കോകില മിസ്സ് [കമൽ] 389

മേയ് 31, 2010. നാളെ സ്കൂൾ തുറക്കും. കോകിലമിസ്സിനെ നാളെ മുതൽ കാണാം. I am excited… മൂന്ന് മാസം എങ്ങിനെ പിടിച്ചു നിന്നു എന്നെനിക്ക് അറിയില്ല. എനിക്ക് സാന്തോഷം സഹിക്കാൻ കഴിയുന്നില്ല. വേറെ ആരോടും എനിക്ക് പറയാൻ പറ്റില്ല. സോ, ഐ ആം ടെല്ലിങ് യു മൈ സ്വീറ് ഫ്രിൻഡ്‌…
അവന്റെ കൈകൾ വിറച്ചു. കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞൊഴുകി രണ്ടു തുള്ളി ഡയറിക്കുറിപ്പിൽ വീണ് മഷി പടർന്നു. നടന്നുകൊണ്ടിരിക്കുന്നതെല്ലാം മനസ്സിലാക്കിയെടുക്കാൻ അവന് പ്രയാസമുണ്ടായിരുന്നു, പക്ഷെ അന്നവൻ കണ്ട ഡയറിക്കുറിപ്പിലെ രണ്ടു വരികൾ മതിയായിരുന്നു കടലിരമ്പുന്ന മനസ്സിനെ ശാന്തമാക്കാൻ. അവൻ ഡയറി മാറോടണച്ചു കൊണ്ടു കണ്ണു തുടച്ചു. താഴേക്കിറങ്ങി അമ്മയെ നോക്കി ചിരിച്ച് അടുക്കാളവാതിൽ തുറന്ന് പുറത്തിറങ്ങി പല്ലു തേച്ചു. അമ്മയെടുത്തു തന്ന തോർത്തും കൊണ്ട് കുളിമുറിയിലേക്ക് കയറുമ്പോൾ പ്രഭാകരൻ വിളിച്ചു പറഞ്ഞു.
“സാറേ… പെട്ടെന്ന് കുളിച്ചിറങ്ങണം. ആദ്യ ദിവസം തന്നെ സ്കൂളിൽ വൈകിച്ചെന്ന് ഉള്ള ഇമ്പ്രെഷൻ കളയണ്ട. നിങ്ങടെ ആനുവൽ ഡെയ്ക് സ്റ്റേജ് കെട്ടാനുള്ള മെറ്റീരിയൽസ് ഞാനാ സ്പോണ്സർ ചെയ്തിരിക്കുന്നെ. പഠിപ്പിലോ പിന്നിലാ… നീയെന്റെ മാനം കളയരുത്.”
ജിത്തു ഒന്നും മിണ്ടാതെ അച്ഛനെ നോക്കി ചിരിച്ച് കുളിമുറിയിൽ കയറി. തുറന്ന ഷവറിൽ നിന്നും ചീറ്റിയ വെള്ളത്തുള്ളികൾ കൊത്തി വെച്ചത് പോലുള്ള അവന്റെ ശരീരപേശികളിലൂടെ ഒഴുകിയിറങ്ങി. സ്ഥിരമായി വൈകീട്ട് കയ്യിലെടുത്ത് ഓമനിക്കാറുണ്ടായിരുന്ന താഴേക്ക് വളഞ്ഞു തൂങ്ങിയ അസാമാന്യ വലുപ്പമുള്ള പുരുഷലിംഗം അവൻ എടുത്തുയർത്തി ഒന്ന് നീട്ടിക്കുടഞ്ഞു. ഇത് തന്റെ പുനർജന്മമാവാം. ഈ ജന്മത്തിലെങ്കിലും അവളെ തനിക്ക് വേണം. പ്രായത്തിന്റെയോ മതത്തിന്റെയോ ഒരു കെട്ടുപാടുകളും ഇല്ലാതെ ഞങ്ങൾക് പ്രണയിക്കണം. പക്ഷെ അതിനെല്ലാം മുൻപ് തനിക്ക് ചുറ്റും എന്താണ് നടക്കുന്നത് എന്നറിയണം. മുതിർന്ന മനസ്സും കൗമാരം വിടാത്ത ശരീരവുമായി അവൻ കുളിച്ചിറങ്ങി. മുറിയിലെത്തി അലമാര തുറന്ന് സ്കൂൾ യൂണിഫോം എടുത്തണിഞ്ഞു. മുടിയിൽ വെളിച്ചെണ്ണ വാരിപ്പൊത്തി കണ്ണാടി നോക്കി ഒരു വശത്തേക്ക് ചീകി