കൊച്ചിയിലെ കുസൃതികൾ 2 [വെള്ളക്കടലാസ്] 217

‘ഞാൻ സമയം നോക്കാൻ വേണ്ടി ഫോണ് ഓൺ ചെയ്തതുകൊണ്ട് അറിഞ്ഞു. അല്ലെങ്കിൽ ഇപ്പോഴും ഓർമ്മ ഉണ്ടാകില്ല, ഹും,’ അവൾ പിന്നെയും പിറുപിറുത്തു.

‘നമുക്ക് വേഗം ഇറങ്ങാം,’ ദീപു ധൃതി കൂട്ടി.

‘അയ്യോ സാർ ഒരു കാര്യം മറന്നുപോയി. ഈ മാസം പർചെയ്‌സ് ചെയ്യുന്നവരിൽ നിന്ന് തെരഞ്ഞെടുക്കപ്പെടുന്ന പത്ത് ഭാഗ്യശാലികൾക്ക് സ്വർണ്ണാഭരങ്ങളും, വാഹനങ്ങളുമടക്കം പല സമ്മാനങ്ങളുമുണ്ട്, കൂപ്പൺ പൂരിപ്പിച്ച് തന്നാൽ മാത്രം മതി,’ മാനേജർ മേശ വലിപ്പിൽ കൂപ്പൺ തിരയാൻ തുടങ്ങി.

‘അതിനൊന്നും സമയമില്ല ചേട്ടാ,’ ദീപു വാതിൽ തുറന്നു.

‘നിനക്ക് നിന്റെ കൂട്ടുകാരനെ കാണാൻ ഉള്ള തിടുക്കമല്ലേ? ഞാൻ ഇത് പൂരിപ്പിച്ചു കൊടുത്തിട്ടേ വരുന്നുള്ളൂ.’

‘നീ പിണങ്ങല്ലേ, ശരി. നീ അതൊക്കെ പൂരിപ്പിച്ചിട്ട് താഴേയ്ക്ക് വാ, ഞാൻ പാർക്കിങ്ങിൽ പോയി വണ്ടിയെടുത്ത് മുന്നിലേയ്ക്ക് വരാം.’

ദീപുവും രേഷ്മയും പുഞ്ചിരിച്ചു. കണ്ടുനിന്ന മാനേജരും ഉള്ളിൽ ചിരിച്ചു. ദീപു വേഗം കടയിൽ നിന്നിറങ്ങി നടന്നു.

‘ഇപ്പോൾ എല്ലാം ശരിയായിട്ടുണ്ട്,’ അവൾ, മാനേജർ മേശവലിപ്പിൽ നിന്നെടുത്തുകൊടുത്ത കൂപ്പൺ ബുക്കിൽ നിന്ന് ഒരു കൂപ്പൺ ചീന്തി അതിൽ തന്റെ പേരും ഫോൺ നമ്പറും പൂരിപ്പിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നപ്പോൾ അവളെ അടിമുടി നോക്കിക്കൊണ്ട് കടക്കാരൻ പറഞ്ഞു.

‘എന്താ?,’ അവൾ തല ഉയർത്തി.

‘അല്ല, ഇപ്പൊ ഇന്നേഴ്‌സിന്റെ സ്റ്റിച്ചും ഇലാസ്റ്റിക്കുമൊന്നും വെളിയിൽ കാണാൻ ഇല്ല, മാഡത്തിന്റെ ബോഡി കൂടുതൽ സെക്‌സ് അപ്പീലിങ് ആയി കാണാം.’

മേശയുടെ മുകളിലേയ്ക്ക് നടുവളച്ച് കുനിഞ്ഞു നിന്നിരുന്ന അവളുടെ മുലകളും, ചന്തിയും നോക്കി അയാൾ അങ്ങനെ പറഞ്ഞപ്പോൾ അവൾക്ക് നാണം വന്നു. പക്ഷേ, ദീപു അവിടെ ഇല്ലാതിരുന്നത് കൊണ്ട് അവൾക്ക് നേരത്തെ തോന്നിയതുപോലെ അസ്വസ്ഥത ഇല്ലായിരുന്നു. അതുകൊണ്ട് അവൾ ചിരിച്ചു.

‘ചേട്ടാ. കൂപ്പൺ ഇടാനുള്ള ബോക്‌സ് എവിടെ?’ എഴുതി നിവർന്ന അവൾ അയാളോട്‌ ചോദിച്ചു.

‘മാഡം, അതെന്റെ കയ്യിൽ തന്നോളൂ. ഞാൻ പിന്നെ ഇട്ടുകൊള്ളാം.’

‘ശരി ചേട്ടാ, ഇറങ്ങട്ടെ,’
അവൾ ആ കൂപ്പൺ അയാളെ ഏൽപ്പിച്ചു.