കൊച്ചിയിലെ കുസൃതികൾ 3 [വെള്ളക്കടലാസ്] 256

അവൻ വാതിലിൽ നിന്നല്പം വിട്ട് ഇരിപ്പുറപ്പിക്കാൻ നോക്കുമ്പോഴാണ് കാലിൽ എന്തോ തടഞ്ഞത്, ഒരു ലൈറ്ററും സിഗരറ്റ് പാക്കറ്റും! ബെന്നിയ്ക്ക് അധികം സമയം വേണ്ടിവന്നില്ല അത് തിരിച്ചറിയാൻ. “ആ ഓട്ടോ ഡ്രൈവർ മൈരന്റെ സ്ഥിരം സ്ഥലം ആണെന്ന് തോന്നുന്നു ഇത്, അധികനേരം ഇവിടെ നിൽക്കുന്നത് പന്തിയല്ല. എന്തായാലും അവനെക്കൊണ്ട് എന്തെങ്കിലുമൊക്കെ ഉപകാരം ഉണ്ട്. ” ബെന്നി ലൈറ്റർ കത്തിച്ച് ഒരു വലിക്ക് തീകൊടുത്തു. ആദ്യത്തെ പഫ് എടുക്കുമ്പോൾ ലൈറ്ററിന്റെ വെളിച്ചത്തിൽ അവൻ ചുറ്റും നോക്കി. പണിക്കാരുടെ കുപ്പായം അയയിൽ തൂങ്ങുന്നുണ്ട്.

അവൻ മുന്നോട്ട് നടന്നു. പതുക്കെ പടവുകൾ കയറി മുകളിൽ എത്തി. അവിടെ ഒരു വരാന്തയാണ്. അവിടെ ചുമരിനോട് ചേർന്ന് കുറെ മണൽ കൂട്ടിയിട്ടിട്ടുണ്ട്, പണി കഴിഞ്ഞ് ബാക്കിയുള്ളതാവും. അടുത്തുതന്നെ രണ്ടു ബിയർകുപ്പികളും. അവൻ അത് കയ്യിലെടുത്തുനോക്കി. ഒന്നിൽ അരക്കുപ്പിയോളം ബിയർ ബാക്കിയുണ്ടായിരുന്നു. ബെന്നിയുടെ മുഖം തെളിഞ്ഞു. അവൻ ആ മണൽകൂനയിൽ ഇരുന്നശേഷം ബിയർ വായിലേക്ക് കമിഴ്ത്തി.

അല്പനേരം അങ്ങനെ ഇരുന്നപ്പോൾ അതുവരെ ഉണ്ടായിരുന്ന ടെൻഷൻ ഒക്കെ വിട്ട്, ബെന്നിയുടെ മനസ്സ് വീണ്ടും അതിന്റെ സ്ഥിരം വഴികളിലേക്ക് പാഞ്ഞുതുടങ്ങിയിരുന്നു. കുറച്ചുമുമ്പ് , നീല സാരിയിൽ കണ്ട രാജീവിന്റെ ഭാര്യയുടെ ആഴമേറിയ പൊക്കിളിനെയും, കറുത്ത ബ്ലൗസിൽ പൊതിഞ്ഞാണെങ്കിലും അടിയിലെ വടിവൊത്ത വലിയ മുലകളെപ്പറ്റിയുള്ള ഓർമ്മ ആ പാച്ചിലിന് വേഗം കൂട്ടി. “നാട്ടിൽ ചായക്കട നടത്തുന്ന മോഹനേട്ടന്റെ ഭാര്യ അനിതച്ചേച്ചിയെ പോലെ ഒരു നാടൻ ചരക്ക് തന്നെ. രണ്ടും കൂടെ എവിടെയോ പോയി വന്നതാണെന്ന് തോന്നുന്നു.

എന്നാലും അവളെ എവിടെയോ കണ്ടിട്ടുണ്ടല്ലോ,” ബെന്നി ഓർത്തെടുക്കാൻ നോക്കി. ചെലപ്പോ ഒരിയ്ക്കൽകൂടി കണ്ടാൽ ഓർമ്മവന്നാലോ!? അവൻ അവിടെനിന്ന് എഴുന്നേറ്റ് ഇടത്തുവശത്തുള്ള അരമതിലിൽ പിടിച്ച് എത്തിനോക്കി. അവന്റെ ഊഹം തെറ്റിയില്ല രാജീവിന്റെ വീട്ടിലേക്ക് ഡയറക്റ്റ് വ്യൂ ആയിരുന്നു, അതും കഷ്ടിച്ചൊരു അഞ്ചുമീറ്റർ അകലത്തിൽ. പക്ഷേ, ഇല്ല, വാതിൽ അടഞ്ഞുതന്നെ കിടക്കുന്നു. സിറ്റ് ഔട്ടിലെ വെളിച്ചം കഴിഞ്ഞാൽ പിന്നെ വെളിച്ചമുള്ളത് മുകളിലെ മുറിയിലാണ്. “രണ്ടും കൂടി അവിടെ കെട്ടിമറയുകയാവും,” ബെന്നി മനസ്സിൽ കരുതി. കർട്ടൻ ഒക്കെ ഇട്ടിട്ടുള്ളതുകൊണ്ട് ഒന്നും കാണാൻ വയ്യ. അവന് രാജീവിനോട് അസൂയ തോന്നി.