കുടമുല്ല 1 [Achillies] 1145

“ആടാ മൈരേ…ഞാൻ ഒന്ന് മുള്ളട്ടെ എന്നിട്ട് ചാടിക്കാം…”

അവൻ നടന്നു ചിറയുടെ വരമ്പിൽ മുണ്ടും പൊക്കി മുള്ളി.

“ഡാ…നാളെ കല്യാണം നടക്കാൻ പോവുന്ന ഒരു പെങ്കൊച്ചിനെ നമുക്ക് ഒന്ന് ചാടിക്കണം, നീ ഞാൻ പറഞ്ഞത് ശെരിക്കും കേട്ടോ…”

“ഹാ കേട്ടെടാ മൈരേ…ഒന്നു മുള്ളി കഴിഞ്ഞിട്ട് പോകാം…”

ഒരു കൂസലുമില്ലാതെ ആഹ് നാറി പറയുന്നത് കേട്ട് ഞെട്ടിയത് ഞാൻ ആണ്, ഇന്ന് ഫുൾ ഞെട്ടലിന്റെ ദിവസം ആണല്ലോ…

ആഹ് എന്ത് മൈരേലും ആവട്ടെ അവൻ വരാം എന്ന് പറഞ്ഞതുകൊണ്ട് ഞാനും ഒന്നു കൂൾ ആയി. അപ്പോഴേക്കും ഫോണിൽ അനിയന്റെ മെസ്സേജ് വന്നു കിടപ്പുണ്ട് ലൊക്കേഷനും ഒരു കോണ്ടാക്ട് ഉം.

“ചാരു(ശരണ്യ)”

എന്നു എഴുതിയ കോണ്ടാക്ട്, ശരണ്യ ഇവന് ചാരുവായിരിക്കും,..

“ബാ പോവാം…”

നോക്കുമ്പോൾ മനീഷ് ഒരു സൈക്കിൾ പിടിച്ചു എന്നെ നോക്കി നിൽക്കുന്നു, ചെത്താൻ വരുന്ന സാബു ചേട്ടന്റെ മുഴുവൻ സൈക്കിൾ.

“ഇതെന്തിനാ മൈരേ ഈ സൈക്കിൾ….”

“ബൈക്ക് ഒക്കെ റിസ്ക് ആണ്…ഇതാവുമ്പോൾ സൈഡിൽ എവിടേലും വെക്കാം ആരും സംശയിക്കേമില്ല,….”

ഹോ മൈരന്റെ ബുദ്ധി… ലൊക്കേഷൻ വെച്ചു ഇവിടുന്ന് ഒരു രണ്ടു കിലോമീറ്റർ ഉള്ളൂ… ഏതു മൈരനാണവോ റോഡ് പണിതത് അഞ്ചു സെക്കന്റ് നേരെ ഉള്ള റോഡില്ല ഫുൾ വളഞ്ഞും പുളഞ്ഞും,

എങ്ങനെയോ ചവിട്ടി കുത്തി ഗൂഗിൾ അമ്മച്ചി പറഞ്ഞ സ്ഥലത്തെത്തി, കിറുകൃത്യം വെൽക്കം ബോര്ഡിന്റെ അണ്ണാക്കിൽ കൊണ്ടു നിർത്തി തന്നു.

അകത്തേക്ക് കയറാൻ ഒരുങ്ങിയ എന്റെ കൈക്ക് മനീഷ് പിടിച്ചു.

“മുൻപിക്കൂടി തന്നെ വേണോ…ഇതിനൊക്കെ ഒരു ശാസ്ത്രീയ വശം ഉണ്ട് ബാ ഇങ്ങട്…”

സൈക്കിളും ഉന്തി എന്റെ കയ്യും വലിച്ചു അവൻ മതിലിന്റെ ചാരെ കൂടെ വീടിന്റെ പിന്നിലേക്ക് നടന്നു.

പിറകിലേക്ക് പോകും തോറും ഇരുട്ട് കേറി വരുന്നത് കണ്ട ഞാൻ ഫോൺ തപ്പി എടുത്തു ഫ്ലാഷ് ഓണാക്കി,

“ഓഫ് ആക്കെടാ മൈരേ…എങ്കി നിനക്ക് പെട്രോമാക്‌സ് കൊണ്ട് വന്നു കത്തിക്കായിരുന്നില്ലേ….”

മനീഷ് കുരച്ചു, തെണ്ടിയുടെ ഒടുക്കത്തെ ഷോ…അവശ്യമുണ്ടായി പോയി ഇല്ലേൽ ഒരു ചവിട്ടു കൊടുക്കായിരുന്നു.

വെട്ടുക്കല്ലുകൊണ്ടു പാതിപ്പൊക്കത്തിൽ കെട്ടിയ മതിലിൽ അവൻ സൈക്കിൾ ചാരി. എന്നിട്ടു അതിൽ വലിഞ്ഞു പിടിച്ചു നിരങ്ങി അപ്പുറത്തു കടന്നു. അത്യവശ്യം വലിയ ഒരു തൊടിയുടെ നടുവിലാണ് വീട്, പിറകെ ഞാനും ഇറങ്ങി,.