കൊതി തീരാത്ത പെണ്ണ് 2 [സിദ്ധാർത്ഥൻ] 196

അതായിരുന്നു….,    രമ്യ     ടീച്ചറുടെ           മുഖത്ത്..

” ഒന്ന്           പോകുന്നുണ്ടോ          ഇനീം          കൊതിപ്പിക്കാതെ…!”

സ്കൂൾ             വാർഷികം          ഗംഭീരമായി          നടന്നു…

മുഖ്യ           ആകർഷണം          സ്റ്റാഫിന്റെ          നാടകം       തന്നെ        ആയി….

സിനിമയിൽ            എന്ന     പോലെ   അത്രമേൽ           ഇഴുകി          അഭിനയിച്ചതാണ്          നാടകത്തിന്റെ       ഗംഭീര         വിജയത്തിന്റെ        അടിസ്ഥാനം … കഥാപാത്രങ്ങൾ     ഇങ്ങനെ          തൊട്ടുരുമ്മി         അഭിനയിച്ചത്             സ്റ്റാഫിന്റെ        ഇടയിലും           വിദ്യാർത്ഥികളുടെ      ഇടയിലും        സജീവ ചർച്ചയായി

അഭിനയത്തിനിടയിൽ             ടീച്ചറുടെ          കൊങ്ക ദ്വയത്തിന്റെ        ഗാംഭീര്യം          മനസ്സിലാക്കാൻ     ദാസ്        സാറിനും          ടീച്ചറെ           കൊതിപ്പിച്ച്         നിർത്തുന്ന         തോക്കിന്റെ           കാഠിന്യം         മനസ്സിലാക്കാൻ             ടീച്ചർക്കും   കഴിഞ്ഞത്          മറ്റാരും         അറിഞ്ഞില്ല…..

നാടകം            കഴിഞ്ഞ      ദിവസം   രാത്രി         ഏറെ      വൈകി           ടീച്ചറുടെ           കോൾ          എത്താൻ….

” സ്വന്തം           ശിഷ്യരുടെ          മുന്നിൽ          കാണിക്കാൻ          പാടുള്ളതായിരുന്നോ           കാട്ടി     കൂട്ടിയത്….?     ജമന്തി         ടീച്ചർ        പറയുവാ….” നിങ്ങൾ         എന്താ     നസീർ_ ഷീല    ജോഡിയാ…?” എന്ന്

”  ടീച്ചർക്ക്      പറയാൻ         മേലായിരുന്നോ…  ഭാര്യയും         ഭർത്താവും         ആണെന്ന്….?”

” അങ്ങനെ            ഞാൻ        പറഞ്ഞാലോ…?”

” ധൈര്യമായി…”

” ജമന്തി          ടീച്ചറെ          ഞാൻ    കൊതിപ്പിക്കും…. നാളെ…!”

ടീച്ചർ         ആഹ്ലാദ         തിമിർപ്പിലായിരുന്നു….

******

മൂന്ന്           മാസം          കഴിഞ്ഞില്ല…..

ദാസും           ടീച്ചറും       ഒരു        കട്ടിലിൽ           ആയി         ഉറക്കം…

സ്കൂളിനടുത്ത്             വെമ്പായത്ത്     ഒതുക്കമുള്ള          ഒരു         കൊച്ചു       വീട്            വാടകയ്ക്ക്           എടുത്ത്        താമസം       തുടങ്ങി

പുതു        മോടിക്ക്          ഒപ്പം      കൂടിയ            വേണ്ടപ്പെട്ടവർ         എല്ലാം           അരങ്ങ്               ഒഴിഞ്ഞു

ദാസും           രമ്യയും      മാത്രമായി….

ഉണ്ണാൻ           കൃത്യ      സമയം      പാലിച്ച              ദാസിനും         രമ്യയ്ക്കും          പണ്ണാൻ          പ്രതേകിച്ച്           സമയം           വേണ്ടെന്നായി…

സൗകര്യം            ഒക്കുമ്പോൾ       ചിലപ്പോൾ            സമയം          സൗകര്യ പ്പെടുത്തിയും         അവർ       തിമിർത്ത്            ഭോഗിച്ചു..

ഒരു         കാര്യം        അവർ          യോജിച്ച്          തീരുമാനിച്ചു…,

” മൂന്ന്           കൊല്ലത്തേക്ക്         മൂന്നാമത്            ഒരാൾ         വേണ്ട…”

അത്താഴം          കഴിഞ്ഞ്        സെറ്റിയിൽ          അർദ്ധ നഗ്നനായി        ഇരുന്ന            ദാസിന്റെ       മടിയിൽ      കിടന്ന്            മാറത്തെ          മുടിച്ചുരുൾ         നിവർത്ത്         അലസമായി            ടി വി          കാണുന്നതിനിടയിൽ           രമ്യ     പറഞ്ഞു..,

”   ഞാൻ            ഒരൂട്ടം      കാര്യം          പറയട്ടെ…?”

” എന്തിന്            ഒരൂട്ടം…. ഒരായിരം      കാര്യം         പോരട്ടെ..”

”  ഇവിടെ          ഇപ്പം         നമ്മൾ    മാത്രം… എന്തും          നമ്മുടെ         ഇഷ്ടം      പോലെ….  നമുക്ക്        ഒരു       ചേഞ്ച്       ആയാലോ…?”

1 Comment

Add a Comment
  1. “‘നന്നായി എഴുതി അഭിനന്ദനങ്ങൾ.!!”

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *