കുടമുല്ല 1 [Achillies] 1145

പിന്നെ ചെറിയ ഒരു പുഞ്ചിരിയോടെ തിരികെ വീട്ടിലേക്ക് നടന്നു, തോപ്പിന്റെ അതിര് കടന്നതും അച്ഛനും അമ്മയും എന്നെയും നോക്കി കണ്ണും തള്ളി നിക്കുന്നു.

“ഇനി എന്താണാവോ….”

എന്നാലോചിച്ചു ഞാൻ അവരുടെ അടുത്തുകൂടെ കടന്നു പോവാൻ ഒരുങ്ങി,.

“ഡാ….”

അച്ഛന്റെ വിളി, എന്തു പറയാൻ ആണെന്ന് ഏകദേശം ഒരൂഹം ഉള്ളതുകൊണ്ട് തിരിഞ്ഞു,

“നിനക്ക്….നിനക്ക്….അവിടുന്നു തല്ലു കിട്ടി എന്ന് അവര് പറഞ്ഞു,…നിനക്ക് തലയ്ക്ക് എന്തെങ്കിലും കുഴപ്പം ഉള്ളതായിട്ട് തോന്നുന്നുണ്ടോ… എന്തേലും പെരുപ്പോ….മൂളലോ മറ്റോ…”

അറച്ചറച്ചാണ് അച്ഛൻ ചോദിച്ചത്,… ഇപ്പ എങ്ങനെ ഇരിക്കണ്‌, രാവിലെ പ്രകൃതി സൗന്ദര്യം ഒന്നാസ്വദിക്കാൻ ഇറങ്ങിയ ഞാൻ ഒറ്റ സെക്കന്റ് കൊണ്ടല്ലേ വട്ടനായത്,

“എനിക്ക് കുഴപ്പൊന്നുമില്ല അച്ഛാ….ഞാൻ ചുമ്മ ഒന്നു നടക്കാൻ…”

പറഞ്ഞൊപ്പിച്ചു എങ്ങനെലും ഊരാനായി ഞാൻ പതിയെ നടന്നു,

“വിവി….”

അച്ഛന്റെ പണ്ടുള്ള വിളി ആയിരുന്നു, ഞാൻ ഒത്തിരി മിസ് ചെയ്ത വിളി, തിരിഞ്ഞു നിന്ന എന്റെ മുന്നിൽ അങ്ങേരു നിന്നു,

“നമുക്കൊന്നു നടക്കാടാ…വാ…”

എന്റെ മുന്നിലൂടെ അതും പറഞ്ഞു പതിയെ നടന്ന അച്ഛന്റെ പിന്നാലെ ഞാനും കൂടി,

“ആഹ് കൊച്ചിന്റെ പേരെന്താടാ….”

നടക്കുന്നതിനിടയിൽ അച്ഛൻ ചോദിച്ചു.

“ശരണ്യ…”

“ഉം….. …..പെട്ടെന്ന് നീ ഇന്നലെ ഒരു പെണ്ണിനേം വിളിച്ചു വീട്ടിൽ വന്നപ്പോൾ ഉൾകൊള്ളാൻ പറ്റിയില്ല,…നിന്റെ ജീവിതോം നിന്റെ കാര്യോം ഒന്നും ഓർക്കാഞ്ഞിട്ടല്ലട,….നിനക്ക് തന്നെ അറിയാലോ….”

“അച്ഛാ ഞാൻ….”

പറയാൻ വന്നപ്പോൾ അച്ഛൻ കൈ പൊക്കി തടഞ്ഞു,…

“സാരമില്ല….കണ്ടിട്ട് പാവം കുട്ടിയാണ് എന്നു തോന്നുന്നു… വിശ്വസിച്ചു കൂടെ പോന്നതാ… കരയിക്കരുത്….പോകാൻ വേറെ ഇടം ഒന്നുമില്ല,….മനസ്സിലുണ്ടാവണം…”

അച്ഛൻ പറഞ്ഞു, പിന്നെ തിരികെ നടന്നു, എല്ലാം കേട്ടു നടക്കുമ്പോൾ പല പ്രാവിശ്യം എല്ലാം പറയണം എന്നുണ്ടായിരുന്നു, പക്ഷെ, എന്തോ പറ്റിയില്ല… തിരികെ നടന്നു ഉമ്മറത്തേക്ക് കയറി, ചുമ്മ ഓരോന്നു ആലോചിച്ചു മുറ്റവും വഴിയും നോക്കി ഇരുന്നു.

“ഏട്ടാ….ചായ…”

കിളിയുടെ കൊഞ്ചൽ, തല തിരിച്ചു നോക്കിയപ്പോൾ അവൾ, കുളിച്ചു ഉടുപ്പ് മാറിയിട്ടുണ്ട്, കയ്യിൽ നീട്ടിപിടിച്ച ചായ, ഞാൻ വാങ്ങിച്ചു,

“താൻ കുടിച്ചോ….?”

“ഉം…”

ഒരു കുട്ടിയെ പോലെ തലയാട്ടി മൂളി.