കുടുംബ കൂട്ടായ്മ [Soman] 461

അവനോടു എന്തെങ്കിലും ചോദിക്കാം എന്ന് വച്ചാൽ അടിയും തൊഴിയും ആയിരിക്കും മറുപടിയായി വരുന്നത്, കൂടെ കേട്ടാൽ അറക്കുന്ന ചീത്തയും. അത് കേട്ട് അകത്തു കിടക്കുന്ന ഭർത്താവ് എഴുന്നേറ്റാൽ പിന്നെ ഇന്ന് ശിവരാത്രി ആയിരിക്കും എന്ന് മനസ്സിലാക്കി അവർ ഒന്നും മിണ്ടാൻ പോയില്ല.

അൽപ്പം പോലും കാലു തറയിൽ ഉറിക്കത്ത മകൻ എങ്ങനെ വീടുവരെ എത്തി എന്നതിലായിരുന്നൂ അവരുടെ ചിന്ത. ഉമ്മറ കൈവരിയിൽ കൈ കുത്തി അവൻ അകത്തേക്ക് കയറാൻ ശ്രമിച്ചെങ്കിലും അതിനു സ്വയം അവനു കഴിയുമായിരുന്നില്ല. തൻറെ തോളിൽ കിടന്ന ടവ്വൽ നെഞ്ചിലേക്ക് വിരിച്ചിട്ട് അവർ അവനെ ചെറുതായി താങ്ങി അകത്തേക്ക് കൊണ്ട് പോയി.

പൂർണ്ണ ആരോഗ്യവാനായ മകനെ താങ്ങി കൊണ്ടുപോകാൻ ശ്രമകരമായിരുന്നു. അവന്റെ വലത്തേ കൈ തന്റെ തോളിലേക്ക് വച്ച്, തന്റെ ഇടത്തേ കൈ അവന്റെ ഇടത്തേ വയറിൽ ചുറ്റിപിടിച്ചു അവർ വേച്ച് വേച്ച് അവനെ അകത്തെ ചെയറിൽ ഇരുത്തി. ഇനി അവൻ ഭക്ഷണം കഴിക്കുമെന്ന് തോന്നുന്നില്ല എന്ന കാരണത്താൽ അവനെ റൂമിൽ കൊണ്ട് കിടത്താൻ തന്നെ അവർ തീരുമാനിച്ചു. അവനോടു അത് പറഞ്ഞെങ്കിലും അതിനു മറുപടി അവ്യക്തം ആയിരുന്നു.

വീണ്ടും അവർ അവനെ ചെയറിൽ നിന്നും ബലമായി കയ്യിലൂടെ എടുത്തു പൊക്കി, എഴുന്നേറ്റ് നിന്നതും ചെയറിൽ ചുറ്റി അവന്റെ ലുങ്കി ചെയറിൽ അഴിഞ്ഞു വീണു. ഇനി അതെടുത്ത് ഉദുപ്പിക്കൻ നിന്നാൽ വീണ്ടും ബലം പ്രയോഗിക്കേണ്ടി വരുമെന്നതിനാൽ അവർ അതിനു മുതിരാതെ അവനെയും കൊണ്ട് താങ്ങി അവന്റെ റൂമിലേക്ക് നടന്നു. അവനെയും കൊണ്ട് റൂമിൽ കയറിയപ്പോൾ തന്നെ വെയ്റ്റ് മൂലം രണ്ടാളും വീഴുമെന്ന് അവർ ചിന്തിച്ച് കാണും, അതിനാൽ റൂമിൽ കിടന്ന ഒരു ചെയറിലേക്ക് തന്നെ അവനെ ഇരുത്തി. ഇപ്പൊൾ തന്നെ അവർ നന്നേ വിയർത്തിരുന്നും ചെയറിൽ ഇരുന്ന മകന് തന്റെ കഴുത്തിൽ കിടന്ന ടവ്വൽ നാണം മറയ്ക്കാൻ കൊടുത്തു.

മൂക്കറ്റം കുടിച്ചു സ്വോബോധം ഇല്ലാതെ ഇരിക്കുന്നവന് എവിടെയാ നാണവും മാനവും. ഇതുവരെ കൊണ്ട് വന്ന സ്ഥിതിക്ക് ബെഡിലേക് കിടത്തിയിട്ട് തന്നെ പോകാം എന്ന് വിചാരിച്ചു വീണ്ടും അവർ മകന്റെ മുന്നിൽ നിന്നും അവന്റെ ഇരുകൈകളും പിടിച്ചു തൂക്കി. അൽപ്പം പ്രയാസപെട്ടെങ്കികും അവർ അതിൽ വിജയിച്ചു. അവന്റെ ഇരുകൈകളും പിടിച്ചു വലിച്ച് എഴുന്നേൾപ്പിച്ചപ്പോൾ അവന്റെ ഇടുപ്പിൽ ചുറ്റിയിരുന്ന ടവ്വൽ വീണ്ടും നിലത്ത് വീണു.