കൂരാചുണ്ടിലെ ന്യുഇയർ രാവ് [മീര വിശ്വനാഥ്] 450

നബൂ…. വിട്… അവൾ ഒരുനിമിഷം സ്ഥലകാലബോധം വന്നത് പോലെ കുതറിമാറാൻ ശ്രമിച്ചു. നബീൽ അവളെ സ്വതന്ത്രയാക്കി..

“ഞാൻ കേക്ക് എടുത്ത് വരാം… ന്യുഇയർ ആകാനായി… ” നബീൽ അതും പറഞ്ഞു താഴേക്ക് പോയി… നസീമ ബാൽക്കണിയിൽ തന്നെ നിൽപ്പാണ്… വികാരത്തിന്റെ വേലിയേറ്റം മനസിൽ ഓളങ്ങൾ സൃഷ്‌ടിച്ചു നുരപതയിക്കുന്നു…. അവൾ ഹൻഡ്‌റൈലിൽ കൈകൾ നീട്ടി കുന്തിച്ചു നിന്നു…

അപ്പോഴേക്കും നബീൽ കേക്കുമായി എത്തിയിരുന്നു… അൽപ്പം മുറിച്ചെടുത്ത് അവൻ നസീമയുടെ വായിലേക്ക് നീട്ടി… അവൾ അവന്റെ വിരളടക്കം വായിലേക്ക് താഴ്ത്തി കേക്ക് വലിച്ചെടുത്തു അവന്റെ വിരലുകൾ ഊമ്പി… അവൻ വീണ്ടും വീണ്ടും കേക്ക് എടുത്ത് ഉമ്മയുടെ വായിൽ കൊണ്ട് വെച്ചു. അവളത് ഊമ്പി ഊമ്പി വിരലുകളുടെ ഇടയിൽ നാവിട്ട് ചുഴറ്റി… അല്പം കേക്ക് എടുത്ത് അവന്റെ വായിലും വെച്ചു കൊടുത്തു… അവനും ഊമ്പി വലിച്ചു…

സമയം 12 ആകാനായി അവർ എല്ലാ ലൈറ്റും ഓഫ് ചെയ്ത് കൂരിരുട്ടിൽ ബാൽക്കണിയിൽ വന്ന് നിന്നു… അങ്ങകലെ നിന്നും ഉയരുന്ന പടക്കങ്ങളുടെ ശബ്ദം… അതോടൊപ്പം ആനചോലയിൽ നിന്നും അതി ശക്തമായ ചിഹ്നം വിളി കൂടെ അവർ കേട്ടു…

ഹാപ്പീ ന്യുഇയർ ഉമ്മാ…. നബീൽ ഉമ്മയെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചു കാതിൽ മൊഴിഞ്ഞു…

ഹാപ്പീ ന്യുഇയർ നബൂ….” അവൾ സ്നേഹർദ്രമായി അവന്റെ കവിളിൽ ഒന്ന് ചുംബിച്ചു… അവളുടെ ചുണ്ടിൽ നിന്നുള്ള നനവ് അവന്റെ കവിളിൽ പതിഞ്ഞു…

“ആനക്കും ന്യുഇയർ ആണെന്ന് തോന്നുന്നു… ചിഹ്നം വിളി കേട്ടില്ലേ….” അവൻ ചിരിച്ചു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു

“അവിടെ ആനക്ക് ന്യുഇയർ, ഇവിടെ കാട്ട്പോത്തിന് ന്യുഇയർ….ഹിഹി” നസീമ നബീലിനെ കളിയാക്കി കുലുങ്ങിച്ചിരിച്ചു…

ഉമ്മയെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചു നിൽക്കുന്ന സുഖം കൊണ്ട് നബീൽ അതൊന്നും അറിഞ്ഞില്ല… അവൻ കൂടുതൽ കൂടുതൽ ഉമ്മയെ അമർത്തി പിടിച്ചു…

“നബൂ…. അകത്ത് പോകാം…. “അല്പ നേരത്തെ മൗനത്തെ കീറിമുറിച്ചു കൊണ്ട് നസീമ ആവശ്യപ്പെട്ടു…

“വേണ്ട… ഇങ്ങനെ നിക്കാം…. ”

“ഉമ്മാക്ക് വയ്യ നബൂ… കുഴയുന്നു….” വൈനിന്റെ ലഹരി അവളിൽ അൽപ്പം പ്രവർത്തിച്ചു വരുന്നുണ്ടായിരുന്നു..

“കഴക്കുന്നുണ്ടോ…..?” നബീൽ ആർദ്രമായി നസീമയുടെ ചെവിയിൽ അടക്കം ചോദിച്ചു.