കോട്ടയം കൊല്ലം പാസഞ്ചർ 11 [ഉർവശി മനോജ്] 266

“വിഷമിക്കേണ്ട മകൻ ചതിച്ചാലും നിങ്ങളെ ഞാൻ ചതിക്കില്ല “

എല്ലാം കേട്ട് കഴിഞ്ഞ് അവളുടെ നെറുകയിൽ തലോടി ജിജോ പറഞ്ഞു.

ഇരു കൈകളാലും ആര്യ ദേവി ജിജോയേ ചുറ്റി വരിഞ്ഞു ..

പതിയെ അവന്റെ ചെവിയിൽ പറഞ്ഞു,

“നിന്റെ ഇൗ വാക്കുകൾ മതി എനിക്ക് ധൈര്യത്തിന് ”
നെറുകയിൽ ഒരു മുത്തം അവൾക്ക്
മറുപടി ആയി സമ്മാനിച്ച് തന്നിലേക്ക് കൂടുതൽ ചേർത്തു നിർത്തി. ആ രാത്രിയുടെ മറവിൽ അവർ കൂടുതൽ ചേർന്നു.

കണ്ണുനീർ ഒലിച്ചിറങ്ങിയ ഉപ്പു രസമുള്ള ആര്യ ദേവിയുടെ കവിളിൽ ചുംബിച്ചുകൊണ്ട് അവൻ സ്വയം പറഞ്ഞു,
‘ഇൗ സൗന്ദര്യ ധാമത്തെ ആർക്കും വിട്ട് കൊടുക്കുവാൻ ഞാൻ തയ്യാറല്ല ‘

പതിയെ അവന്റെ കൈകൾ നൈറ്റിക്ക് മുകളിലൂടെ ആര്യ ദേവിയുടെ മുലകളിൽ അമർന്നു. ബ്രായുടെ ബന്ധനത്താൽ തനിക്ക് ഏറ്റവും പ്രിയപ്പെട്ട മാതള കുടങ്ങൾ അവൻ പതിയെ തലോടി.

ഒരു നിമിഷം നിറഞ്ഞ കണ്ണുകളോടെ അവൾ ജിജോയെ നോക്കി … പതിയെ അവനോടായി പറഞ്ഞു ,

“എന്റെ മകനെ രക്ഷിക്കുവാൻ സബ് ഇൻസ്പെക്ടർ ജോണി യുടെ മുന്നിൽ എന്റെ ശരീരം എനിക്ക് നൽകേണ്ടി വന്നാൽ .. പിന്നീട് ഒരിക്കലും ഞാൻ നിന്റെ മുൻപിൽ വരില്ല .. എനിക്ക് .. എനിക്കത് സാധിക്കില്ല ജിജോ “

“ഞാൻ ജീവനോടെ ഉള്ളടത്തോളം കാലം ഇനി നീ ആർക്കു മുന്നിലും വഴങ്ങേണ്ടി വരില്ല …”

അതും പറഞ്ഞ് കൊണ്ട് അവൻ ആര്യ ദേവിയെ തന്നിലേക്ക് കൂടുതൽ അമർത്തി.

ഒരു മദന കടൽ അടിച്ചുയരുന്നത് അവർ രണ്ടു പേരും അറിയുന്നുണ്ടായിരുന്നു. അത് വെറും കാമ സംതൃപ്തി മാത്രമായിരുന്നില്ല , പരസ്പരം തുണയാണ് എന്ന് അറിയിക്കുവാനുള്ള ആവേശം കൂടി ആയിരുന്നു.

ആര്യ ദേവിയുടെ മാദക ഗന്ധം ജിജോയുടെ മൂക്കിലേക്ക് കയറി , അവളുടെ തേൻ ചുണ്ടുകളെ അവൻ ചെറുതായി കടിച്ചു നോവിച്ചു. അവളും തിരിച്ച് അവന്റെ ചുണ്ടുകളെ വായിലേക്ക് എടുത്തു. പരസ്പരം ആലിംഗനബദ്ധരായി തന്നെ ഇരുവരും വീടിന്റെ പിന്നിലെ പടിയിലേക്ക് ചാഞ്ഞിരുന്നു. ഇരുളിന്റെ മറവിൽ ചിമ്മി അണയുന്ന കണ്ണുകളിലേക്ക് നോക്കി ജിജോ പറഞ്ഞു ,

“ഒരിക്കൽ ഈ ഒരു ദർശനത്തിനായി ഈ പടവുകളിൽ ഞാൻ പതുങ്ങി നിന്നിട്ടുണ്ട് ഒരു കള്ളനെ പോലെ ..”

“അന്ന് നീ എൻറെ തായിരുന്നില്ലല്ലോ ജിജോ ”
അവളുടെ മുഖം തുടുക്കുന്നത് അവൻ കണ്ടു.

“ഇളങ്കാറ്റിൽ ഒരു ബീഡി മണം നിനക്ക് കിട്ടുന്നുണ്ടോ …?”