കുടുംബപുരാണം 11 [Killmonger] 362

ഞാൻ കുറച്ചു നേരം അമ്മയെ തന്നെ നോക്കി ഇരുന്നു…

ആരോ വിരൽ ഞൊടിക്കുന്ന ശബ്ദം കെട്ടാണ് ഞാൻ സ്വൊബോധത്തിലേക്ക് വന്നത്.. ഞാൻ ഞെട്ടി തല വെട്ടിച്ചു നോക്കി…അമ്മ എന്റെ മുൻപിൽ അരയ്ക്ക് കൈ കൊടുത്ത് നിൽക്കുന്നു ..

“അല്ല ഷീലകൊച്ചേ, ഇത് ആരെ വശികരിക്കാൻ ഒരുമ്പെട്ടു ഇറങ്യേത?? ഏഹ്..”

“പോടാ അവ്ട്ന്ന്….”

അമ്മ എന്റെ നേർക് ചിരിച്ചുകൊണ്ട് കയ്യൊങ്ങി….ഞാനും തിരിച്ച് ചിരിച്ച് കൊണ്ട് കൈ കൊണ്ട് ഉഗ്രൻ എന്ന് കാണിച്ച്ു ???

അമ്മയുടെ മുഖം നാണത്താൽ ചുവന്നു…

“അപ്പൊ പോവല്ലേ…?? “

ഞങ്ങൾ എല്ലാവരോടും യാത്ര പറഞ്ഞ് അവിടെ നിന്ന് ഇറങ്ങി ..

“എങ്ങോട്ടാട പോകുന്നേ ..?”

“അതൊക്കെ ഉണ്ട് എന്റെ ഷീലകൊച്ചേ ..കുറച്ച് നേരം ഒന്ന് ക്ഷെമി ..”

അമ്മ പിന്നെ പുറത്തെ കാഴ്ചകള് ഒക്കെ നോക്കി ഇരുന്നു .. അമ്മയുടെ മുഖത്ത് എന്തോ സങ്കടം നിഴലിക്കുന്നതായി എനിക് തോന്നി .. ഞാൻ എന്റെ കൈ എടുത്ത് അമ്മയുടെ കയ്യുംമായി കോർത്തു .. അമ്മ തല ചരിച്ച് എന്നെ നോക്കി പിന്നെ എന്റെ കയ്യിൽ മുറുക്കെ പിടിച്ചു .. അമ്മയുടെ കയ്യുടെ മുറുക്കത്തിൽ നിന്ന് തന്നെ അറിയാം ആ മനസ്സിലെ വിഷമം .. എന്റെ തോളില് തല ചയച്ച്, അമ്മ വഴി കാഴ്ചകളിലേക്ക് കാണ്ണും നട്ട് ഇരുന്നു ..

“അഹ് .. സ്ഥലം എത്തി ..അമ്മേ .. അപ്പോഴേക്കും ഓറങ്ങിയോ ..?”

എന്റെ തോളിൽ തലചായച്ച് ഉറങ്ങുന്ന അമ്മയെ ഞാൻ വൽസല്യത്തോടെ നോക്കി , എന്നിട്ട് പതുക്കെ മുഖത്തേക്ക് വീണു കിടക്കുന്ന മുടി ഞാൻ പിന്നിലേക്ക് മാറ്റി നെറ്റിയിൽ ചെറു മുത്തം വച്ചു .. അമ്മ ഒന്ന് ചുണുങ്ങി കൊണ്ട് വീണ്ടും എന്റെ തോളിൽ തല അമർത്തി കിടന്നു ..

മെല്ലെ കവിളിൽ തട്ടി ഞാൻ അമ്മയെ ഉണർത്താൻ ശ്രമിച്ചു  ..

“ദേ .. ഷീലകൊച്ചേ എഴുന്നേറ്റേ , സ്ഥലമെത്തി ..”

അമ്മ പതുക്കെ കണ്ണ് തുറന്ന് എന്നെ നോക്കി , പിന്നെ ചെറുതായി ചിരിച്ച് കൊണ്ട് എഴുന്നേറ്റ് ഇരുന്നു ..