കൊച്ചമ്മ [Anurag AAA] 2389

അജു: ഞാൻ കരഞ്ഞില്ല.
റാണി: അപ്പോ ഇത്…അവൻ അവളുടെ കവിളിലെ കണ്ണീരിൽ തൊട്ടു.
അജു: അത് അറിയാതെ…(അവൻ സോഫയിൽ കയറി ഇരുന്നു, റാണിക്  അടുത്ത്)                                                              റാണി തന്നെ നോക്കാതെ കൈയും കെട്ടി ഇരിക്കുന്ന അജുനോട് വാത്സല്യം തോന്നി, റാണിക്കും പറഞ്ഞുതുടങ്ങണം എന്നുണ്ടായിരുന്നു, പക്ഷെ തുടങ്ങാൻ അറിയില്ല.
അജു തുടയിൽ കൈയും കുത്തി മുഖത്തിന് താങ്ങും കൊടുത്ത് മുൻപോട്ട് ആഞ്ഞ് ഇരുന്നു.
റാണി: ആന്ന് പറഞ്ഞുവെച്ചതിന്റെ ബാക്കി ആയിരിക്കും.
അജു: ഏത്? (അവൻ ഓർത്തുകൊണ്ട്).                        അല്ല. അതൊന്നും അല്ല.(അവൻ ചിരിച്ചുപോയി)
റാണിയും തമാശയിൽ അണെന്ന് കണ്ടപ്പോൾ അവന് സമാധാനം ആയി.
അതായിരുന്നേൽ ഇതിലും ശക്തിയിൽ ആയേനെ..ഇത് ഞാൻ പതുകെയേ ചെയ്തുള്ളു.
റാണി: – മ്മ്. കിട്ടിയത് എനിക്കല്ലേ, എത്ര പതുകെ എന്ന് എനിക്കറിയാം.
(അജു അവളുടെ കവിളിലേക്ക് അടുത്ത് വന്ന് നോക്കി, വിരൽ കൊണ്ടിട്ടുണ്ട്, അടിക്കുന്നത്നു മുൻപ് കൈ ശക്തി വലിച്ചാതായി ആണ് അവൻ കരുതിയത്)
അജു തന്റെ മുഖവും, കണ്ണുകളും ഒക്കെ നോക്കുന്നതായി റാണിക്ക് തോന്നി, അവന്റെ ചൂട് ശ്വാസം തന്റെ മുഖത്ത് തട്ടുന്നുണ്ട്.
അജു അതുപോലെതന്നെ റാണിയെ കഴിയാവുന്നതിനു അടുത്ത് നോക്കുകയായിരുന്നു, റാണിയുടെ പുരികവും അതിന്റെ കിടപ്പും, അവളുടെ കൺ പിലിയുടെ  നിൽപ്പും, കവിളിലേക്ക് വീണ്കിടക്കുന്ന  ചെവിയുടെ അടുത്തു കറുത്ത മുടിയും, ചെവിയിലെ സ്വർണ്ണ കമ്മലും, അതിലെ ചെറിയ തിളങ്ങുന്ന പച്ച കല്ലും, ചെവിക്ക് ഉള്ളിലെ കറുത്ത പൊട്ടുപോലെ ഉള്ള മറുകും , റാണിയുടെ മൃദുലമായ് ഉള്ള കവിളും താടിയും,  മേലച്ചുണ്ടുകൾക്കു മീതെ ഉള്ള സൂക്ഷ്മ രോമങ്ങളും, ചുക്കന്ന ചുണ്ടും അജു വശത്ത് നിന്ന് നോക്കി നിന്നു. അജുന്റെ മുഖം റാണിയുടെ കവിളുകൾക്ക് കൂടുതൽ അടുത്തു.
റാണിക്ക് ഹൃദയമിടിപ്പ് കൂടി, അവൾ ശ്രദ്ധിച് ഇരുന്നു. അവൾക് അവന്റെ സാമിപ്യം തൊട്ട് അടുത്തായെന്ന് മാത്രം അറിഞ്ഞു, ബാക്കി ഒന്നും ചിന്തിക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല.
അജു: (തൊട്ടുപൊയാൽ ഇഷ്ട്ടം ആകുമോ, ആ ചിന്ത വന്നതും അവൻ പിന്നിലേക്ക് അകന്നു.)
റാണി: (അവൻ അകന്നെന്ന് തോന്നിയപ്പോൾ അവൾ പെട്ടെന്ന് മുഖം വെട്ടിച്ചു)
രണ്ടുപേർക്കും കഴിഞ്ഞ നിമിഷം ഒരു യുഗം പോലെ അനുഭവപ്പെട്ടു.
റാണി എഴുന്നേറ്റു, അടുക്കളയിലേക്ക് പോയി നിന്നു. അവൾക് അവളെ തന്നെ വിശ്വസിക്കാൻ ആയില്ല.റാണി ചുണ്ടുകൾ വായ്യിലാക്കി നനച്ചു, ചുണ്ടൊക്കെ വരണ്ടു പോയിരുന്നു.സ്റ്റാൻഡിനോട് ചേർന്ന് നിന്ന് ദീർഘ ശ്വാസം എടുത്ത് വിട്ടു.
അജുന് , റാണി ഒരു ജീവനുള്ള പാവ പോകുന്നതുപോലെ തോന്നി, താൻ എത്തിയ അകലം അജുന് വിശ്വസിക്കാൻ ആയില്ല.
അജു: ഉമ്മ വെക്കൽ നേരത്തെ നടന്നു, പക്ഷെ ഇപ്പോ    സംഭവിക്കാൻ പോയത് ഒരിക്കലും മുൻപ് നടക്കാത്തതും അറിയാത്തതും ഒന്ന്.               റാണിക്ക് എന്തെകിലും തോന്നിയിട്ട് ഉണ്ടാകുമോ!? – അജുന്റെ മനസ് പറഞ്ഞു കൊണ്ടേ ഇരുന്നു.
അവൻ വരാന്തയിലേക്ക് ഇറങ്ങി, ഇരുട്ട് മൂടിയിരിക്കുന്നു. ഹൃദയം ഒക്കെ സാധാരണ നിലയിൽ വന്നെന്ന് അവന് തോന്നി.
മുന്പിലെ വാതിൽ അടച്. .വരുന്നത് വരട്ടെ എന്ന് കരുതി അകത്തേക്ക് നടന്നു.  അടങ്ങിയ ഹൃദയം വീണ്ടും പട.പട എന്ന് ഇടിക്കുന്നു..
അജു: വേണോ…തെറ്റ് ആകുമോ..കഴിഞ്ഞത് ഒക്കെ വിശകലനം ചെയ്യാൻ  നോക്കിയെങ്കിലും ഒന്നും