കൊട്ടിയാംപാറയിലെ മറിയക്കുട്ടി 8 [സണ്ണി ലിയോൾ] 173

തനിക്ക് ആ കഴപ്പി തമന്നകുട്ടിയെ വളച്ചെടുക്കാൻ പറ്റു…

സുബിന്റെ വീട്ടിലെ വാതിൽക്കലെത്തിയ അച്ന് വാതിലടഞ്ഞ് കിടക്കുന്നത് കൊണ്ട് രക്തത്തിലലിഞ്ഞ ഒരു സംശയം അപ്പോൾ മുള പൊട്ടി. അച്ചനൊന്ന് ചുറ്റും നോക്കി

അടഞ്ഞ ജനൽ പാളികളിൽ ചെവിയോർത്തു… ആഹാ.. സംശയിച്ചത് തന്നെ. എന്തൊക്കെയോ കുശുകുശുക്കുന്നുണ്ട് അവൻ. മും.. മിണ്ടാപ്പൂച്ച കലമുടയ്ക്ക് മെന്ന് വിചാരിച്ച് ചെവിയോർത്ത അച്ചൻ ആശയുടെ ഉയർന്ന ശബ്ദം കേട്ട് ഞെട്ടി.

“ എടാ.. നീയെന്ത് ആണാടാ.. ഒരു പ്രാവിശ്യം കൂടി മതീന്ന് ഞാൻ പറഞ്ഞില്ലേ.. എന്തായാലും ഞാൻ നിന്നെയേ കെട്ടു..പിന്നെ ഇപ്പോ ചെയ്യണേ..നെന്നാ”

““ആശേ.. ഞാൻ കുറേ നേരമായി പറയുന്നു..

നടക്കില്ല.. അങ്ങനെ ഒരു പാപം ചെയ്തു പോയി. ഇനി ആവർത്തിക്കില്ല.””

““പോടാ.. മണു കുണാപ്പി.. ആ റോസിന്റെ

വായിന്ന് തന്നെ അവളുടെ കൊതിപ്പിക്കുന്ന കഥ കേട്ടിട്ടും ; ഇപ്പം

വീട്ടീന്ന് അത് കണ്ടിട്ടും ..നിനക്ക് മനസ്സിലായില്ലേ.. പറഞ്ഞിട്ട് കാര്യമില്ല..

ഞാൻ പോണ്”

ആശ വാതില് കൊട്ടിയടയ്ക്കുന്ന ശബ്ദം കേട്ട് ജോബിനച്ചൻ ഞെട്ടി.!

കർത്താവേ.. വീട്ടിലെ എന്താണോ അവള് കണ്ടത്?. വെറുതെയല്ല ആ ചെറുക്കന്റെ മുഖത്തൊരു വാട്ടം.. അച്ചൻ പരുങ്ങിക്കൊണ്ട് ഓടി മുറ്റത്ത് വന്ന് ഒന്നുമറിയാത്ത പോലെ നിന്നു.

അവസാനം വരെ പിടിച്ച് നിൽക്കാനുള്ള

‘ഡിഫൻസ്’ ഒക്കെ നല്ലപോലെ അറിയാവുന്ന അച്ചൻ മുഖത്ത് വിനയം

വാരിത്തേച്ച് പുറത്തേക്ക് വരുന്ന ആശയെ നോക്കി.

““അല്ല.. അച്ചൻ പോയില്ലാര്ന്നോ”

അവളുടെ മുഖത്തെ കള്ളനാണച്ചിരി കണ്ട് അച്ചന് ആശ്വാസവും പ്രതീക്ഷയും തോന്നി.

““അല്ല മോളു.. കമ്പ്യൂട്ടറ് പഠിക്കാൻ നാളെത്തൊട്ട് ഒരു മൂന്ന് മണിയാവുമ്പോ

വരണം കെട്ടോ”