കോതമ്പ് പുരാണം 2 [വിശ്വാമിത്രൻ 117

അപ്പോഴേക്കും നീയിങ്ങു എത്തിയാൽ മതി”

കട്ടിലിൽ കിടന്നു ഞാൻ ആലോചനയിലാണ്ടു. ഇനി ഞാൻ ചെല്ലുമ്പോഴേക്കും അങ്ങേരുടെ ദീനമെല്ലാം മാറിയാലോ?

താമരയുടെ ഇലകൾ വാടുന്നതുപോലെ.

അപ്പൊ ഈ ആഴ്ച തന്നെ ചെന്ന് പണി തുടങ്ങണം. ബാക്കിയുള്ള രണ്ടു പരീക്ഷ. അത് അടുത്ത വർഷം എഴുതാവുന്നതേ ഉള്ളു. ബാക്കി ആറും ജയിക്കുമെന്ന് ഉറപ്പാണ്.

താമര തണ്ടിൽ നിന്നും ഒരു കുഞ്ഞു താമര മൊട്ടു മുകളിലോട്ടു വന്നു.

കൂടുള്ളവന്മാരോടൊന്നും പറയാൻ നിന്നില്ല. നേരത്തെ കിടന്നുറങ്ങി. രാവിലെ അവന്മാര് ഉണര്ന്നെ മുൻപേ കയ്യിൽകിട്ടിയതും അശയിലും ഉള്ളതൊക്കെ ബാഗിലാക്കി, ശശിയോട് അമ്മാവന്റെ ബന്ധുവിന് സുഖമില്ലെന്നും പറഞ്ഞോണ്ട് മുങ്ങി.

ടൗണിലെ ബസ്സ് സ്റ്റാൻഡിൽ നിന്ന് അഞ്ചലിലോട്ടു വണ്ടി കയറി. എന്ത് ചെയ്യും എന്നൊന്നും ഒരു പ്ലാനും ഇല്ല. എന്തോ ധൈര്യത്തിന്റെ പുറത്തു ഇറങ്ങിയതാണ്. പരീക്ഷ കട്ട് ചെയ്തെന്നു അമ്മയോ അച്ഛനോ അറിഞ്ഞാൽ അധോഗതി ആണ്.

നേരെ അമ്മാവന്റെ വീട്ടിലോട്ടു ചെന്ന്. അപ്പൂപ്പൻ കോലായിൽ ഉണ്ട്.

“നിനക്ക് വെള്ളിയാഴ്ച വരെ പരൂക്ഷ അല്ലെ?”

“ഓ, അതൊക്കെ അടുത്ത കൊല്ലവും എഴുതാം അപ്പൂപ്പാ”.

ചില്ലറ പൊടികൈകൾ പ്രയോഗിച്ചപ്പോൾ അപ്പുപ്പൻ ഒരു മുറുമുറുപ്പോടെ സമ്മതിച്ചു. അമ്മായിയേയും കയ്യിലെടുത്തു, അമ്മാവനോട് പറയാനും അമ്മയോട് പറയരുതെന്നും ചട്ടം കെട്ടി.

അവിടിരുന്നു പ്രാതൽ കഴിക്കുമ്പോൾ അമ്മായി അമ്മാവനോട് ഫോണിൽ സംസാരിച്ചു. എങ്ങനെയൊക്കെയോ അനുനയിപ്പിച്ചു എന്ന് തോന്നുന്നു. ഭക്ഷണവും കഴിഞ്ഞു അപ്പൂപ്പന്റെ സ്‌കൂട്ടറും എടുത്തു ഞാൻ ഫൗണ്ടറിയിലോട്ടു ഇറങ്ങി.

വീട്ടിൽ നിന്ന് ഒരു നാല് കിലോമീറ്റർ ദൂരമേ ഉള്ളു. അവിടെ പണി തകൃതിയായി നടക്കുന്നു. മുണ്ടും മടക്കിക്കുത്തി ഇടുപ്പിൽ കയ്യും വെച്ച് എന്നെ തന്നെ കാത്തു നിൽക്കുന്നു മ്യാമൻ.

ചെവി പൊന്നാക്കി.

“നിന്നോട് എന്ന് വരാനാ പറഞ്ഞെ? ഇന്നാണോ? എന്നിട്ട് അച്ഛന്റെയും അവളുടെയും വക്കാലത്തുമായി വന്നേക്കുന്നു! ചേച്ചി അറിഞ്ഞാൽ എന്നെ വെച്ചേക്കില്ല. അവരുടെ വേവലാതി നിനക്കറിയുമോ?”, ഇത്യാദി ഉപദേശങ്ങളും കുറ്റംപറച്ചിലും കഴിഞ്ഞു പുള്ളി വെളിയിലോട്ടിറങ്ങി പോയി.

പുവർ മാൻ. ഉച്ചയാവുമ്പോഴേക്കും തണുത്തോളും.

ആകാംഷയോടെ ഞാൻ അകത്തുള്ള ആലയിലേക്കു നടന്നു.

ആലയിൽ ഒറ്റകുഞ്ഞില്ല. സാധനങ്ങൾ ഒക്കെ അലമ്പായി കിടക്കുന്നു. മറിഞ്ഞു വീണ ലോഹം കട്ടപിടിച്ചിരിക്കുന്നു. ഫുൾ അലങ്കോലം. ഫൗണ്ടറിയിൽ മറ്റു പണികൾ നടക്കുന്നുമുണ്ട്.

വെളുപ്പാന്കാലത്തു വണ്ടി പിടിച്ചു വന്നത് മിച്ചം. തെറ്റ് എന്റെ ഭാഗത്തായിരുന്നു. തങ്കച്ചൻ ഹോസ്പിറ്റലിൽ അല്ലെ, അപ്പൊ ഭാര്യ അങ്ങേരുടെ കൂടെ നില്പുണ്ടാകും.

ആദ്യം തറയിൽ കട്ടപിടിച്ചിരിക്കുന്ന അലൂമിനിയം മാറ്റണം. അല്ലേൽ തെന്നി വീഴും. അത്യാവശ്യം തെറിച്ചാണ് വീണത്. അതുകൊണ്ടു അധികം ആഴമില്ല.