കൊട്ടിയാംപാറയിലെ മറിയക്കുട്ടി 6 [സണ്ണി ലിയോൾ] 166

അച്ചന്റെ സാധനം ഒറ്റക്കുതിപ്പിന്ന് ഒരാഴ്ചയ്ക്ക് മുൻപത്തെ ദിവസങ്ങളിലേക്ക് പോയി…

പക്ഷെ ഒരു നിമിഷം കൊണ്ട് അച്ചന്റെ

മനസ് പാടില്ലെയെന്ന് വിലക്കി. കാരണം

കുറ്റബോധത്തോടെയാണ് നാൻസി

അവിടുന്ന് ഇറങ്ങി വന്നത്… താത്പര്യമില്ലെങ്കിൽ വേണ്ട എന്ന് പറഞ്ഞ്

ആശ്വസിപ്പിച്ചാണ് അന്ന് താൻ വിട്ടത് …

മാത്രമല്ല.. കമ്പ്യൂട്ടറ് പഠിപ്പിച്ച് ആശകുട്ടിയെ

ഒന്നടുപ്പിച്ച് ലാളിക്കണമെങ്കിൽ നാൻസി

വിചാരിക്കണം.

“മും.. ക്ക് ഹും…”

ബർമുഡയ്ക്ക് മുന്നിലെ പയ്യന്റെ കൂടാരത്തിനെ ഒന്ന് പിടിച്ചൊതുക്കി വച്ച്

അച്ചൻ ചുമച്ചു.

“അയ്യോ… അച്ചനായിരുന്നോ..

ഞാൻ പെട്ടന്ന് പേടിച്ചു പോയി”

തല പൊക്കി നോക്കിയ നാൻസി

ബർമുഡയിൽ തടവുന്ന അച്ചനെ കണ്ട്

നാണിച്ച് നിന്നു .

““പേടിക്കാൻ ഞാൻ മനുഷ്യനല്ലെ …. നാൻസി” നാൻസിയുടെ രൂപവും നാണവുമൊക്കെ കണ്ട് അച്ചന്റെ മുഷിപ്പ്

മാറിത്തുടങ്ങി… അച്ചന്റെ ഉണർവിനൊപ്പം

കുണ്ണക്കുട്ടനും ഉണർന്നു തുടങ്ങി.. നാൻസിയുടെ മുന്നിൽ നേരിട്ട് പിടിച്ചൊതുക്കാൻ അച്ചന് കഴിയാത്തതുകൊണ്ട്.. അവൻ ശക്തിപ്രാപിച്ച് ബർമൂഡ അനക്കി തുടങ്ങി..

“ഇവിടെ എന്നെക്കാണാൻ ഇച്ചായനല്ലാതെ

ആര് വരാനാ അച്ചാ..പിന്നെ ഈ നിക്കറുവിട്ടോണ്ട് ഇങ്ങോട്ടെങ്ങനെ വന്നച്ചോ”

നാൻസി കുണുങ്ങിക്കൊണ്ട് അച്ചന്റെ ബർമുഡയിൽ പാളി നോക്കി.

“കാറിലല്ലേ …. വന്നത് നാൻസി..

ആര് കാണാനാ … അല്ലെങ്കിലും കണ്ടാന്നാ

ഇന്നത്തെ കാലത്ത് ..”