കൊച്ചിയിലെ കുസൃതികൾ 3 [വെള്ളക്കടലാസ്] 257

ബെന്നി കഷ്ടപ്പെട്ട് കണ്ണുതുറക്കുമ്പോൾ അവന്റെ മുഖത്ത് ടോർച്ച് വെളിച്ചം ഉണ്ടായിരുന്നു. അവൻ കൈകൊണ്ട് മുഖം പൊത്തിയപ്പോൾ ടോർച്ച് വെളിച്ചം നിന്നു. ബെന്നി പതുക്കെ പതുക്കെ കണ്ണു തുറന്നു. കണ്ണു തുറന്നിട്ടും പിന്നെയും ഒരു രണ്ടുമിനിറ്റ് എടുത്തു അവന് ആ ഇരുട്ടിൽ കാഴ്ച കിട്ടാൻ. ബെന്നി അധികം കഷ്ടപ്പെടും മുന്നേ അവിടെ നിന്നിരുന്ന മനുഷ്യൻ തന്റെ മുഖത്തേയ്ക്ക് ടോർച്ചിന്റെ ഫ്‌ളാഷ് തിരിച്ചു. ബെന്നി പതുക്കെ മുഖം ഉയർത്തി നോക്കി.

അത് ദീപുവായിരുന്നു. “എടാ കള്ള മൈരേ, ആണുങ്ങളായാൽ പറഞ്ഞ വാക്കിന് ഒരു വില വേണം,” ബെന്നി എഴുന്നേറ്റു. “അളിയാ ചതിക്കരുത്. എല്ലാത്തിനും നമുക്ക് വഴി ഉണ്ടാക്കാം. നീ വേണേൽ മുറിയിൽ പോയി എന്നെ രണ്ടു തല്ലിക്കൊ. ഇപ്പൊ പ്രശ്നം ഉണ്ടാക്കരുത്. ദേ ആ കാറിൽ ഇരിയ്ക്കുന്ന കൊച്ചിനെ കണ്ടോ. വളരെ കഷ്ടപ്പെട്ട് വളച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുകയാ. അത് തെറിയൊന്നും കേട്ടു ശീലമില്ലാത്ത കൊച്ചാ. പ്ലീസ്. നിന്റെ കാല് പിടിക്കാം. ”

ബെന്നി അവനെ നീക്കി നിർത്തി കാറിലേക്ക് നോക്കി. ഹെഡ് ലൈറ്റിന്റെ വെളിച്ചം കാരണം കാര്യമായി ഒന്നും കാണുന്നിലായിരുന്നു. എങ്കിലും കഷ്ടി ഒരു പെണ്ണിനെ കാണാം. ” അളിയാ, നിനക്കും പെണ്ണോ? അത്രയ്ക്കും വിവരമില്ലാത്ത പെണ്ണുങ്ങളും നാട്ടിലുണ്ടോ?”

“ഭാഗ്യതത്തിന് ഒത്തതാണ്. നമ്മളും ജീവിച്ചു പോട്ടെ അളിയാ. കൊളമാക്കരുത്, ഞാൻ കാലുപിടിക്കാം. ”

“ശരി ശരി. നമ്മളില്ലേ. എനിക്ക് വിശന്നിട്ട് വയ്യ, ആദ്യം നീ തീറ്റയ്ക്കുള്ള പരിപാടി പറ. ”

“സമയം പത്തുമണി ആയിട്ടുണ്ട്. ഓഫീസിനടുത്ത് ഒന്നു രണ്ടു റസ്റ്റോറന്റ്സ് ഉണ്ട്.”

“എന്നാപ്പിന്നെ വണ്ടി നേരെ അങ്ങോട്ട് വിടാം. നീ ബാഗ് തട്ടി ഡിക്കിയിലോട്ട് ഇട്.”

ദീപു ബെന്നിയുടെ ബാഗ് ഡിക്കിയിൽ കേറ്റി തിരിച്ചു വരുമ്പോഴേക്കും ബെന്നി വണ്ടിയുടെ പുറകിൽ കേറിയിരുന്നു. വണ്ടിയിൽ കയറിയ ദീപു പറഞ്ഞു, “എടാ ബെന്നി, ഇത് രേഷ്മ. രേഷ്മ, ഇത് ബെന്നി” രേഷ്മ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് വലതു കൈ നീട്ടി, “ഹായ്”. ബെന്നി തന്റെ ഇടതുകൈ നീട്ടി അവളുടെ കയ്യിൽ പിടിച്ചശേഷം പറഞ്ഞു, “രേഷ്മ നല്ല സുന്ദരിയാണല്ലോ.” രേഷ്മ ആദ്യം ഒന്നു ഞെട്ടിയെങ്കിലും, പിന്നീട് ചെറിയൊരു ചിരിവന്നു. സത്യത്തിൽ വണ്ടിയുടെ അടുത്തെത്തിയപ്പോഴേ ബെന്നി രേഷ്മയെ അളന്നിരുന്നു. അവളുടെ പനിനീർ ചുണ്ടുകളും,