വച്ചു. അലമാരായടച്ചപ്പോൾ കണ്ണാടിയിൽ അവന്റെ രൂപം കണ്ട് അവന് ചിരി വന്നു. പ്രാതൽ കഴിച്ച് അമ്മയോടും അച്ഛനോടും യാത്ര പറഞ്ഞ് മുൻപേ ഒരുക്കി വച്ചിരുന്ന ബാഗുമെടുത്ത് അവന്റെ BSA സൈക്കിൾ ഉന്തി റോഡിലേക്കിറക്കി സ്കൂൾ ലക്ഷ്യമാക്കി ആഞ്ഞു ചവിട്ടി. ലോനപ്പെട്ടന്റെ പലചരക്കുകട, നാട്ടിലെല്ലാവരും തെയ്യം എന്ന് കളിയാക്കി വിളിക്കുന്ന തിയ്യമ്പുവേട്ടന്റെ പഴയ കുമ്മായം തേച്ച ഓടിട്ട വീട്, കോളജിലേക്ക് ബസ്സ് കയറാൻ വരുന്ന ചേച്ചിമാരെ പഞ്ചാരയാടിക്കാൻ ബസ്സ് സ്റ്റോപ്പിൽ നിരന്നു നിൽക്കുന്ന കാമുകവൃന്ദം…. പോകുന്ന വഴി അവൻ കാണാറുണ്ടായിരുന്നു സ്ഥിരം കാഴ്ചകൾ കണ്ട് അവന്റെ ഉള്ളു നിറഞ്ഞു. ഈ കാഴ്ചകളെല്ലാം നേരിട്ട് കണ്ടിട്ടും അതേ കാഴ്ചകൾ അവന്റെ മനസ്സിൽ വല്ലാത്തൊരഭാവമുണ്ടാക്കി.
നേതാജി മെമ്മോറിയൽ ഹയർ സെക്കണ്ടറി സ്കൂൾ. സ്കൂളിലേക്കുള്ള ആർച്ചിന്റെ മുൻപിൽ സൈക്കിൾ ചവിട്ടി നിർത്തി സ്കൂൾ ബോര്ഡിലേക്ക് ജിത്തു സൂക്ഷിച്ചു നോക്കി. ആദ്യമായി കാണുന്നത് പോലെ. അവിടെ നിന്നും നൂറു നൂറ്റമ്പത് മീറ്റർ ദൂരമുണ്ട് സ്കൂളിലേക്ക്. അവൻ നിൽക്കുന്നിടത്തു നിന്ന്‌ സൈക്കിൾ തള്ളിക്കൊണ്ട് പോകാനേ അനുവാദമുള്ളു. സൈക്കിളിൽ നിന്നിറങ്ങി അവൻ ചുറ്റുപാടുകൾ വീക്ഷിച്ചുകൊണ്ട്‌ നടന്നു. ചുറ്റിലും പല ക്ലാസ്സുകളിൽ പഠിക്കുന്ന കുട്ടികൾ നടന്നു പോകുന്നു. പക്ഷെ മനസ്സ് നിറയെ അവളായിരുന്നു. കോകില…. കോകില മിസ്സ്‌. ഉത്തരം കണ്ടെത്താനുള്ള ഒരുപാട് ചോദ്യങ്ങൾ മനസ്സിലിട്ടുരുട്ടി അവൻ ഓരോ അടിയും കരുതലോടെ എടുത്തു വച്ചു. സ്കൂളിൽ അവനൊരു ഇരട്ടപ്പേരുണ്ടായിരുന്നു. തോൾ ചരിച്ച് മോഹൻലാലിനെപ്പോലെ നടന്നിരുന്ന അവനെ പിള്ളേർ ‘എട്ടേ പത്തേ’ എന്നാണ് വിളിച്ചിരുന്നത്. ത്ന്റെ ഊഹം ശരിയാണെങ്കിൽ ഇപ്പോൾ സ്കൂളിന്റെ രണ്ടാം നിലയിൽ നിന്ന് സയൻസ് ബാച്ചിൽ തോറ്റിരിക്കുന്ന രണ്ടു മുതുക്കന്മാർ വരാന്തയിൽ നിന്ന്‌ തന്റെ നടത്തം അനുകരിച്ച് ഇരട്ടപ്പേര് വിളിച്ചു കളിയാക്കും. സൈക്കിൾ കോമ്പൗണ്ടിന്റെ ഒരറ്റത്ത് സ്റ്റാണ്ടിട്ട് വച്ച് സ്കൂൾ പടികൾക്ക് നേരെ നടന്നടുത്തപ്പോൾ മുകളിൽ നിന്നും കൂക്കുവിളിയും ചിരിയും കേട്ട് അങ്ങോട്ട് നോക്കി. അവിടെ അതാ ആ മഹദ് വ്യക്തികൾ അവന്റെ നടത്തം അനുകരിക്കുന്നു, എട്ടേ പത്തേ…..