടുത്ത മുറിയിലേക്ക് നടന്നു.

കോണികേറി  വന്ന ഗ്രേസി ഷെറിന്റെ മുറിയിലേക്കൊന്നു പാളി നോക്കി. ഭാഗ്യം! പെണ്ണിന്റെ ദേഹത്ത് തുണിയൊണ്ട്. മുഴുത്തു പൊട്ടിത്തെറിക്കുന്ന കുണ്ടീം മൊലേം തൊടേമെല്ലാം തൊറന്നിട്ടാണവടെ വീട്ടിലെ നടപ്പ്.  തൊമ്മിമാപ്പിളയല്ലാതെ വേറാരുമായിരുന്നേല് അങ്ങേരെപ്പോലും സംശയിച്ചേനേ.

കിട്ടനെവടാടീ… ടീച്ചർ കുരച്ചു.

ആ ഇവടെ വന്ന് ഭിത്തിയൊക്കെ    ചൊരണ്ടിനോക്കീട്ട് അപ്രത്തോട്ടുപോയി. അവൾ ചിരിച്ചു. അവനെന്നാ, വട്ടാണോ അമ്മച്ചീ?

എടീ! അവൻ നല്ല കൊച്ചനാ. നിന്റെയർക്കീസുപുണ്യാളൻ അപ്പച്ചന്റെ പിച്ചക്കാശിന് വീടൊന്നു വെളുപ്പിക്കാമെന്നു വെച്ചപ്പോ!

അതിന് ഞാനെന്നാ ചെയ്തെന്നാ അമ്മച്ചീ? അവൾടെ ശബ്ദത്തിൽ ഒരു നിഷ്ക്കളങ്കത!

നീയെന്നാണ്ട് കുരുത്തക്കേട് ആലോചിച്ചു കെടക്കുവാ അല്ല്യോടീ? ആ ഞാൻ പിടിച്ചോളാം! സ്ക്കൂൾ ടീച്ചറും പൊലീസുനായച്ചിയുമായ ഗ്രേസി പറഞ്ഞു.

മറ്റേ മുറിയിൽ കിട്ടൻ ചുറ്റി നടന്നു. മുറിയിത്തിരി വലുതാണ്. കുമ്മായത്തിന്റെ അവശിഷ്ടങ്ങൾ അവിടവിടെയുണ്ട്. ദൈവമേ! ഇത്രേം പിശുക്കനോ ഈ മാപ്പിള!

ഇതിലും പിശുക്കനാടാ! പിന്നിൽ നിന്നും ടീച്ചറുടെ കമന്റു കേട്ടപ്പഴാണ് ചിന്ത കുറച്ചുറക്കെയായിപ്പോയി എന്നവനറിഞ്ഞത്. പിന്നെയും ആ വളിച്ച ചിരി കണ്ടപ്പോൾ ഗ്രേസിയും ചിരിച്ചുപോയി. അവരവന്റെ കൈത്തണ്ടയിൽ കൈ ചുറ്റി.  അവരുടെ മൃദുലതയിൽ, ആ മുഴുത്ത മുലകളിലും തുടകളിലും ചേർന്നുരുമ്മിയപ്പോൾ കിട്ടനലിഞ്ഞുതുടങ്ങി..

എത്രയാവുമെടാ? ടീച്ചർ ബിസിനസ്സിലേക്കു കടന്നു. പത്തുദിവസം ടീച്ചറേ! മൊത്തം ഭിത്തീം ചൊരണ്ടണ്ടായോ! ദിവസക്കൂലി മതി… രണ്ടാൾക്ക്. കിട്ടനൊരു റേറ്റു പറഞ്ഞു.

The Author

ഋഷി

Life is not what one lived, but what one remembers and how one remembers it in order to recount it - Marquez

123 Comments

Add a Comment
  1. Ee ammayimare kalikkunnath ingane varnikkan ivide ningalallathe vere oralilla. Avarude pro featuresum ithra detail ayi avatharipikunnathinu thanks.ere pratheekshakalode rishivarya

  2. bro oru rekshem ella polich aduki

    1. വളരെ നന്ദി, സാഗർ.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *