കുടുംബപുരാണം 11 [Killmonger] 362

“എഴുന്നേറ്റിട്ട് കുറച്ച് നേരം ആയി “

“എന്നിട്ട് എന്തേയ് എന്നെ വിളിക്കാഞ്ഞേ…”

“അമ്മ സമാധാനമായി കിടക്കുന്നത് കണ്ടപ്പോൾ വെറുപ്പിക്കണ്ട എന്ന് വച്ചു…”

അമ്മ എന്നെ നോക്കി ചിരിച് എന്റെ നെഞ്ചിൽ ഉമ്മ വച്ചു…

“തലവേദന ഒന്നും ഇല്ലാലോ…”

“ഏയ്‌ ഇല്ല….””

“മ്മ്.. “

“ഇന്നലെ നടന്നത് വല്ലോം ഓർമ ണ്ടോ…?? “

“മ്മ്…”

“എന്തൊക്കെയാ പറഞ്ഞെന്ന് ഓർമ ണ്ടോ..?? “

“മ്മ്…”

“അപ്പൊ. എങ്ങനാ ബാക്കി പരുപാടി…”

“അറിയില്ല…”

“you don’t need this അമ്മ, you deserve so much better …

ഞാൻ എങ്ങാനും ആയിരുന്നേൽ അമ്മേനെ ഇങ്ങനെ ചേർത്ത് പിടിച്ച് സ്നേഹിച്ച വെറുപ്പിച്ചേനെ…”

അമ്മയെ ഒന്നുകൂടെ എന്റെ നെഞ്ചിലേക്ക് ചേർത്ത് പിടിച്ച് കവിളിൽ ഒരു ഉമ്മ കൊടുത്തുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു…

അമ്മ എന്നെ നിറഞ്ഞ കണ്ണുകളാൽ നോക്കി , എന്റെ മുഖം കൈകുമ്പിളിൽ എടുത്ത് മുഖം ആകമാനം ഉമ്മകൾ കൊണ്ട മൂടി, എന്റെ ചുണ്ടുകൾക്ക് മുകളിൽ എത്തിയപ്പോൾ അമ്മ വല്ലാത്ത ആവേശത്തോടെ അവയെ ഉറുഞ്ചി വലിച്ചു, പെട്ടെന്ന് അമ്മ ഞെട്ടി കൊണ്ട് എന്നെ വിട്ട് മാറി തിരിഞ്ഞ് കിടന്നു…

ഞാനാണെങ്കിൽ ക്രോണിക് ബാച്‌ലർ ലെ ഇന്നേസെന്റ് ന്റെ പോലെ ‘ഇവിടെ ഇപ്പൊ ആരാ പടക്കം പൊട്ടിച്ചേ എന്ന അവസ്ഥയിലും….

ഞാൻ തല ഒന്ന് കുടഞ്ഞു, തിരിഞ്ഞ് കിടക്കുന്ന അമ്മയെ പിന്നിൽ നിന്ന് വലിച് എന്റെ നേരെ ആക്കി….

കലങ്ങിയ കണ്ണുകളുമായി ഏങ്ങി കൊണ്ടിരിക്കുന്ന അമ്മയെ കണ്ടപ്പോൾ ഇപ്പൊ ഒന്നും അതിനെ പറ്റി ചോദിക്കണ്ട എന്ന് വച്ചു…

“കരച്ചിൽ നിർത്ത് അമ്മേ, ഇത്രയും കാലം കരഞ്ഞില്ലേ ഇനി മതി…ഇത് ഇനി ഇങ്ങനെ വിട്ടാൽ പറ്റില്ല, ഒരു തീർപ്പ് ഉണ്ടാക്കണം… ഇന്ന് തന്നെ നമ്മൾ ഇത് എല്ലാവരോടും പറയുന്നു, നാളെ അച്ഛനെ വിളിച്ച് അവരുടെ തീരുമാനം എന്താ എന്ന് അറിയുന്നു, ബാക്കി നമുക്ക് അപ്പൊ തീരുമാനിക്കാം…. ഒക്കെ…ഒരു കാര്യം അമ്മ ഓർത്തു വച്ചോ.. ആരൊക്കെ കൂടെ ഇല്ലെങ്കിലും ഞാൻ ഉണ്ടാവും…കേട്ടോ…അത് ഈ കുഞ്ഞി തലയിലേക് ഫീഡ് ചെയ്ത് വെച്ചോ…”